×ZORAKİ EVLİLİK×

Bölüm-19-

İlk smut yazdığım bölümü okudum da...

Anlık düşüncem şu oldu: "Olum! Bu bölümü ben mi yazmışım?!"

Gerçekten güzel yazdığımı fark ettim ve böyle bir konuda iyi olmak sosyal bilimler lisesinde işe yarar, yani sanırım...

Öncelikle bu kitabıma ilgi çok. İlginiz için teşekkür ederim.

Ama benim başka bir kitabım daha var. Özendiğim bir kitap.

İlgi var ama bu kadar değil. Acaba o kitap kötü mü diye düşünüyorum. Sonra bazı okuyucularımdan yorum alıyorum, mutlu oluyorum.

Lütfen... En azından ilk bölümü okuyun, beğenmezseniz benim için sorun yok. Sonuçta insanların zevkleri farklı.

Neyse. İyi okumalar okur-chanlar~

_____________(人*'∀｀)｡*ﾟ+_____________

Naruto sabah gözlerini açtığında yanı boştu. Bir şeyleri idrak etmeye başladıktan sonra ağrıyan belini umursamadan hızla yataktan kalktı. Odanın kapısını açıp koşarak merdivenlerden inmeye başladı. Beni neden uyandırmadı? Merdivenlerden indikten sonra dış kapının oraya gitti. Sasuke elinde valiziyle dışarı çıkmak üzereydi. Naruto valizi umursamadan Sasuke'nin üstüne atladı. "Naruto?" Sasuke valizi yere bıraktı. "Beni neden uyandırmadın?"

"Uyurken çok rahat görünüyordun. Ben de kıyamadım." Naruto yavaşça yere indi. Sasuke'nin gitmesini istemiyordu. Kafasını eğdi. Gözleri dolmuştu. Sasuke biraz eğilip Naruto'nun yüzüne baktı. Ağladığını görünce çenesinden tutup kafasını kaldırdı. "Naruto..." Sarışın iki eliyle göz yaşlarını sildi. "Lânet hormonlar!" Sasuke gülümsedi ve ellerini tuttu. "Üzülmeni gerektiren bir şey yok. Alt tarafı bir hafta evde olmayacağım. Telefonla konuşabiliriz. Müsait olduğum zaman seni görüntülü ararım... Dün Karin'e, ben gelinceye kadar senin yanında kalmasını söyledim. Yalnız olmayacaksın."

"Ama sen yoksun. Yalnız olsam ne olur olmasam ne olur?" Sasuke avucunda minicik kalan elleri öptü. "Ağır eşya taşıma. Gerekirse birilerini çağır. Canın bir şey çekerse Suigetsu yardımcı olacak. Üşütme. Havalar soğumaya başlıyor. Ani hareketler yapma. Sakın ben yokum, diye depresyona falan girme. Seni enerjik görmek beni daha çok mutlu eder..." Sasuke sustu. Bir şeyler daha söylemek istiyordu ama söylediklerinin sadece sözde kalmasını umuyordu. "Bir hafta sonra eve dönmezsem, işim uzarsa herkese senin açıklamanı istiyorum. Tam olarak bir hafta sonra... Eğer... Ona bir şey olursa arayacağın ilk kişi benim."

"Ta-tamam." Naruto ağlamaya devam ediyordu. Sasuke sanki veda konuşması yapıyor gibiydi. Sasuke Naruto'ya sarıldı ve alnından öptü. "Şşşhh! Sana ağlamamanı söylemiştim." Naruto Sasuke'den ayrıldı. "Hadi hemen git! Ne kadar erken gidersen o kadar erken dönersin!" Sasuke gülümsedi ve arkasını dönüp valizini aldı. Kapıyı tamamen açıp arabasına doğru ilerlemeye başladı. Naruto da dışarıya çıkıp kapının önünde beklemeye başladı. Sasuke arabayı çalıştırdı ve evden uzaklaştı. Naruto ileriye doğru birkaç adım attı. Sanki yetişebilirmiş gibi. Gözü çeşme olmuştu. Daha fazla ayakta duramadı ve yere oturdu. Dizlerini kendine çekip kafasını yasladı. "Naruto ne yapıyorsun?!"

Karin hızla Naruto'nun yanına geldi. Onun ağladığını görünce korktu. "İyi misin?! Sasuke bir şey mi dedi yoksa?!" Naruto kafasını iki yana salladı. "Hayır... Sadece içimde çok kötü bir his var... O geri gelmeyecek gibi hissediyorum." Karin derin nefes verdi. En azından haberi yok... "Hadi boşver o hissi de ayağa kalk. Yoksa üşütüp hasta olursun. Sasuke de beni parçalara böler." Naruto istemsizce kıkırdadı. Karin onu kolundan tutup ayağa kaldırmaya çalıştı. "Hadi ama!" Yerinden kalkmak istemiyordu. Ayakları hafif uyuşmuştu. "Sarışın kalk hadi! Daha bana kahvaltı hazırlayacaksınız."