"Yemin ederim ölüyorum sana Asu. Bitiyorum. Tükeniyorum sana bakarken." diye fısıldadı yakarır gibi. "Öyle ince işlemişsin ki aklıma-" Avuç içleriyle iki yandan şakaklarına vurdu, acısıyla ben sızladım. "Deliriyorum bu teslimiyetle... Gözlerimin gör...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşk, kavuşamayınca tam anlamıyla aşk olur diyenler sevdiklerine kavuşamamalarının verdiği buhranı ve çektikleri acıyı güzelleştirmeye çalıştıkları için böyle bir sav öner sürmüşlerdi bence. Zira sevdiğine kavuşamamak, hissedilen yangının yanında sevilen kişiyle bağdaştırıldığı vakit kalpte duyulan sevdanın emareleri acının üstüne çıkardı. Böylelikle asıl kavuşamamanın adı aşk, yaşadıkları hasretlikle bütünleşip kalıplaşarak gerçekliğe taşınırdı.
Oysa bana göre aşk kavuşmaktı. Hissetmekti her hücrende, delicesine. Yaşamaktı, aldığın nefese ortak edercesine ve öpmekti dudaklarından. Kokusunu tenine karıştırmak veya saçlarında parmaklarını dolandırmak.
Tıpkı şu an yaşadığım gibi.
Nefes alamadığımı hissettiğim an Aksel'in yanaklarını avuçladığım gibi başını geriye çektim ve dudaklarının hakimiyetinden dudaklarımı zorlukla kurtardım. Sızlanarak geri çekilirken dudağımı dişleyip beraberinde götürmeyi ihmal etmemişti.
Isırığından büyük bir haz aldığını belli eder şekilde kocaman bir gülüşle yüzüme bakarken alt dudağını az evvel lezzetli bir tatlıyı yemiş gibi ağzının içinde yuvarladı. Aldığım hızlı nefesler oksijene duyduğum ihtiyacı tasdikler nitelikte şiddetliydi.
Düğün bittikten sonra misafirleri mutlu ve güler yüzlerle uğurlamıştık ancak benim sevgili kocama kalsa bu nezaket örneğini gerçekleştiremeden oradan ayrılacaktık. Herkes yavaş yavaş dağılmaya başlarken en son bizimkilerle alelacele vedalaşmış, abimin kötü bakışlarına maruz kalmış ve beni kolumdan sürükleyen Aksel ile arabaya atladığımız gibi soluğu evimizde almıştık.
