Yoongi ទ្បើងមកអង្គុយនៅចុងគ្រែរបស់ប្អូនសម្លឹងមើលទៅមុខរបស់គេពោរពេញដោយក្តីអាណិត។
Yoongi «បងមិនឲ្យអ្នកដែលធ្វើបាបឯងរស់នៅយ៉ាងមានសេចក្តីនោះទេបងនិងធ្វើបាបវាឲ្យសាកសមនៅពេលដែលវាធ្វើបាបឯង!»
NamJoon «Jinie!! ខ្ញុំនឹក Jinie!!» ញើសគ្រាប់ធំចេញមកគេគ្រវីក្បាលចុះទ្បើងៗនៅលើខ្នើយ។
Yoongi «Jinie?? អ្នកណាគេ??» គេលើក ចិញ្ចើមសង្ឈឹមថាមិនមែនជាអ្នកដែលធ្វើបាបប្អូនគេទៅចុះ។
@៥ខែកន្លងផុត
ថ្នាំត្រូវបានរកឃើញក្រោយពីការធ្វលតេស្តរួចរាល់អស់ហើយថ្នាំនេះចូលរួចផលិតទ្បើងពី Doctor ប្រទេសកូរ៉េនឹងបារាំង។
NamJoon ត្រូវបានបញ្ចូនចូលទៅក្នុងសង្គ្រោះបន្ទាប់វះកាត់ឈាមកកក្នុងខួរក្បាលអស់រយ:ពេលមួយថ្ងៃជាងហើយក៏ឲ្យចាក់ថ្នាំបន្សាបបាត់ការចងចាំ។ NamJoon ត្រូវបន្លប់អស់រយ:ពេល ជាងមួយអាទិត្យព្រឡដោយសារតែការវះកាត់ផង។
រតយ:ពេល ៥ ខែរបស់ Jin វាពិតជាគួរឲ្យសោក សង្វេគជាប៉ិនពេលថ្ងៃណាក៏ដូចថ្ងៃណាគេតែងតែ គេងនៅ Joon ជានិច្ចដល់ថ្នាំសប្តិឃើញទៀតផង! គ្មានថ្ងៃណាដែលគេមិនយំទ្បើយពេលខ្លះអត់បាយទៀតផងព្រោះនឹក Joon ពេកអ្វីក៏មិនឃ្លាន។ Ms.Kim វិញពិបាកចិត្តមិនស្ទើគាត់មិនដែលឃើញកូនប្រុសបែបនេះទ្បើយ ទោះបីឳពុកគេស្លាប់ក៏គេមិនសោកសង្រេងដល់ថ្នាក់នេះដែរ។
Jin «Joon នៅទីណា?? សុខសប្បាយទេ? មានអ្នកណាធ្វើបាប Joon រឺអត់?? Jinie នឹក Joon នឹកគ្រប់ពេលវេលាគ្រប់វិនាទី ដង្ហើមចេញចូល Joon មាននឹក Jinie ទេ អ្ហឹកៗ??» គេសម្លឹង មើលទៅព្រះច័ន្ទដែលកំពុងតែបញ្ចេញពន្លឺមកលើផែនដីពាក្យចាស់គេថាបើនឹកនរណាម្នាក់ឲ្យមើលទៅព្រះច័ន្ទ!! គេនឹកម្ចាស់សម្លឹងគេនឹកអ្នកដែលហៅគេថា Jinie ។
Jin «Joon កុំភ័យណាខ្ញុំនិងប្រឹងរកលុយឲ្យបានច្រើនហើយនិងដើររក Joon ឲ្យទាល់តែឃើញ Joon ចាំអូនណា!» គេអង្អែលចិញ្ចៀន ស្មៅនោះតិចៗមុននិងឱនថើបខ្សឺតភ្នែកក៏ធ្លាក់មកលើដៃខ្លួន!!
កន្លងមកនេះគេតែងតែធ្វើខ្លួនរឹងមាំជានិច្ចទោះជាអ្នកជិតខាងសើចចំអកមើលងាយថាគេរត់ចោល គេសុីហើយរត់ចោលគ្មានអ្នកណាយកូនអ្នកក្រដូចឯងមកធ្វើប្រពន្ធទេអាក្មេងគេរត់ចោល! គេ តែងទេផ្តល់ស្នាមញញឹមមុននិងដើរចេញគេមិនតបតមិនស្តីបន្ទោសអ្នកជិតខាងហើយក៏មិនស្អប់ Joon ដែលព្រោះគេជឿៗថា Joon មិនរត់ចោល គេទ្បើយ។
@Seoul
«អ្ហឹស!» សម្លេងខ្សឹបខ្សាវចេញពីមាត់អ្នកជំងឺដែលសន្លប់អស់រយ:ពេលជាង ១ អាទិត្យ។ NamJoon ព្រេចភ្នែកញាប់ៗឲ្យសុាំនិងពន្លឺមុននិងបើកភ្នែកទ្បើង។
Yoongi «NamJoon ឯងដឹងខ្លួនហើយមែន ទេ?» នាយស្ទុះងើបពីសាទ្បុងទៅរក NamJoon យ៉ាងលឿន។
NamJoon «លោកជាអ្នកណា??» នាយនិយាយខ្សឹបខ្សាវក្នុងខួរក្បាលគេពេលនេះដូចជាល្ហល្ហាវគ្មានអ្វីនៅក្នុងនោះទ្បើយ។
Yoongi «បងជាបងប្រុសបង្កើតរបស់ឯងឈ្មោះ Yoongi ឯងភ្លេចហើយមែនទេ???»
NamJoon «Yoongi ? ហើយខ្ញុំ?» គេចង្អុលមកខ្លួនឯង។
Yoongi «ឯង Kim NamJoon ជាអគ្គនាយកផលិតកាប៉ាល់ប្រចាំ Seoul ណាចាំបានទេ?» NamJoon មិនបានផ្តល់ចម្លើយអ្វីក្រៅពីគ្រវី ក្បាល។
Yoongi «នៅទីនេះហើយបងទៅក្រៅមួយភ្លេត!» គេអង្អែលក្បាលប្អូនមិននិងដើរចេញទៅក្រៅយ៉ាងលឿន។
ដំណើរស្វាហាប់ជាន់លើឥដ្ខការ៉ូមន្ទីពេទ្យលឺដឹបៗសម្តៅទៅ Doctor ម្នាក់ដែលកំពុងតែឈរ និយាយគ្នាជាមួយអ្នកជំងឺ។
Doctor «លោក Min!»
Yoongi «ខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយលោក! ហេតុអ្វី NamJoon មិនចាំអីបែបនេះ??»
Doctor «ខួរក្បាលលោក Kim ពេលនេះគឺទទេស្អាតពឹងជួយឲ្យលោកជាអ្នករំលឹកក៏ចងចាំដល់គាត់ៗអាចនិងចាំបានខ្លះទ្បើងវិញតែបើខួរក្បាលគាត់ល្អអាចនិងចាំមកវិញ 100% !»
Yoongi «ខ្ញុំសង្ឈឹមថានិងដូចលោកនិយាយចុះ!»
Doctor «បាទ!» Yoongi ក៏ដើរទៅវិញបាត់ដោយរឹកពារច្រលើសបើស។
[ គេភ្លេចយើងហើយ។ ]
To Be Continue 🥀
_MIN 🦋
