"Yemin ederim ölüyorum sana Asu. Bitiyorum. Tükeniyorum sana bakarken." diye fısıldadı yakarır gibi. "Öyle ince işlemişsin ki aklıma-" Avuç içleriyle iki yandan şakaklarına vurdu, acısıyla ben sızladım. "Deliriyorum bu teslimiyetle... Gözlerimin gör...
17 Haziran ben ve Aksel'in doğum günü şerefine keyifli okumalar. :)
"Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti Çünkü iki kişiydik Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya."
Cemal Süreya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşanılan büyük korkuları geride bırakırken kalbimizde kalan acımtırak izleri tamamen yok etmek zordur. Kalpte kalan o izlerin arada bir ince ince sızlayan yanını hiçbir zaman atlatamayacağımı biliyordum. Çünkü, sızısından emin olduğum o kalp ağrısı kaybetme korkusuyla sınanmıştı bir kez.
Geçmişte, hatta artık çok geçmişte kaldığını zannettiğim o korku kaybettiklerimi bana hatırlatırcasına tekrar başıma geldiğinde anladım. Kanıksamak zormuş, kaçmak daha da zor. Ancak mücadele etmek zor da olsa güzel.
Mücadele sebebimi seviyordum...
Aksel hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu. Onu ziyaret ettiğim aksiyonlu günde ondan ayrılmak ölüm gibi gelse de saatlerce odada baş başa vakit geçirmek bana da ilaç gibi gelmişti.
Ailesi onun kendi evinde kalmasına izin vermemişti önce. Bu yüzdendir ki yanına rahatça gidememiştim ancak bu kaçak göcek şekilde yanına sızmadığım anlamına gelmiyordu. Onu her şeye rağmen aralıksız her gün ziyaret etmiştim. Bir yerden sonra ailesinin de illallah ettiğine emindim ancak bu kimin umurundaydı ki? En azından benim değildi...
Nihayetinde hastanenin yangın merdivenlerine tırmanan gözü kara bir kedi kız sayılabilirdim. Ya da aşkı için dağları delmeyen ama korkusuzca kuralları delen bir Leyla?
Pekâlâ. Herkes istediği yakıştırmayı yapmakta özgürdü. Bense istediğim gibi davranmakta. Biliyorsunuz, sınırları sevmem.
Aslında hastanede olanlar yüzünden canım biraz sıkkındı ancak bir haftadır Aksel'le bu konuyu konuşmaktan özenle kaçıyordum. Onunla ailesi hakkında yeni bir atışmayı daha kaldıracak durumda değildim. Üstelik ölümden yeni dönmüştü, sırası değildi. kaldı ki Aksel'in ailesiyle konuştuğunu sezmiştim çünkü eve gittiğim aralıksız ziyaretlerde Selma hanım surat assa da sessiz kalmıştı çoğu kez. Canıma minnetti!
Geride bırakılan sancılı bir haftanın ardından nihayet Aksel bugün ailesinin ablukasından kaçıp kendi evine geçmişti. Haberi sevgilimden alır almaz evden fırlamıştım tabii.
Önce yeni ve son senem için ders kayıt hazırlıkları yapmak adına okula uğramıştım. Okul tahmin ettiğimin aksine epey kalabalıktı ve tatlı bir telaş havası hakimdi. Yazı yavaşça geride bırakırken derslerin başlamasına az kalmıştı. Fakülteye girdiğimde okulu özlediği fark edip sırıtmıştım. Derin, bana ters ters bakıp gözleğini devirmese daha da memnun olabilirdim!
