Forbidden Island (ON HOLD)

Secrets

'Wat nou als we contact kunnen leggen met die drugsbaron?' vraag ik. Ik richt me op van zijn schoot zodat ik hem kan aankijken. Zijn natte haren liggen rommelig op zijn hoofd.

'Ja, laten we hem bellen en zeggen hallo, heb jij Saliha? Mogen we haar terug hebben?' zegt hij bloedserieus. Hij kijkt me strak aan.

'Oké, ik begrijp het. Maar we moeten toch iets kunnen doen?' vraag ik treurig. De moed zakt me weer in mijn schoenen.

'Misschien kan je haar nog een keer bellen met je mobiele telefoon?' oppert hij.

Ik ga gelijk rechtop zitten en glunder bij zijn fantastische idee. Ik sta direct op om mijn telefoon te halen. Smurf tilt zijn kop op om te kijken wat ik doe. Als ik terug kom laat hij zijn hoofd vallen, gevolgd door een diepe zucht. Ik zoek het nummer van Saliha op en luister ingespannen naar de toon die aangeeft dat hij overgaat. Na vier keer overgaan geef ik de moed op en druk hem weg. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen en voel een druppel langs mijn neus gaan. 'Samuel, wat moeten we nu?'

Samuel slaat zijn arm om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Het komt wel goed Teres, ik zal je helpen.'

Ik voel me boos worden want wat kan hij eraan doen om mij te helpen? 'Je kan me niet helpen. Niemand kan Saliha helpen.'

Hij zucht diep. 'Ik heb zo mijn connecties.'

Nieuwsgierig en ontzet kijk ik hem aan. 'Welke connecties?'

Hij kijkt naar buiten, naar de voortdurende storm. 'Het is beter als ik je hier buiten houd.'

Ik trek hem aan zijn arm. 'Te laat, je hebt me er al in getrokken.'

Triest kijkt hij me aan. 'Ik had gewild dat dat niet het geval was. Ik breng je alleen maar in gevaar als ik hier teveel over loslaat.'

Mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld en ik moet hier meer over weten. 'Ik begrijp het niet. Hoe kan je connecties hebben? Bedoel je dan echt drugsgerelateerde connecties?'

Hij lacht zacht maar de humor weerklinkt er niet in. 'Er is zoveel wat je niet weet.'

Er gaat een rilling over mijn rug bij zijn humorloze lach. Ik weet inderdaad niets over hem maar ik mag niet laten zien dat het me angst inboezemt. 'Nee, dat klopt en ik eis dat je me dat nu vertelt.'

Zijn ogen zijn emotieloos als hij me aankijkt. 'Ik kan je dit niet vertellen.' Ik begin te rillen van zijn blik en houding. Hetgeen wat me het meest bang maakt zijn de weersomstandigheden buiten, waardoor ik hier vast zit. Ik kan geen kant op en ik moet bij Samuel blijven. Wat als hij een gestoorde drugs maniak is. Zijn ogen verzachten bij het zien van mijn geschokte gezichtsuitdrukking. 'Je moet weten dat ik dit doe om je in bescherming te nemen. Ik geef veel om je en ik zou het mezelf nooit vergeven als iemand je iets aandoet omwille van mij. Ik zal mijn best doen om iets te weten te komen over Saliha. Je moet me vertrouwen want ik kan dit niet vertellen.'

Ik schuif iets verder bij hem vandaan en ik zie de pijn in zijn ogen. 'Hoe kan je mij vragen je te vertrouwen als je mij jouw informatie niet toevertrouwt?'

Hij haalt zijn hand over zijn nek. 'Ik begrijp wat je bedoelt maar het is niet zo dat ik je mijn informatie niet toe vertrouw. Het gaat erom dat ik je betrek in deze wereld en dat is gevaarlijk! Ik wil niet dat je gevaar loopt.'

Ik sta op en kijk op hem neer. 'Misschien had je dit beter kunnen verzinnen voordat je me hierheen sleepte? Nu zit ik opgesloten op dit fucking eiland met jou!' Samuel staat langzaam op en pakt zachtjes mijn arm beet. Ik trek mijn arm gelijk los. 'Waag het niet om me aan te raken!' snauw ik.

Zijn arm glijdt naar beneden en hangt doodstil langs zijn lichaam. 'Je kan nog zo boos worden als je wilt, ik ga het je niet vertellen. Jij weet niet waar het om gaat en dat is het beste.'

'Het gaat hier verdomme om mijn zus!!' Mijn stem is een octaaf hoger.

'Dat weet ik en ik ga je proberen te helpen. Ik wil je niet verdrietig of gepijnigd zien en daarop moet je vertrouwen. Ik kan het niet mooier maken dan het is.' Zijn rustige stem komt binnen maar ik ben alles behalve rustig.

Dan gaat mijn ringtone over en is het doodstil tussen ons beide. Onze ogen vliegen tegelijkertijd naar mijn telefoon, dat al trillend op de bank ligt. De beltoon wordt harder en het is een scherp geluid die pijn doet aan mijn oren. Snel gris ik mijn telefoon van de bank af. Als ik zie wie er belt wordt mijn gezicht lijkbleek.

'Wie is het? Waarom neem je niet op?' Samuel klinkt bezorgd.

Ik draai mijn telefoon naar Samuel en kijk hem aan. Samuel kreunt diep voordat zijn krachtige stem door de kamer klinkt. 'Hij kan ons niets maken hier.'

De telefoon sterft een plotselinge dood want het is wederom muisstil. Ik kijk naar Samuel. 'Waarom is dit zo eng? Ik had kunnen weten dat hij me zou bellen. Doordat hij het daadwerkelijk doet, is het nog enger.'

De telefoon trilt om te laten weten, via een sms bericht, dat er een voicemail is achtergelaten. Ondanks mijn angst klik ik erop om het af te luisteren. Ik zet hem op de luidspreker zodat Samuel kan meeluisteren. Dan buldert de stem van Gail door de kamer.

Teresa!!! Waar the fuck ben je? Je kan je niet verstoppen takketeef dat je bent. Ik zal je vinden, ik weet waar je bent. Denk maar niet dat ik het hierbij laat zitten teringwijf. Je bent van mij en ik krijg je wel!

De telefoon valt uit mijn handen bij het eind van het bericht en mijn benen houden me niet meer overeind. Samuel vangt me op en samen zitten we op de vloer. Samuel wiegt me heen en weer terwijl ik al huilend in zijn schoot lig. 'Hij zal je niets doen, hij komt niet aan je. Dat beloof ik je Belezza, ik bescherm je met mijn leven.' Zijn stem wordt zacht, heel zacht. 'Dat beloof ik je.'