Forbidden Island (ON HOLD)

The wind

Peinzend loop ik langs de grote ramen in de woonkamer. Smurf moet nog wandelen maar het weer is zo onstuimig. Het is alsof de weergoden mijn emoties omzetten, zodat iedereen het mag weten. Stormachtig en geen doorkomen aan. Smurf staat al naast me, aangezien ik zijn riem in mijn hand heb. 'Jongen, kijk nou. Jij wil toch ook niet in dit hondenweer naar buiten.' Smurf begint hard te kwispelen en te hijgen. Een korte blaf komt uit zijn mond. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat doe je nou gek jongen?' Hij rent op volle snelheid naar de deur en gaat daar hard staan kwispelen terwijl hij mij aankijkt.

Samuel komt de kamer ingelopen, terwijl hij zijn haren afdroogt en kijkt van Smurf naar mij. 'Wat is er aan de hand?' Mijn ogen glijden ongegeneerd over zijn lichaam. Zijn strakke onderbroek laat niets aan de verbeelding over. Zijn gespierde benen zijn prachtig om naar te kijken. De spierballen in zijn armen zijn de enige die goed zichtbaar zijn. Zijn buikspieren spannen zich nu aan, door zijn gelach, waardoor hij er nog strakker uitziet. Zijn gelach brengt me terug naar de realiteit en laat me blozen. Als ik hem in zijn ogen aankijk, zie ik de twinkeling erin staan. 'Duidelijk wat hier aan de hand is.'

Daar komt zijn arrogante houding weer bovendrijven, die ik voor even vergeten was. 'Pfff, Smurf moet lopen, maar het is verschrikkelijk weer buiten.'

Samuel kijkt langs me heen naar buiten. 'Succes jongens,' zegt hij alvorens hij zich om draait en weg loopt.

De achterkant van zijn lichaam ziet er net zo lekker uit als de voorkant. Lang de tijd heb ik niet om ernaar te kijken want Smurf blaft kort. Mijn aandacht wordt weer naar hem getrokken en als hij ziet dat ik kijk kwispelt hij. Geërgerd kijk ik weer naar buiten, voordat ik terug kijk naar Smurf. Er zit geen andere keus op, hij moet lopen. Met een diepe zucht pak ik mijn jas, terwijl ik Smurf zijn nagels op het parket hoor. Ik trek mijn jas aan en ik hoor zijn nagels ongeduldig klikken. Mijn capuchon trek ik over mijn hoofd en span hem stevig vast. Dan zie ik Samuel aangekleed vanuit de gang komen. De glimlach op zijn gezicht laat zien hoe belachelijk ik eruit zie. 'Ik ga wel even mee lopen.'

Een golf van opluchting gaat door me heen. 'Graag.' Ik voel me buiten veiliger met hem erbij. Het is gek hoe snel ik me vertrouwd voel bij hem. Ik vind meestal nooit zo snel het vertrouwen in iemand. Als hij helemaal ingepakt is, ziet hij er net zo belachelijk uit als ik. Smurf draait rondjes van blijdschap. 'Ja vriend, wat we allemaal wel niet over hebben voor jou,' mompel ik als ik naar zijn idiote gedrag kijk.

Met een knal slaat de deur tegen de muur door de gure, harde wind. Ik kijk vol bewondering naar de kracht die de wind momenteel bezit. Samuel lijkt het de normaalste zaak van de wereld te vinden. Smurf loopt al naar buiten en ik zie dat de wind zijn staart wegblaast. 'Kom op, anders waait alles weg,' schreeuwt Samuel. Ik loop naar buiten en sta versteld van de kracht waarmee de wind mijn capuchon probeert binnen te dringen. Ik knijp mijn ogen fijn, om te voorkomen dat de wind meer tranen opwekken. Mijn hand biedt weinig bescherming als ik hem voor mijn gezicht houd. Ik weet dat het hard kan waaien want ik woon aan de kust. Dit is echter absurd. Ik zie hoe Samuel worstelt om de deur dicht te krijgen, doordat de wind pal op de deur staat. Ik kijk om me heen en zie Smurf die zijn poot optilt om te plassen. Ik kan een lach niet onderdrukken als ik zijn straal alle kanten op zie gaan door de wind. Hij lijkt nergens last van te hebben want als hij klaar is loopt hij al kwispelend naar de volgende pilaar. Ik zie wel degelijk dat hij moeite heeft met het openhouden van zijn ogen net als ik. Als het Samuel eindelijk gelukt is staat hij aan mijn zijde. Hij legt ferm zijn hand op mijn heup en drukt me tegen hem aan. 'Nu nog voorkomen dat deze lekkernij niet wegvliegt.' Hij knipoogt en ik voel een warmte door mijn lijf gaan. Hij drukt een kus op mijn mond. 'Staat je mooi, die blos op je wangen. We gaan eerst tegen wind in lopen anders komen we nooit meer thuis straks.'

Ik knik. 'Oké,' roep ik terug. Ik laat me door hem om het huis heen loodsen en voel de straffe wind die aan mijn kleding trekt. Iedere stap moet zorgvuldig genomen worden, om te voorkomen dat ik niet plat op mijn gezicht val. Als we niet langer de beschutting van het huis hebben, heeft de wind vrij spel. Ik voel dat Samuel ook onvast staat op zijn benen door de rukwind. Grommend probeert hij ons recht te houden. Smurf rent door de wind en verbaasd kijk ik naar het tafereel. Hoe is het mogelijk dat het lijkt alsof hij zo weinig last heeft van de wind. Ik zie zijn tong uit zijn bek hangen, die flabbert in de wind, door de inspanning die hij moet leveren. Hij gaat slomer dan anders maar hij lijkt geen last te hebben van onstabiliteit zoals wij.

'Kom, we doen een stap achteruit. Dan staan we weer enigszins beschut door je huis,' schreeuw ik naar hem. Samuel knikt en probeert naar achteren te lopen. Op het moment dat hij zijn been optilt komt er weer een rukwind. Hoe hard ik me ook vastklem aan hem om hem weer overeind te houden, hij valt keihard op het harde zand met mij bovenop zich. Ondanks de omstandigheden waarin we ons bevinden vibreert zijn harde lach door mijn hele lichaam. Met grote ogen kijk ik hem aan. 'Gaat het wel?' Samuel lijkt echter niet meer bij te komen van het lachen en ik zie tranen langs zijn slaap rollen.

Smurf heeft door dat we zijn gevallen en komt hard kwispelend aangerend. Ik zie al aankomen wat hij gaat doen en ik draai mijn hoofd weg. Ik hoor Samuel hard kreunen en het lijkt alsof alle lucht uit hem geperst wordt. 'Godverdomme Smurf, donder op.' Ik kan mijn lach niet meer inhouden en grinnik in mijn hand. Ik duw Smurf van Samuel zijn arm af en kijk naar Samuel. Het kwijl van Smurf is verdeeld over zijn hele gezicht door de likken die Smurf heeft uitgedeeld. Smurf staat kwispelend naar ons te kijken. Samuel knijpt zijn ogen fijn. 'Dat vindt je grappig?'

Ik kijk naar de speelse blik in zijn ogen, die verraadt  dat hij het ook grappig vindt, en ik stop gelijk met lachen. Met een glimlach schud ik mijn hoofd. 'Nee, gaat het wel?'

'Mij neem je niet in de maling.' Hij pakt mijn hoofd beet en mijn ogen worden groter als hij mijn hoofd naar zijn hoofd trekt.

Ik zet mijn handen op zijn borst en roep al lachend. 'Nee, nee, niet doen.' Smurf komt dichterbij en kijkt kwispelend naar ons. Ik richt een blik op hem, wat ik beter niet had kunnen doen. Voor ik het weet zie ik zijn tong op me afkomen en voelt mijn gezicht nat aan. Ik veeg met mijn mouw mijn gezicht schoon. 'Hé gadver Smurf.'

Samuel lacht weer. 'Dit is zelfs nog beter, Smurfjeeeeee.'

'Nee, Samuel!' protesteer ik maar Smurf loopt nog vrolijker op ons af. Samuel houdt mijn gezicht stevig beet en ik voel Smurf zijn tong over mijn gezicht gaan. Ik sluit mijn ogen en mond omdat ik weet dat protesteren geen zin heeft. Als ik dat doe is de kans groot dat zijn tong in mijn mond belandt en laat ik dat nu willen voorkomen. Onderdanig onderga ik mijn lot en laat mijn gezicht aflikken door Smurf.

------------------------------------

Voor de Smurf liefhebbers =).