×ZORAKİ EVLİLİK×

Bölüm-2-

Bu bölüm biraz geçiş bölümü gibi oldu. Size farklı shipler olcak demiştim. Burada sasunarudan sonra en sevdiğim ship var.

Neyse sizi tutmayayım. İyi okumalar~

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

KAKASHİ'DEN

Bugün Naruto'nun doğum günü. Naruto'ya hediye almadım. Daha doğrusu alamadım. Şu aralar hasta gibiyim ve Obito bana feromonlarımın biraz farklı koktuğunu söyleyince evden çıkmamaya özen gösterdim.

Şimdi araba ile Minato senseinin evine gidiyorum. Tek başımayım normalde Obito da gelecekti ama şirketleri ile alakalı bir kaç evrak kayıpmış. Evraklarda onun sorumluluğunda olduğundan acil gitmesi gerekti.

Ah- bir dakika o Tsunade-sama mı? Sanırım o da oraya gidiyor. Yanında durdum.

"Merhaba Tsunade-sama."

"Oi Kakashi"

"Nereye gidiyorsunuz?"

"Naruto ayağını incitmiş sanırım. Bir kontrol edeceğim."

"Bende oraya gidiyorum. Sizi bırakabilirim."

"Gayet iyi olur Kakashi. Yaşlandığımı hissediyorum." Dedi ve yanıma oturdu. Bende sürmeye başladım.

"Neden arabanızla gitmiyorsunuz?"

"Araba Jiraiya'da. Onunki arıza yapmış. işine de benimki ile gitti. Sen neden oraya bu kadar erken gidiyorsun?"

"Ben mi? Ah şey ben bir kaç gündür evden çıkmamıştım. Naruto'ya da hediye alamadım. Şimdi erken gidip kendimi affettiricem. Uzumaki gazabına uğramak istemem." Hafif kıkırdadık.

"Sen söylemesen unutuyordum. Postaneye uğrayabilir miyiz? Orada Naruto için bir paket var."

"Anlaşıldı."

NARUTO'DAN

Zor da olsa yukarıya -kendi odama- çıkabilmiştim. İnanın bana hayatımda hiç birşey için bu kadar uğraşmamıştım. Bu olaydan şunu çıkardım; Kendi evim olursa kesinlikle katlar arasına asansör yaptıracaktım.

Her neyse. Üstüme rahat bir şeyler giydim. Duş alacaktım ama ayağımı fazla zorlamamam gerektiğini fark ettim. Neden mi? Çünkü ayağım şu an davul gibi.

Şimdi bu odaya beni taşıyacak birileri gelene kadar yatağımdan kalkmayıp, bugün olanları düşüneceğim. O sırada yavaşça yatağıma girip ellerimi kafamın altında birleştirdim.

Bugün olanlardan sonra kendimi toplayamam diye düşünüyordum. Ama yanlış düşünmüşüm. Anneme anlattıktan ve biraz ağladıktan sonra kendimi kuş kadar hafif hissediyorum. Sanırım bunca yılın ardından içime depoladıklarımı boşaltınca oldu.

Acaba Hinata'yı ve Sakura-chan'ı öyle bırakıp kaçmam onları kırmış mıdır? Hinata zaten hiç birşey bilmiyordu. Sakura-chan ile sevgili olduğumuzdan bile haberi yoktu. Bunu da ben, annem ve Sakura-chan biliyor. O kırılmış olabilir. Aramalı mıyım? Evet, kesinlikle.

Doğruldum ve telefonumu komidinin üstünden aldım. Telefonumu açtığımda bir yığın arama olduğunu gördüm. Hepsi de Hinata ve Sakura-chan'dı. Hinata'yı aradım.

-Merhaba Naruto. İyi misin?-

-Neden iyi olmayayım ki Hinata?-

-Yani seni gördüğümde ağlıyordun. Ve Sakura-chan bana daha demin olanları anlatınca... Seni merak ettim... Bana kızgın mısın?-