Merhaba arkadaşlar...
Ailem ile kavga ettim. Sadece annemle de diyebiliriz.
Mesele şu:
"Neden masanın üstünü silmedin?!"
Neden mi?...
Çünkü unuttum. Çoğu şeyi unutuyorum. Ama bunu anneme söyleyince bağırıp çağırıyor. Ama ben camları bile sildim. O işi yaptığım için bana aferin bile demedi. Ben yapmamış olsaydım bağırıp çağırırdı.
En ufak eksik yaptığım bir işe kafasını takıyor. Laflar ediyor. Ben senin yaşındayken... Böyle başlıyor. Söylediği laflar çok ağır geliyor. Eğer söylediklerinin biri bile gerçekleşmiş olsaydı ben burada bunu yazıyor olamazdım.
Konu dönüp dolaşıp tercihe geliyor. Nasıl olduğunu da anlamıyorum.
Arife günü, yani geçen hafta cuma, annem tercih için köye geç gitmeyi planlamış. Tabi ben hiçbir şeye karar veremedim. Hoca da "Kesin karar vermeden gelmeyin." Dedi. Ben de ne bileyim tercih için beklediğimizi. Annem tercihe ne zaman gideceğiz? Diye sorunca ben de bayramdan sonra dedim. Sinirle söylenmeye başladı.
Ben senin annen değilim ki sözümü dinleyesin!
Kendi evladıma söz geçiremiyorum! Elin oğluna mı sözüm geçecek?!
Ben öleyim de kurtulun!
Vs. Vs.
Şimdi bana ergen falan diyeceksiniz.
Kabulümdür...
Millet açlıktan yakınır, bizimki ufacık laflardan yakınır.
Haklısınız...
Ama benim inandığım bir şey var ki, insan açlığa dayanır, susuzluğa dayanır, işkenceye dayanır. Hatta bütün bunları atlatıp dünyanın en zengini olur. İnsan yapar!
Lakin... Annesinden duyduğu kötü bir lafa dayanamaz. Ben öyleyim... Sevdiğim birinden laf duymaya gelemem...
Yarın hayatımın tercihini yapacağım. Yani benim durumumda biri için böyle.
Yazın yurtta kalacağım. Hafta sonu vaktim olursa bölüm atmaya çalışacağım.
Belki kışın da kalırım.
Dini eğitim içinmiş...
Neyse😄
Benim için sakın üzülmeyin! Yoksa sizin kabusunuz olurum😚
Size iyi yaz tatilleri!!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
×ZORAKİ EVLİLİK×
Fanfiction*öpüşürler* "Senden nefret ediyorum Uchiha Sasuke." "Ben de senden nefret ediyorum Uchiha Naruto." (Bu bir SASUNARUdur)
