"Yemin ederim ölüyorum sana Asu. Bitiyorum. Tükeniyorum sana bakarken." diye fısıldadı yakarır gibi. "Öyle ince işlemişsin ki aklıma-" Avuç içleriyle iki yandan şakaklarına vurdu, acısıyla ben sızladım. "Deliriyorum bu teslimiyetle... Gözlerimin gör...
Biz geldik! Bölüm şimdiye dek yazdığım en uzun ve beni her anlamda en çok uğraştıran bölüm oldu. Lütfen ona göre sindirerek okuyun ve beğenilerle yorumlarınızı eksik etmeyin. Belki de en çok şimdi ihtiyacım var. :) Anlaştıysak, hadi okumaya!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yarım kalmaz gerçek aşklar, bitti denen yerde başlar."
Yıldız Tilbe
Yıldız Tilbe - Gül zamanı 🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayata dair planları alt üst eden, tüm dengeleri bozan ve hatta her şeyi baştan inşa etmeyi gerektiren bazı gelişmeler vuku bulunca, terazideki eşitliği sağlamak adına çözüm odaklı hareket etmek o gelişmelerin yarattığı etkiye göre değişebiliyordu.
Kocaman bir volkan engellenemez basınçla patladığında ortaya çıkan o yerle bir edici etki ile ocağa kaynaması için yerleştirilen sütün taşması kıyaslanınca iki durumdan hangisinin daha vahim olduğunu algılamak güç değildi elbet.
Yıllarca ocakta kaynayan sütün taşması niteliğinde zorluklarla karşılaştım. Güçlü durdum veya durmaya çalıştım emin değilim ancak her şekilde ayaklarımı yere sağlam basarak taşan sütü temizlemek için derin bir savaş verdim. Sorunları önümden çektim, hayatım berrak ve tertemiz olsun diye çabaladım ve bir şekilde başarılı oldum da. Öyle ya da böyle...
Oysa gün geldi, tüm gardımı yere düşürecek olan o volkan patladı. Terazide gücümü sarsacak olan yaşandı ve ben, en değerlim saydığım annemi kaybettim. Dengem bozuldu, direncim köreldi. Kalbimde patlayan volkanda oluşan deliklerden acıyla karışık lavlar, hüzün külleri ve yenilginin zehirli gazları yayıldı ciğerlerimin etrafına.
Tam aynı saniyelerde kendimi kaybedeceğimi düşündüğüm o çukurda, -aslında annemle gitmeyi de içte içe dilerken- bir el uzandı imdadıma. Efsunkar kokusu yıllarca burnumdan gitmedi, sihirli dokunuşu hep üzerimdeymiş gibi sıcaklığını hissettirmeye devam etti ve aşkıyla aşılmaz duvarlarımı aşıp yaralarımın üzerine narince yara bandı yapıştırdı.
