Beklettiğim için üzgünüm canım okurlarım.
Bu bölüm -tahmin ederseniz ki- fazla duygusal. Ve ben yazmakta biraz zorlandım.
Bol bol yorum ve oy bekliyorum!
İyi okumalar okur-chanlar!!!
-----------------------------------
*Günler Sonra*
Naruto kızışmadan çıkalı çok olmuştu. O günden beri ne düzgün yemek yiyordu ne de konuşuyordu. Vücudu çok zayıflamıştı. Her gün neredeyse aynı şeyleri yapıyordu. Sabah erken saatlerde kalkıyor, duş alıyor, Sasuke'den bir haber var mı diye telefonunu kontrol ediyor, daha sonra da saatlerce dışarıda salıncakta sallanıp akşam saatlerinde odasına çıkıyor ve Karin'in koyduğu tepsiden sadece bayılmamak için bir iki lokma yemek yiyordu. Daha sonra da uyuyordu zaten. Ona sorulan hiçbir soruya cevap vermiyordu. Sanki ruhsuz gibiydi. Nadiren de evin odalarını geziyordu. Karin ve Kushina onun için aşırı endişeliydi.
Yine bir gün odanın penceresinden sallanan Naruto'yu izliyorlardı. "Karin, Naruto öğreneli ne kadar oldu?" Karin yandaki takvime baktı. "Neredeyse 1,5 ay." Kushina acıyla baktı küçük oğluna. Gözleri dolmuştu yine. "Kızışması gecikti..." Ağzından çıkan cümleler havada titreyerek yayılmıştı. Korkuyorlardı kalıcı hasar olmasından... Günler sonra ilk defa bir değişiklik oldu. Kushina ve Karin'in koşarak Naruto'nun yanına gitmesini sağlayan bir değişiklik. Naruto'nun salıncaktan dizlerinin üstüne düşmesiydi. Bedeninin sol tarafını tutarak acıyla bağırıyordu. Karin ve Kushina onu yerden kaldırmaya çalışsa da nafileydi. "Kushina teyze hemen birilerine haber ver!"
"Tamam!" Kushina hızlıca uzaklaşırken Karin zorla Naruto'yu dizlerinin üzerine yatırabilmişti. "Naruto derin derin nefes al! Hadi! Lütfen." Dakikalar sonra yanlarına koşarak Obito gelmişti. Hemen Naruto'yu kucakladı ve hızlı adımlarla arabaya gitmeye başladı. Karin de arkasından geliyordu. "Nesi var?!" Karin arabanın kapısını açınca Naruto'yu yatırdılar. Karin arkaya oturup Naruto'nun kafasını dizlerine koydu. Kushina ve Obito ise öne geçti. Obito arabayı hızla kullanarak hastaneye gidiyordu. "Ne olduğunu bilmiyorum! Sallanıyordu, sonra aniden düşüp bağırmaya başladı!"
"Besinsiz kaldığı için olabilir mi?!" Karin kafasını iyi yana salladı. "Hayır... İki üç lokma yiyordu en azından. Bu durum farklı." Obito hastanenin önünde ani bir frenle durdu. Kushina arabadan çıkıp sedye isterken Obito Naruto'yu kucaklamıştı. Hemen sedyeye yatırdılar ve hızla bir odaya götürdüler. Bu odaya hastalar ve doktorlar dışında kimse giremiyordu. Kushina ağlayarak bir kenara çöktü. Obito da onu teselli etmeye çalışıyordu. Karin ise doktor olduğunu belirtip içeriye girmişti.
Yarım saat sonra Karin birkaç doktorla odadan çıktı. Doktorlarla bir şey konuştuktan sonra Obito ve Kushina'nın yanına geldi. İkisi de merakla ona bakıyordu. "Çok şükür Naruto'nun bir sorunu yada başka bir şeyi yok..." Kushina derin bir nefes vermişti. Obito ise bir gariplik olduğunu düşünüyordu. "Neden acı çekiyordu o zaman?" Karin kafasını eğdi. "Eşinin acısının aynısını yaşıyormuş... Yani Sasuke..." Karin daha fazla devam edemedi. Boğazına bir yumru oturmuştu. "Ben diğerlerine haber vereyim." Obito uzaklaşırken Naruto normal odaya alınıyordu. "Şuan nasıl peki?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
×ZORAKİ EVLİLİK×
Fanfiction*öpüşürler* "Senden nefret ediyorum Uchiha Sasuke." "Ben de senden nefret ediyorum Uchiha Naruto." (Bu bir SASUNARUdur)