×ZORAKİ EVLİLİK×

Bölüm-16-

__________________୧( ˵ ° ~ ° ˵ )୨_________________

"Anlarlardı... Ama normal olsalardı..."

"Na-nasıl yani?" Gençler şaşkınlıkla Mikoto'ya bakıyorlardı. "Normal derken neyi kastediyorsunuz, Mikoto-san? Yoksa hastalar mı?" Kakashi'nin sorusu gençlerin içine korku salmıştı. Mikoto kafasını iki yana salladı. "Öyle bir şey değil. Mesela siz ruh eşiniz olduğunu nasıl anlıyorsunuz?" İçleri biraz olsun rahatlamıştı. Kimse cevap vermeyince Nagato konuştu. "İlk görüşte, bakışta. Çocuk olsak dahi anlayabiliyoruz."

"Normalde böyle ama bazı insanlar var ki... Bazen ömrü boyunca ruh eşini bulamıyor... Sebebi ise... kurtları ruh eşi algısına kapalı olduğu için... Şöyle demek gerekirse bebeklikten beri tanışıyor olsalar bile kurtları algılayamıyor..." Buradan sonrasını Kushina devraldı. "Bazen bu daha da ileri giderek feromon algılayamamak veya yayamamak kadar ciddileşiyor... En kötüsü ise... Kurdun ölümü." Kakashi hamile olduğundan dolayı duygularını kontrol edemiyordu. Gözleri dolmuştu. "A-ama onlara bir şey olmayacak de-ğil mi?!"

"Hey sakin ol, Kakashi! Onlara bir şey olmayacak. Feromonları hem algılayabiliyorlar hem de yayabiliyorlar. Bunu bildiğimiz sürece daha fazla ileri gitmez. Sen böyle şeyleri düşünme. Bebeği riske atıyorsun." Tsunade olaya el koymuştu. Bir süre çıt bile çıkmadı. Nagato'nun aklına bir şey takıldı. "... Ruh eşi çıkarlarsa ne olacak?... Yani Naruto ve Sasuke bunu kabullenebilecek mi?" Yine sessizlik oldu. Nagato inatla herkesin gözünün içine baktı. "Bu durumlarda zor olan da bu zaten..."

"Ama kötü düşünmeyin! Jiraiya'nın öyle dediğine bakmayın. Bu birbirini daha yeni tanıyanlar için geçerli. Naruto ve Sasuke birbirini küçüklükten beri tanıyorlar. Sadece araya ufak bir zaman dilimi girdi..." Karin başından beri susmuştu. Kardeşten öte sevdiği kuzenini düşünmüştü. Hep yarım hisseden kuzenini... Şimdi ise konuşması gerektiğini düşünüyordu. "O... O... Sasuke'ye muhtaç. Ne kadar kimseye söylememem için beni tembihlese de..."

"Muhtaç... derken?" Karin o günü düşündü. Hiç iyi hessettirmedi. Ellerini birbirine kenetledi. "Biz lisenin ilk yıllarındayken ben bazen burada kalıyordum. Yine birkaç günlüğüne gelmiştim...

*FLASHBACK*

Karin gördüğü kabustan sonra uyuyamamıştı. Sessizce odasından çıktı. Naruto uyudu mu acaba? Gidip bir bakayım, uyumadıysa bir şeyler yapabiliriz belki. Karin yan odanın kapısını yavaşça açtı. O an gördüğü Naruto ile yatmadan önce gördüğü Naruto'nun aynı kişi olup olmadığını düşündü. Kapıyı arkasından kapattı ve hızla Naruto'nun yanına geldi. "Naru iyi misin? Bir yerine bir şey mi oldu?"

"Ka-karin? Ne yapıyorsun burada?" Karin gece lambasını açtı. "Beni boşversene. Sen niye ağlıyorsun?" Naruto bir süre boş boş baktı. Sonrada Karin'in boynuna sarılıp ağlamaya devam etti. Karin kuzeninin saçlarını okşadı. "Naru... Anlatmak ister misin?" Naruto geriye çekildi ve burnunu çekti. "Ben bugün okula biraz erken gitmiştim... Sırama kafamı koymuş uyukluyordum. Sonra sınıfa iki alfa geldi. Ben takmadım. Biri gelip yanıma oturdu, diğeri de karşıma geçti. Ne olduğunu sordum. Bana biraz eğleneceğimizi söyledi. İçimde kötü bir his vardı. Gitmek istediğim zaman izin vermediler."

"O şey olmadı, değil mi? Eğer öyle bir şey olduysa onları gebertirim." Naruto kafasını hızla iki yana salladı. "Hayır... Hayır... Tam kıyafetimi kaldıracakken öndekine doğru sırayı ittim. Sıranın altında kaldı. Yanımdaki de hemen yardımına koşunca kaçtım." Naruto'nun gözlerinden bardaktan boşanır gibi yaş akıyordu. "Karin... Sasuke olsaydı beni korurdu... Ama o yok! Eskiden olduğu gibi beni tekrar korurdu... Ama o yine yok!" Karin Naruto'yu kendine çekip sarıldı. "Şşş sakin ol. Ben burdayım. Sakin ol."