Hindi Tugma

Kabanata 36

Jk's POV

Mahimbing parin ang tulog niya hanggang sa dumating ang doctor na titingin sa kanya. After the doctor checked him lumabas kami para pag usapan ang lagay ni Jm.

" Mr. Martinez, I'll be honest to you we need to bring him to the hospital for further examinations! Ang dami niyang pasa sa katawan but he didn't even responds paghinahawakan yon! Meaning he doesn't feel any pain from that. If he had leukemia before, maybe it came back again and that's why we need to know kung anong nagtrigger sa sakit niya!"

" Doc wala na bang ibang paraan? Kaylangan ba talaga dalhin ko na siya sa hospital?"

" You have no other choice Mr. Martinez, hindi natin malalaman kung hindi mo siya dadalhin sa hospital!"

" Ok I'll bring him, pero kaylangan ba ngayon agad? Can we still talk about it before we go there?"

" I suggest you to go at the hospital as soon as possible leukemia isn't a joke Mr. Martinez!"

" Ok doc thank you!"

" I'll go now!"

I just nodded, after the doctor left bumalik na ko sa kwarto. Gising na siya and he looks so serious.

" Ayokong pumunta sa hospital Jk! Never again!" Sabi niya na may diin sa bawat bigkas niya ng salita.

" Mahal kaylangan mong pumunta don! We need to know what's really happening to you!"

" Ok lang ako, pahinga lang yong kaylangan ko! Hindi ko kaylangang pumunta sa hospital Jk! Ayoko don!"

Napabuntong hininga na lang ako at lumapit sa kanya.

" Listen we need to go there! Trust me hindi kita iiwan sasamahan kita kahit saan!"

" No! Hindi mo alam kung anong trauma yong dinanas ko sa loob ng hospital! My parents suffer a lot nong andon ako, my sister almost lost her mind thinking of how could I survived! Iniwan ako ni Joanna because of that sickness!"

" And you think iiwan din Kita dahil don?"

" Oo dahil magiging pabigat lang ako sayo! Kaya ayokong pumunta don!"

" Damn it Jimin! Ganon ba kababaw tingin mo sakin? Na porket may sakit ka iiwan na lang kita? Are you damn out of your mind?"

" Jk magiging pabigat lang ako sayo! Mahihirapan ka lang sakin! Masasaktan! Hanggang sa isipin mo na lang na iwan ako kasi pagod ka na! Kasi nakakapagod na ko! Mapapagod ka lang sakin!" He said and cry

" Tang inang dahilan yan Jimin! Yon lang ba ako sayo? Sobrang baba ko ba para ganyan yong isipin mo?"

" Joanna said that she won't leave me pero iniwan parin niya ako, kasi napago-"

" Don't you ever compare me with that bitch! Ako yong nandito pero siya yong iniisip mo! Ako yong andito pero yong ginawa niya yong naaalala mo! How could you tell those words to me?"

" I'm not comparing you Jk, sinasabi ko lang yong pwedeng mangyare!"

" Ganon na din yon Jm! Naririnig mo ba yong sinasabi mo huh? Iniisip mo man lang ba na sinasaktan moko sa mga sinasabi mo?"

Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses ko. Napaupo na lang ako sa sahig dahil sa sobrang bigat na nararamdaman ko. Napahagulgol na lang ako ng iyak habang nakahawak Ang mga palad ko sa mukha ko. Ganon ba ko kababa para sa kanya kaya ganon ang sinabi niya. Umiiyak parin ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya.

" Anong nangyayare sa inyong dalawa bakit kayo nagsisigawan!" Nika

" Jk!" Lumapit sakin si ate Andrea at inalalayan ako patayo. " Anong nangyayare sa inyong dalawa?"

Hindi ako nagsalita at tinignan ko lang Siya. Umiiyak din siya, ang sakit ang sakit sakit ng mga sinabi niya. Comparing me to his ex is the worst thing he did to me!

" I'm sorry! It's my fault, pinilit ko siyang pumunta sa hospital eh ayaw niya nga! I'm sorry if you think na mapapagod ako, na gagawin ko yong ginawa ng ex mo! Ang sakit Jimin na pinangunahan moko, pinangunahan mo yong nararamdaman ko! Pasensiya na huh! Pasensiya Kong ganon kababa yong tingin mo sakin!"

Pagkasabi ko non ay lumabas na ako sa kwarto, narinig ko pa ang pagtawag nila sakin pero hindi ko sila pinansin. Sumakay ako sa kotse at pinaharurot iyon, nasasaktan ako sobrang nasasaktan ako!

" Ang sakit mo ding mahalin Jm noh? Hindi mo man lang inisip mga sinabi mo sakin! Ang sakit sakit! Parang ang baba ko sobra!"