Forbidden Island (ON HOLD)

Tired

Met knipperende ogen kijk ik hem aan terwijl ik me langzaam van de bar af laat glijden. Zijn ogen volgen iedere beweging die ik doe. Zijn blikken ontgaan ook Gail niet en hij stoort hem. 'Dus, wat moet je?'

Samuel rukt zijn blik bij mij vandaan en kijkt naar Gail, die er agressief uitziet. Samuel hangt nonchalant op de bar en grijnst. Dit lijkt Gail nog meer op te fokken, ik zie zijn aders bij zijn slaap kloppen. '2 cola, alsjeblieft.' Zijn blik gaat naar mij en bijna onzichtbaar schud ik mijn hoofd. 'Wil jij wat drinken mooie vrouw?' Ik sla mijn ogen naar de hemel om zijn doorzichtige zet jegens Gail, die over de bar heen vliegt. Samuel deinst terug. 'Wow, wat is jouw probleem?'

'Blijf van mijn vriendin af,' gromt Gail.

Ik duw Gail weer naar achter de bar. 'Rustig lieverd, niets aan de hand,' fluister ik in zijn oor. Ik geef hem een kus op zijn wang voordat ik me terug trek.

Gail werpt een vuile blik op Samuel voordat hij zich omdraait om zijn bestelling klaar te maken. Samuel buigt zich iets naar me toe. 'Dus dít is je vriend?' Ik schud mijn hoofd en werp hem een boze blik toe, in de hoop dat hij stopt wat hij uiteraard niet doet. 'Onvoorstelbaar dat jij je zo laat behandelen, je kan beter krijgen.' Dan staat hij weer recht en neemt zijn 2 cola's van de bar waarna hij geld op de toonbank gooit. 'Bedankt.' Vervolgens loopt hij weg en slaak ik een diepe zucht.

Uiteraard is deze kwelling nog niet afgelopen, want Gail kijkt me boos aan. 'Wat heeft dit te betekenen?'

Ik sluit mijn ogen even, ik heb hier zo geen zin in. Zo snel als ik ze gesloten heb doe ik ze ook weer open. 'Niets. Hij vroeg of ik wat wilde drinken.'

Gail komt iets dichterbij en sist. 'Lul niet! De manier waarop die je bekeek beviel me totaal niet.'

Ik slik. Eigenlijk wil ik het spelletje niet meespelen maar ik besluit om hem ermee te confronteren. 'De manier hoe jij omging met die blonde bimbo beviel me ook niet.'

Een scheve grijns siert zijn mond. 'Dat is mijn werk schat.'

Ik voel mezelf gloeien en ik moet me inhouden om die grijns niet van zijn gezicht te slaan. 'Dat is gelul. Je werk is drank inschenken, niet met iedereen flirten.'

'Lieverd, iedereen moet tevreden gesteld worden. Zowel op mijn werk als thuis. Nu genoeg gezeik over mijn werk. Wie is die gozer?' Hij maakt een beweging in de richting waar Samuel naar toe gelopen is.

'Die gozer ken ik niet eens, dus hoe moet ik het weten?'

'Je lult Teresa, daar houd ik niet van.' Zijn arm schiet uit en pakt me beet.

Ik volg zijn beweging en moet lachen om de absurditeit van deze situatie. 'Waar maak je je druk om? Voel je enige bedreiging?'

Zijn greep wordt steviger. 'Het bevalt me niets dat mijn vriendin openlijk bekeken wordt door een, voor mij onbekende, man. Ik heb de blik gezien die jullie uitwisselden, je kent hem.'

Ik ruk me uit zijn greep en door mijn boosheid schreeuw ik. 'Ik ken hem helemaal niet! Weet je nog dat je me in de kou liet staan?' Ik kijk hem vurig in de ogen en ik zie de realisatie in zijn ogen. 'Dat weet je dus nog. Hij was toen op de pier en daar heb ik hem gezien. That's it.' Ik draai me om en ik loop regelrecht naar de uitgang. Het is onvoorstelbaar dat ik mezelf moet verdedigen tegenover hem. Mijn ogen kruisen die van Samuel en snel kijk ik weg, terwijl ik vlug naar de uitgang loop. Wat een stom idee om hierheen te gaan. Stiekem hoop ik dat Gail me achterna komt maar ik heb inmiddels geleerd dat zijn werk belangrijker is dan ik.

Bij mijn fiets aangekomen zoek ik mijn sleutel als ik opeens gehijg hoor. Even voel ik een warme gloed door me heen gaan, totdat ik me omdraai en Samuel zie. 'Rot op!' schreeuw ik in al mijn boosheid naar hem toe.

'Teresa,' begint hij maar ik onderbreek hem al schreeuwend. 'Je verpest alles, sodemieter op idioot! Ga terug naar dat godvergeten eiland en laat me met rust! Ik wil je niet meer zien!' Hijgend sta ik hem aan te kijken, als ik een voorzichtige glimlach zie. Dit maakt me nog bozer en ik loop op hem af. Mijn handen zijn tot vuisten gebald. Hij pakt mijn polsen razendsnel vast maar door alle adrenaline weet ik mezelf los te trekken en stomp ik hem in zijn zij. Als ik hem ineen zie krimpen besef ik pas dat de boosheid meester van me heeft gemaakt. Geschokt kijk ik hem aan en ik ondersteun hem. 'Sorry, het spijt me. Ik had me niet zo moeten laten gaan.'

Hij wuift mijn excuses weg en komt overeind. 'Het is goed, ik begrijp dat je overstuur bent door die patser.'

Ik doe mijn wenkbrauw omhoog. 'Ik ben overstuur door jou, niet door Gail!'

Verbaasd kijkt hij me aan. 'Doet het je dan helemaal niets hoe hij staat te flirten en flikflooien met die anderen?' Ik zucht diep uit en ik voel de bal in mijn buik groeien. Ik wist het, ik wist dat hij het bij iedereen doet. 'Fuck, dat heb je niet gezien?' Triest schud ik mijn hoofd. Alhoewel ik een vermoeden had, valt het zwaar dat Samuel dit zegt. Een voor een druppelen de tranen uit mijn ogen. Samuel komt dichterbij en legt zijn hand op mijn schouder. 'Hij is je niet waard.' Hij draait zijn arm zo zodat ik tegen hem aan kom te staan. Ik snuif zijn muskus geur op en mijn knieën knikken.

Dit zorgt ervoor dat ik gelijk weer alert ben. Ik snif, veeg mijn tranen weg en ik buig me van hem af. 'Het is oké, bedankt.'

Bezorgd kijkt hij me aan als ik me omdraai en mijn sleutel probeer te vinden. 'Zal ik je thuis brengen? Je bent niet in staat om zelf naar huis te fietsen.'

'Ik heb niets gedronken, dus ik ben prima in staat om naar huis te fietsen,' verdedig ik mezelf.

'Je bent zo verdomd eigenwijs,' zucht hij.

Ik ben moe, zo moe om mezelf telkens te verdedigen. Te moe omdat ik hem uit mijn hoofd wil zetten en dit maar niet lukt. Ik loop op hem af en blijf enkele centimeters voor zijn gezicht hangen. 'Je bent zo vermoeiend.'

Ik sluit mijn ogen en ik kan er niets aandoen dat zijn woorden enige roering in mijn lichaam brengen. 'Als je me mijn gang laat gaan en niet zoveel tegensputtert ben ik niet zo vermoeiend.'

Ik loop weer terug naar mijn fiets, stop mijn sleutel erin en stap op mijn fiets. Voordat ik weg fiets zeg ik nog een ding. 'Dit is allemaal bullshit.'