Forbidden Island (ON HOLD)

Customize packages

Langzaam begin ik te ontwaken. Geschokt kijk ik om me heen. Waar ben ik? Ik zie Samuel onderuitgezakt in een stoel hangen. Zijn mond hangt iets open en hij snurkt. Dat is ook niet zo verwonderlijk, aangezien zijn neus er dik en beurs uitziet. De gebeurtenissen vloeien terug mijn gedachten in. Met ingehouden adem betast ik mezelf. Tot mijn grote opluchting voel ik niets vreemds. Ik hoor gekreun en haal beschaamd mijn hand weg, als ik Samuel naar me zie staren. Zijn blik is een mengeling tussen lust en woede. 'Die klootzak heeft je niets aangedaan doordat ik de deur heb ingetrapt.'

Ik sla mijn ogen neer, omdat hij me wederom beschermd heeft. 'Bedankt,' mompel ik. 'Heeft hij,' ik gebaar naar zijn neus, 'dat gedaan?'

'Het is niets,' bromt hij.

Een traan verlaat mijn oog en ik hoor Samuel moeizaam opstaan. Hij hurkt zich naast me neer, met pijn en moeite. 'Belezza, alsjeblieft,' zegt hij zacht. Hij geeft een kus op mijn slaap. 'Het is niets, dit heelt. Als hij je wat had aangedaan, dan had het niet geheeld.'

Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. Een klein glimlachje siert zijn mond. De glimlach, waardoor hij zo knap lijkt, waarop ik gevallen ben. Zacht kus ik hem op zijn mondhoek. 'Dank je wel, dat je me iedere keer redt.'

Hij kijkt bij me vandaan. 'Hieruit kan ik je niet redden,' zijn stem klinkt doordrenkt van verdriet.

'Wat moeten we doen?'

'We kunnen niets doen, behalve de drugs smokkelen. Daarna zijn we samen en kunnen we alles achter ons laten.' Hij trekt me in een omhelzing. 'Het komt goed.'

'Hoe kan het nou goed komen, Samuel?' Gekweld kijk ik hem aan. Peinzend kijkt hij me aan. Hij haalt zijn schouders op, alsof hij het ook niet weet. 'Hoe komen we door de douane als we er zo gehavend uitzien?' Ik heb mezelf niet gezien, maar mijn gezicht trekt aan alle kanten.

'Camouflage,' zegt Samuel, alsof het doodnormaal is wat hij zegt.

'Camouflage?'

'Ja, een hele goede visagiste weet alles weg te werken.'

Met een grimas kijk ik hem aan. 'Dit meen je niet?' Triest knikt hij.

Dan gaat de deur al piepend open. Reduan staat in de deuropening. Hij kijkt afkeurend naar ons, in een innige omhelzing. 'Kom,' is het enige wat hij zegt, als hij de deur uitloopt. Samuel staat op en helpt me overeind, waarna we samen de deur uitlopen. 'Wat gaan we doen?' vragend kijk ik Samuel aan.

Hij haalt zijn schouders op. 'Ik heb geen idee.'

We hoeven niet lang te lopen, voordat we weer een deur doorgaan. Ik zie een lange witte tafel, met diverse pakketjes erop. Ik zie een vrouw en drie mannen staan. Reduan loopt naar ze toe, terwijl Samuel me stopt. We staan toe te kijken hoe ze overleggen met elkaar. Reduan draait zich om naar ons en glimlacht. Ik zie dat hij langs me kijkt. 'Nu zijn we compleet en kunnen we beginnen.'

Ik draai de kant op waarnaar hij keek. Saliha loopt de deur door en een brok vormt zich in mijn keel. Ze ziet er gehavend, maar alert uit. 'Teresa,' zucht ze al hoofdschuddend. 'Je luistert ook nooit naar me.' Ik vlieg uit Samuel zijn armen richting Saliha. De mannen die haar vergezellen laten haar los en ik grijp haar beet, terwijl ik haar stevig knuffel. Ze kreunt zacht. 'Rustig aan met me zusje.'

Schaapachtig laat ik haar los. 'Sorry,' mompel ik.

Ik kijk haar in haar ogen en ze slaat haar ogen neer. 'Je mag dit niet doen.'

Ik pak haar beet bij haar arm. 'Ik heb geen keuze, samen komen we er wel.'

'Genoeg geouwehoerd, hier komen,' zegt Reduan verveeld.

We draaien ons richting hem en Saliha pakt mijn hand vast, terwijl we naar hem toe lopen. We passeren Samuel, waarnaar mijn zus knikt. 'Samuel.'

Samuel perst er een glimlach uit. 'Saliha.'

Verward kijk ik naar Samuel, maar Saliha trekt me mee. 'Ken je hem?'

Ze lacht humorloos. 'Ik zit al langer in deze wereld, natuurlijk ken ik hem.' Mijn hoofd duizelt van hetgeen ze zegt. Ze kijkt me begrijpend aan. 'Ik werk bij narcotica op het vliegveld, natuurlijk heb ik hier dan mee te maken. Kom op, zo naïef ben je toch niet Teresa.'

'Maar, dit?' Onbegrijpelijk wijs ik naar de tafel.

'Ja, ook dit,' ze schudt haar hoofd, 'ik leg het later wel uit.'

Reduan pakt me ruw bij mijn arm en trekt me achter de tafel. Hij zet me tegenover een man, die me helemaal bekijkt. Samuel is inmiddels naar voren gelopen. 'Reduan, zal ik haar doen?'

Reduan knijpt zijn ogen samen. Hij geeft een diepe zucht. 'Alleen omdat je er zo goed in bent. Paul,' hij gebaart met zijn hoofd, 'kom hier.'

Paul loopt bij me vandaan en Samuel staat voor me. 'Wist je wel wat er ging gebeuren?'

Samuel schudt zijn hoofd. 'Nee, anders had ik het allang voorgesteld om je in te pakken.' Onzeker kijk ik hem aan, onwetend of ik hem moet geloven. Iedereen verlaat de ruimte op de Saliha na, die voor de vrouw staat en Samuel en ik. 'Kleed je uit.'

'Wat?' met een hoog gepiep verlaat het mijn mond.

'Ik moet de drugs op je lichaam plakken. Dat kan ik beter doen als je geen kleding aan hebt,' legt hij me uit.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat ga ik niet doen. Ik ga hier niet naakt staan.'

Hij zucht diep. 'Teresa, het moet, anders lukt het niet.'

Hoofdschuddend kijk ik hem aan, als Saliha zich ertussen mengt. 'Teresa, luister naar Samuel. Als het ze te lang duurt, wordt het hardhandig gedaan.'

Met een ruk draai ik me om naar Saliha, die al naakt voor de vrouw staat. 'Hoe kan je dit doen Saliha?!'

Triest kijkt Saliha me aan. 'Omdat ik geen andere keuze heb. Het is op deze manier of hardhandig. Geloof me, dan kies ik liever hiervoor.'

Ik draai me om naar Samuel, die me begripvol aankijkt. Met trillende handen reik ik naar mijn overall en langzaam rits ik hem naar beneden. Als mijn overall op de grond ligt, staan de tranen in mijn ogen. Ik weet dat Samuel zijn best doet om er zo neutraal mogelijk mee om te gaan, maar ik zie de lust in zijn ogen. 'Ik ga je aanraken,' fluistert hij. Zijn hand reikt naar mijn arm en kippenvel spreidt zich uit over mijn lichaam. Hij kijkt me aan. 'Ik doe je niets, Belezza. Alsjeblieft, vertrouw me.'

Ik knik, maar ik kan niet voorkomen dat er een traan naar beneden rolt. Saliha haar stem hoor ik. 'Belezza? Wat is dit?'

Blozend draai ik me om. 'Samuel en ik kenden elkaar al, voordat we hierin getrokken werden.'

Saliha kijkt naar Samuel. 'Samuel, hoe lang doe jij dit werk al?'

Samuel wendt zijn hoofd af. 'Te lang om me te herinneren.'

Saliha haar ogen verharden. 'Heb je Teresa hierin meegetrokken?'

'Nee, ik probeerde haar uit de handen te houden, maar Reduan is zo sluiks. Het lukte me niet.' Hij richt zijn hoofd naar de grond.

Ik zie Saliha haar ogen verzachten. 'Ik weet dat je een goede jongen bent Samuel, maar het is wel mijn zusje. Een verkeerde beweging en ik zorg er persoonlijk voor dat je alleen nog maar door een rietje kan eten.'

Samuel knikt en gaat vervolgens systematisch aan het werk. Ik kijk verbaasd naar Saliha en daarna naar Samuel, die er geen woorden meer aan vuil maakt. Hij pakt een pakketje en glijdt met zijn hand over mijn lichaam. Her en der plakt hij een pakketje. Als hij bij mijn benen komt, hou ik mijn adem in. Hij kijkt omhoog, in mijn ogen. 'Alsjeblieft,' fluister ik. Hij tast mijn benen af en plakt twee pakketjes aan de binnenkant, vlak bij mijn intieme gedeelte.

'Loop eens een stukje,' gebaart hij me. Ik loop bij hem vandaan, terwijl ik zijn ogen op me voel branden. Het loopt ongemakkelijk, maar des te langer ik loop, des te beter het gaat.

'Hoe zit het met kleding?' vraag ik, terwijl ik me naar hem omdraai.

Terwijl ik naar hem toe loop, scant hij mijn lichaam. Ik bloos, alhoewel ik zie dat hij alleen maar kijkt hoe de pakketjes zich bewegen. 'Dat wordt op maat gemaakt, hierna.'