Forbidden Island (ON HOLD)

Misled

Peinzend kijk ik naar het rek, alleen nog de suiker. Waarom zetten ze dat zo verdomd hoog in het schap? Ik kijk naar beneden en zet mijn voet op de stalen rand en trek mezelf omhoog. Ik duw mezelf tegen het schap aan en ga op mijn tenen staan waardoor mijn vingers het pak voelen. Ik probeer ertegen aan te tikken zodat hij iets verschuift en ik hem wel kan pakken. Dan voel ik opeens niets meer en vermoeid laat ik mezelf van het schap afzakken. 'Heb je deze nodig?' Ik schrik op en kijk in twee mosgroene ogen. Zijn bruine haar staat alle kanten op. Als zijn jongensachtige grijns me bereikt weet ik dat ik tegenover Samuel sta. Ik kreun schaamteloos hardop. 'Ik dacht dat je hem nodig had maar dan zet ik hem weer terug.' Zijn hand gaat omhoog om het pak weer terug te zetten maar voordat hij dat bereikt heeft pak ik zijn arm vast. Nieuwsgierig kijkt hij me aan.

'Bedankt,' mompel ik als ik het pak overneem van hem.

Zijn grijns wordt nog breder. 'Zoveel word ik nooit bedankt door een dame maar graag gedaan.' Ik leg mijn suiker in mijn kar en loop verder. Ik mag geen aandacht aan hem besteden, ik heb Gail. 'Wacht even,' hoor ik achter me.

Diep zuchtend draai ik me om. 'Wat?'

Hij slentert naar me toe en leunt op mijn karretje. Ik kan niet ontkennen dat hij een slank lichaam heeft en mijn ogen glijden over zijn jas, naar zijn broek en schoenen. 'Als je een kop koffie met me gaat drinken, hoef je me in de supermarkt niet zo openlijk te bewonderen.'

Mijn mond valt open van zijn arrogante benadering en ik schud mijn hoofd. 'Ik heb een vriend.'

Zijn wenkbrauw schiet omhoog. 'Die ene die je van de week in de kou liet wachten?'

Ik voel mezelf rood worden en ik weet dat liegen geen zin heeft. 'Ja en daar had hij een hele goede reden voor.' Het klinkt zo ongeloofwaardig wat ik zeg, dat hij keihard begint te lachen. Ik zou mijn ogen willen sluiten om hiervan te genieten maar ik mag me niet laten inpalmen door hem. 'Wil je nu aan de kant gaan, dan kan ik betalen.'

Hij schuift iets op. 'Maar natuurlijk.' Ik schuifel dicht langs hem heen om mijn karretje naar voren te rijden als ik zijn adem in mijn nek voel. 'Teresa,' fluistert hij. Zo plots als ik het voelde, is het ook weer weg. De haren in mijn nek staan recht overeind als ik omkijk en ik hem nonchalant, met zijn handen in zijn zakken, zie weglopen.

Waakzaam loop ik door, terwijl ik bij de kassa aankom. Ik zet mijn zelfscan weg en kijk om me heen of ik hem ergens zie. Als dit niet het geval is, pin ik het bedrag en wacht op de bon die me toestemming geeft om weg te gaan. Terwijl ik naar mijn auto loop blijf ik goed om me heen kijken of ik hem ergens zie. Het is vreemd dat hij hier komt opdagen terwijl hij daar woont. Als alles in de auto staat en ik terug ben van de kar wegzetten zucht ik diep als ik hem nog niet gezien heb. Ik stap mijn auto in en sla het portier dicht, waarna ik mijn ogen sluit. Ik schrik me wezenloos als ik geklop op mijn raam hoor. Als ik een dikke man mijn munt omhoog zie houden lach ik om mijn angst. Ik draai mijn raam naar beneden en neem de munt in ontvangst. 'U was uw munt vergeten.'

Ik glimlach naar de man. 'Dank u wel.'

Als de man wegloopt en ik mijn raam omhoog draai stop ik midden in mijn beweging. Wat doet Gail hier? Dan zie ik iets wat me nog het meeste schokt. Wat doet Gail hier pratend tegen Samuel?

Mijn boosheid neemt het over van de angst en ik stier mijn auto uit. Blind voor alles loop ik recht op mijn doel af totdat zijn verbaasde gezichtsuitdrukking me stil doet staan. Ik zie de man, die ik voor Gail aanzag, zich omdraaien en me verbaasd aankijken. Shit, mijn boosheid wordt vervangen door schaamte, dit is Gail niet.