Forbidden Island (ON HOLD)

Truth or not?

Snotterend hang ik tegen Samuel aan. Het voelt alsof we hier al een eeuwigheid zitten, als plots de harde straal uitgaat. Ik bibber van de kou die gelijk toeslaat. Samuel trekt me, wat onmogelijk is, nog dichter tegen zich aan. Zijn woorden blijven als een mantra doorgaan in mijn hoofd. Die vijf woorden brengen heel wat teweeg. Ik hou van je, Belezza. Het klinkt alsof hij het meent maar hoe kan hij mij in vredesnaam hierin mee hebben getrokken. Heb ik dan oogkleppen opgehad? Heb ik niet gemerkt dat hij onderdeel is van de maffia? Zijn er signalen geweest die zeiden dat hij bij de maffia hoorde? Terwijl dat in mijn gedachten rondgaat, probeert Samuel op te staan. Ik klem me vast aan hem. 'Ga niet weg,' smeek ik. Ik heb hem aan mijn zijde nodig omdat ik het alleen niet aan kan.

Hij pulkt mijn bevroren vingers van hem af. Ik probeer met alle kracht die ik heb hem weer vast te grijpen maar hij ontwijkt me. 'Lieverd, ik ga een handdoek pakken, je trilt als een bezetene.'

Ik voel de warme tranen over mijn wangen gaan als ik hem aankijk. 'Kom je weer terug?'

Zijn kleding is doorweekt en ik zie de druppels op de grond vallen. Zijn blik is gepijnigd en ik zie tranen in zijn ogen staan. 'Natuurlijk, ik ga alleen een handdoek pakken.'

Sniffend rol ik me weer op als een bal, als ik hem weg zie lopen. Rillend lig ik op de inmiddels koude vloer. Ik weet dat hij weer binnen is, als ik een zachte handdoek op mijn rug voel. Samuel duwt de handdoek met zijn handen onder mij en tilt me omhoog. Ik heb geen puf om op eigen benen te staan en laat me door hem ondersteunen. Met de handdoek tilt hij mijn hoofd op. Zacht gaat hij over mijn wangen, waardoor ik gelijk ineenkrimp. Samuel ademt scherp in, bij het zien van mijn reactie. Ik voel gelijk de gespannen houding, als hij mijn gezicht nader bestudeert. Zijn tedere aanraking zorgt ervoor dat er wederom tranen over mijn wangen rollen. 'Godver, ik doe ze wat aan,' knarsetandend verlaat het zijn mond.

Wederom komt de gedachte weer in mijn hoofd. Als hij zo tegen me doet, dan kan het toch niet zo zijn dat die vijf woorden valse beloftes zijn?

Zijn warme adem komt me tegemoet en ik voel zijn lippen zacht op de mijne drukken. 'Sorry,' komt oprecht zijn mond uit.

Aan de ene kant ben ik boos, ik wil hem slaan dat hij me hierin heeft meegetrokken. Aan de andere kant ben ik blij dat hij er nu voor me is want alleen had ik dit niet aangekund. Plots besef ik dat het niet om mij draait maar om Saliha. Samuel is zo lief en teder voor me, het kan niet dat hij dit heeft veroorzaakt. Die drugsvangst waar Reduan het over had, dat is de spil van alles. 'Waar is Saliha?' Het komt er onverwachts scherp uit en Samuel kijkt me verbaasd aan.

'Dat weet ik niet,' zegt hij onzeker.

Ik knijp mijn ogen iets samen en bestudeer zijn onzekere houding. 'Bullshit, je weet het wel.'

Hij houdt me nog steeds vast maar hij kijkt me niet aan. 'Ik wil je niet meer pijn geven. Ik weet waar ze is, het is onverstandig als we daar heen gaan.'

Ja, hij heeft het voor elkaar. De twijfel slaat weer toe en ik voel het bloed in mij koken. Ik ben boos. 'Hoe durf je mij bij mijn zus weg te houden?! Ze is godverdomme ontvoerd en jij houdt mij bij haar vandaan?! Ben je helemaal getikt geworden?' Ik priem met mijn vinger in zijn borstkas. 'Als je zoveel van me houdt, breng je me naar haar toe. Dit gezeik slaat nergens op.' Zwaar hijgend kijk ik de knipperende Samuel aan. 'Idioot.' Ik geef hem een duw maar merk dat ik zelf sta te wankelen. Samuel ondersteunt me gelijk. 'Rot op.' Het speeksel wat mijn mond verlaat, door de boosheid waarmee ik het zeg, komt in zijn gezicht terecht. Hij doet er niets aan. Hij staat me alleen maar aan te kijken, terwijl hij me nog steeds ondersteunt. Mijn boosheid ebt langzaam weg, terwijl mijn tranen weer verschijnen. 'Zeg dan wat.'

'Ik ga kleding voor je pakken. Kan je hier alleen blijven staan?' Door de plotselinge verandering van onderwerp kijk ik hem verbaast aan. Lichtjes haalt hij zijn schouders op. 'Kom maar met me mee.' Het gaat allemaal erg snel. Te verbaasd om nog iets te zeggen, laat ik me naar de andere kamer begeleiden door Samuel.

Het is dezelfde kale, witte kamer, als waarin de mannen mij hebben ontkleed. Er gaat een onaangename rilling door mijn lijf bij deze gedachte. Bezorgd zie ik dat Samuel me aankijkt. Ik zie een witte slip liggen en daarbij een blauwe overall. 'Serieus, moet ik dat aantrekken?'

Samuel geeft een diepe zucht en pakt de spullen op. 'Ja, dit moet je aantrekken. Ik doe ook alleen maar wat me opgedragen word.'

Die vijf woorden komen weer in mijn gedachte op. Zou het echt zo zijn dat hij enkel en alleen de opdrachten vervult? Dan zeg ik iets, wat ik nooit had verwacht van mezelf. 'Ik wil Reduan zien.'

Vol ongeloof kijkt Samuel me aan. 'Wat?!'

'Reduan is de enige die me toegang kan verschaffen tot Saliha. Ik wil Reduan zien.' Vastbesloten kijk ik hem aan.

Samuel schudt zijn hoofd. 'Je kan niet zomaar beslissen dat je hem wilt zien. De maffiabaas beslist, jij niet.'

'Hoe krijg ik Saliha dan te zien?'

'Niet, want dat zal nooit toegelaten worden. Je bent haar zus, je zal de missie in gevaar brengen.'

'Welke missie?' Nieuwsgierigheid prikkelt me. Ik wil alles weten voordat ik Reduan zal zien, zodat ik zijn zwakke kanten weet.

Samuel perst zijn lippen tot een dunne streep. 'Dat mag ik niet zeggen. Kom, dan trekken we je kleding aan.'

Ik werk met hem mee en laat hem me aankleden. Iedere keer als het moeilijk wordt, dan ontwijkt hij de vragen die ik stel. Hij gaat dan op iets anders in, wat totaal niet relevant is. Als mijn pak zo goed als aan is, loopt hij naar achteren om de rits dicht te maken. 'Welke missie moet Saliha doen? Heeft het te maken met die grootse drugs onderschepping bij het John F. Kennedy airport?' Zijn bewegingen bevriezen direct en ik weet dat ik beet heb. 'Dat is het dus. Wat willen ze nu dat zij gaat doen?'

Snel ritst hij hem dicht en komt weer voor me staan. 'Heb je honger?'

Mijn maag rommelt maar ik stel hem een tegenvraag. 'Weet je wat Saliha moet doen?'

'Kom, dan gaan we eten.' Hij pakt mijn hand vast en opent de deur. Als we de deur doorgaan, zie ik de lange gang, waar ik eerder al worstelend doorheen ben gegaan. Het voelt vreemd om nu aan Samuel zijn hand meegenomen te worden. Ik zal hoe dan ook te weten komen wat er gaat gebeuren met Saliha. Ik zal niet rusten, voordat iemand mij heeft verteld wat voor missie zij moet volbrengen.

'Dan kan je mij gelijk vertellen wat die missie is.'

Ik voel Samuel zijn hand verstrakken in de mijne. Ik zie hem vluchtig van links naar rechts kijken en dan omvat hij mijn hoofd met zijn handen. Zijn lippen komen dichtbij mijn oren. 'Doe alsof ik je innig zoen.' Ik wil hem tegenspreken maar ik hoor zijn stem alweer. 'We worden overal in de gaten gehouden.' Ik sluit mijn ogen en kreun zacht. 'Ik vertel je wat die missie is maar dat kan ik niet nu vertellen. Overal hangen camera's en ze zullen jou wat aandoen als ik maar iets vertel. Dat kan ik niet, ze mogen je geen pijn doen.'

Haast hijgend kijk ik hem aan, als hij me weer loslaat. Ik zoen hem volop op zijn mond. Misschien om het echt te laten lijken? Misschien omdat ik geloof wat hij zegt en ik hem dankbaar ben?

We zullen moeten afwachten wat er gebeuren gaat.