Matapos magluto ni Timothy ay kumain na kami at pagkatapos ay naisipan naming lumabas ng bahay para magpahangin —alas-nwebe na ng gabi at sobrang tahimik na ng kapaligiran maliban na lamang sa ihip ng hangin na humahampas sa mga dahon ng mga puno't halaman. Malamig na din sa labas ngunit tama lang ito para sa mga taong hindi sanay sa maalinsangan na kapaligiran.
"Ang ganda ng langit!" Sambit ko habang nakatingala at pinagmamasdan ang ganda ng gabi.
"Oo nga eh! Ang tahimik pa nakakagaan sa pakiramdam! I love this place already!" Sabi naman ni Timothy na nakaupo di kalayuan sa pwesto ko ngayon.
"This is my escape place! This place mean so much for me and I'm glad you like it here!" Sabi ko bago siya tinitigan.
"Can I be here with you every time you wanted to escape? Can I call this my place too everytime I need a breather?" Seryosong tanong niya kasabay ng pagtitig niya saking mga mata na naghatid muli sakin ng kakaibang kaba dahilan para mag iwas ako ng tingin sa kanya.
"O-of course! Sino ba ako para ipagdamot ang magandang lugar na to, magiging masaya pa nga ako kung makakasama kita dito palage!" Walang pag aalinlangang sagot ko habang di parin nawawala ang kabang nararamdaman ko.
"Thank you Nathan!"
"For what?" I ask without looking at him.
"For being a good person I guess! For being maingay and madaldal!" He laugh after saying those last words
"Nang asar ka pa talaga!" Sabi ko sabay irap
"But seriously Nathan thank you! This day been the most precious day of my life! Akala ko lungkot na lang mararamdaman ko sa buong buhay ko mali pala kasi dinala moko patungo sa kaligayahan na ni minsan di ko naranasan! My life been so sad since I was a kid —no friends no social life but you came and change it on a matter of time." He said and there a saw him smiling genuinely again.
"My pleasure, I'm happy that I made you feel that way! Hoping it will last long Timothy!" I pause for a moment before continuing my words.
"Matagal na ko nagpupunta dito mag isa pero aaminin ko ngayon lang din ako naging masaya! Siguro kasi andiyan ka at di ako mag isa! Weird man pakinggan masaya ako pag nasa paligid ka hindi ko man alam ang dahilan salamat din kasi nakilala kita!" I gave him my most genuine smile as we stare at each other.
"Maybe there's a reason why we met!" He said.
"Kung ano man yung rason o dahilan na yun masaya parin ako na pinagkita tayo ng panahon!"
"Same here!"
The way he looks at me it gives me the feeling I never knew I will love to feel.
Timothy's POV
Nakatingin parin ako sa kalangitan habang kausap si Nathan. Ang gaan sa dibdib habang kausap siya, napaka saya ng puso ko na hindi ko maipaliwanag. Masaya ako na kasama siya, sobrang saya na ayoko na lang matapos ang gabi na to. Ang bilis ng tibok ng puso ko, hindi ko maipaliwanag pero may kakaibang damdamin na nabubuhay sa puso ko para sa kanya. Sa sandaling panahon parang taon na ang lumipas simula nung unang nakilala ko siya.
"Bakit ganto? Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko! Naguguluhan na ko sa nararamdaman ko!" Sabi ko sa isip ko habang nakatingala parin sa kalangitan.
"Bakit natahimik ka ata?" Agaw pansing sabi ni Nathan
"Ah wala may naisip lang ako!" Sagot ko bago tumingin sa kanya na nakatingin din pala sakin.
"Mind to share?" He ask
"Nako wag na baka pagtawanan mo lang ako!" Pagtanggi ko
"No! I promise ano ba yon?"
"Wag na nga!"
"Dali na mukhang ang seryoso mo kasi!" Pamimilit niya pa.
I sigh before starting to talk again.
"I suddenly feel this strange feelings! Ang bilis ng tibok ng puso tuwing nakikita ko yung taong yun! Pakiramdam ko matagal ko na siyang kilala. Parang palaso na tumama sakin at bigla ko na lang naramdaman na para bang gusto ko tong taong to!" Paliwanag ko.
"Isa ba sa mga kaklase natin yang tinutukoy mo? But really I felt that too pero alam kong mali kasi hindi kailan man magiging tama sa mata ng iba na magkagusto sa kapwa mo lalaki!" Pag amin niya na biglang nagpabilis ng tibok ng puso ko.
"W-what? You're in love? W-with a boy?" Gulat na tanong ko.
"Oh bakit gulat na gulat ka! Hindi ako bakla ok! I just suddenly felt something for this certain person!" Paliwanag niya. "Hindi naman masama yun diba? Besides I can't teach my heart where it could feel for right?"
"Nagulat lang ako! Kasi ganyan din yung nararamdaman ko! Alam ko mali, alam ko hindi tama pero bakit ganun di siya mawala sa isip ko! Kahit kasama ko siya, siya at siya parin naiisip ko!" Seryosong sabi ko.
"Ako din! Hindi ka mawala sa isip ko simula kanina nung nasa dalampasigan tayo! Weird but I will be direct to the point! Ayoko ng paligoy ligoy, ikaw ang tinutukoy ko Tim! Hindi ko alam kung bakit pero bigla ko na lang naramdaman to!" Pag amin niya na ikinagulat ko pa lalo.
"Nathan.." tanging nasambit ko.
"I know mali but how can we stop that feelings if we always think about that certain person!" Sabi niya bago nagbawi ng tingin sakin.
"You shouldn't tell me this!" Sabi ko dahil pakiramdam ko may magbabago dahil sa pag amin niya.
"Why? Naiilang ka ba I'm sorry! Sige pasok na ko good night Tim!" Sabi niya bago tuloyang tumayo at tumalikod papalayo sakin.
Hindi na ko nakapagsalita at hinayaan ko na lang siyang pumasok sa kabahayan habang nakatitig ako sa kanya. Bigla akong nakaramdam ng sakit sa dibdib habang nakatingin sa kanya —gusto kong tumayo at pigilan siya pero di ko magawa hindi ko kayang habulin siya sa takot na baka masaktan ko lang siya.
"I felt the same thing Nathan but this is wrong! Hindi pwedeng magkaron kami ng gantong damdamin para sa isa't isa. Masasaktan lang kami pareho." Bulong ko habang nakatingin parin sa papalayong bulto ni Nathan.
BINABASA MO ANG
Hindi Tugma
Ficción históricaPaano magiging tama ang minsan ng naging maling pag ibig? Kakayanin pa bang ilaban o isusuko na lamang at hindi na muling hihiling ng pangalawa pang panahon para sa kwentong hindi naging maayos ang takbo para sa dalawang taong nagmahal ng totoo ngun...
