×ZORAKİ EVLİLİK×

Bölüm-3-

(༎ຶ ෴ ༎ຶ)

Yorum yok-

Devam edin.

°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
SASUKE'DEN

"Ah-Dur. Tahmin edeyim...Benim değil mi?" Bana şaşkınlıkla bakakaldılar.

"Nasıl anladın?" Diye sordu yaşlı bunak.

"Gayet basitti. Öncelikle burada sen ve ben dışında herkes evli. Sen evlenmeyeceğine göre bu şanssız kişi ben oluyorum. İkinci olarak biz Uchihalar önemli toplantılara kadınları veya eşlerimizi getirmeyiz. Tabii o aileyle ilgili bir karar alınacak olursa çocuklar dahil herkes gelir. Benim ailemin tüm mensupları da burada olduğuna göre. Gayet açıktı." Yaşlı bunağın sırıttığını gördüm.

"Aferin sana. Tam bir Uchiha'dan beklenildiği gibi."

"Peki ben bu evliliği kabul etmezsem ne olur?" Aniden yüzü asıldı.

"Muhtemelen öyle bir şansın yok. Ama kabul etmezsen klandan men edilirsin." Sert konuşmuştu. Annem bana korkuyla baktı.

"Korkmayın. Sadece merak ettim."

"O zaman bu 'kabul ettim' demek oluyor?"

"Evet. Zaten bir ruh eşimde çıkmadı. Bundan sonrada çıkmaz herhalde. O kişi kim?"

"Onun ismini söyleyeceğim. Fotoğrafını kendin bul. Nasıl olsa kolların uzun." Alaycıl bir şekilde sırıttı.

"Söyle de gerisini ben düşünürüm." Kıkırdadı.

"Uzumaki Naruto" Dondum. Yüzüm ifadesizdi ama şuan duygu değişimim o kadar hızlı oldu ki onların fark etmemesi imkansızdı.

"Bana babasının soy ismini söyle. Hemen." Ailem bana 'ne oldu' bakışı atmaya başladılar. Ben ise bunağa ciddiyetle bakıyordum.

"Namikaze. Ne oldu ki?" Ailemde şoka girmiş gibi ona bakıyorlardı. Hafif kıkırdadım. Bu adam şaka yapıyor olmalı. Ama hayır. Uchiha Madara asla şaka yapmaz. O ciddi. Hem de aşırı fazla.

"Ne?!"dedi babam. Madara bize anlamaz gözlerle baktı.

"İnanamıyorum Kushina'nın oğlu mu?" Dedi annem sevinçle.

"Siz onları nereden tanıyorsunuz?"

"Kushina-san ve annem birbirlerinin en yakın dostlarıydı. Minato-san ve babamda bu sayede tanışmıştılar. Üç tane oğulları vardı. İlk ikisi ikizdi ve isimleri şeydi... Nagato ve Deidara. Diğerinin ismi Naruto'ydu ve sanırım Sasuke ile aynı yaştalar. Bu ikisi birbirlerinden nefret ederlerdi. Hatta sürekli kavga ederlerdi." Abim bunları anlatırken kıkırdıyordu.

"Ne şans ama. Sen git çocukluğunda nefret ettiğin biriyle sırf bir klanlar arası antlaşma için evlen." Hepsi gülmeye başladı.

"Ne gülüyonuz?... Off uğraşamam sizinle başka bir şey yoksa eve gitmeliyim." Masadan kalktım ve hızlı adımlarla dışarı çıktım. Şansımın içine edeyim. Ben zaten şanslı olsam İtachi'den büyük olurdum. Sakinim. Arabama bindim ve sürmeye başladım.

Yolu kırmızı ışık yanmadan yarılamıştı- Ne yarılaması dakika başı bir kırmızı ışığa yakalanıyorum. Bugün birşeyler oluyor. Kaderim benimle dalga geçiyor. Sonunda yeşil ışık! Sakin ol Sasuke yavaş yavaş git.

Yaya geçidinden geçiyordum ki biri önüme atladı resmen.
Siktir. Frene bastım ama duramadım. Şükür ki yavaş çarpmıştım. İnip bakmalıyım.