Stealing Her Heart

CHAPTER 16

Antoinette POV

I walk peacefully in the University hallway, on my way to the Cafeteria. At ang katahimikan na ito ay talagang hindi ko nakasanayan. I mean. Aish! I miss Aubrey's present. Hindi ko na idedeny 'yon.

Hindi ako sanay sa ganito. Ilang araw narin kasi siyang hindi pumapasok. I'm worried about her. Gusto ko sanang magtanong kila Tita ang kaso pinangungunahan ako ng pride ko. And I hate this feeling.

I can't stop thinking about her. Asan ba kasi siya ngayon? Anong lagay niya? Maayos lang ba siya? Is she, hate me now? Ha. I don't know what to think and to do anymore because of her. Buti at nakaka-focus pa ako sa school activity.

Gosh, that annoying girl. Ano bang ginawa niya sa akin at kung umasta ako ngayon na wala siya ay iba. Ang weird. I was busy thinking where she is when a sudden person came on my sight and accidentally bump in me. Sasawayin ko sana ng mapamilyar sa akin ang pigura nito.

Nakayuko kasi siya. "Aubrey?" I ask as if I didn't know na siya iyon. I heard she sniff bago inangat ang ulo at mga matang namumugto at ilong na namumula ang bumungad sa akin.

What the?! Anong nangyari dito? Nang makita niya ako ay nagsimula na siyang umiyak sa harapan ko. Nagulat nalang ako ng bigla niya akong niyakap at isinubsob ang mukha sa dibdib ko.

"A-Antoinette." She keeps sniffing and crying on my chest at halos pigain na niya ako sa higpit ng yakap niya. I felt a pang on my chest after hearing her crying and sniffing. Ano nangyari sa kaniya?

Without hesitation, I hug her back at marahan itong hinaplos-haplos. I felt like, kailangan ko siyang patahanin kundi ako ang malalagot.

Aish. I can't understand. Ho. Just following the flow. Will, I'm welling naman. After a few minutes ay unti unti narin siyang tumahan ngunit nakayakap parin sa akin. Chansing ba 'to? I bet yes. But I like it...

What?!

"Pasensya na Antoinette my luvs ko hah." Gosh, I miss her calling me her love. "Hindi ako nakapasok ng isang linggo." Bakit ba siya nagso-sorry? Inangat niya ang mukha niya at tiningnan ako. And that is the cutest thing I've ever seen on her. Ang cute.

She pouted. "Kasalanan kasi nila Mama ito. Charot. Hindi pala. Kasalanan ng lalakeng iyon." Ani nito. Nakita ko pang nagsalubong ang mga kilay niya na wari mo ay may iniisip na ibang taong kinaiinisan niya.

At sinong lalake? May nangyare bang masama sa kaniya kaya hindi siya hindi nakapasok ng isang linggo? Oh wait. I almost forgot. Hindi pala niya willing na penermahan ang marriage contract naming dalawa. Baka nag-aacting na naman siya.

Dahan dahan kong ibinaba ang mga kamay na nakaakap sa kaniya habang nakatingin s malayo. Hayst, why I feel so much disappointment and rejection?

"Antoinette my luvs. Ok kalang?" Tanong nito. Tiningnan ko siya sa mata. I can see love in her eyes. It's sparking as if it's seeing a lot of meteors.

In an instant. My heart beats in its unusual beat. I can't find the right word for me to explain this feeling, as if kami lang ang nag-eexist na nabubuhay sa paligid. All I can see is Her only.

__

Aubrey POV

So, I decided na pumasok nalang after some dramahan and iyakan sa loob ng isang linggo. Pero hindi ko parin tanggap ang pakakasalan ko na 'yon. Tsk. Bahala sila diyan. I will back off in that proposal.

Kung si Antoinette nalang sana ang ipinagkasundo sa akin ay pwedi pa. Eh, iyon ang lalake na 'yon? Ayo ko nga. Hmp!

I hate that paper so much. Kaso noong sinabi talaga sa akin ni Mama na Marriage contract na 'yong penermahan namin. Labis akong nanlumo.

Marriage... contract. Ibig sabihin tali na ako. Kaya minsan kapag naiisip ko iyon naiiyak nalang ako.

Ang bata ko pa para magpakasal. Tapos sa hindi ko pa gusto. Oo pumayag ako kila Mama sa proposal na iyon pero noong nakita ko si Antoinette doon. Gusto ko na siya 'yon, kaso hindi pala siya kasi ang panget na lalake na nakasuit na hindi bagay sa kaniya ang naging asawa ko.

Huhu, help. Ayuko na.

I decided na mag-move on nalang at pumasok dahil baka namiss na ako ni Antoinette my luvs ko. Ilang araw rin akong hindi nakapasok.

Nakumbinsi ko lang talaga na papasukin ang sarili dahil sa isiping baka may umaaligid na sa my luvs ko. Baka nga nakahanap na siya ng bago niya.

Ayaw ko kaya! Hindi pweding mangyari iyon. Kala niya. May bakod parin naman siya kahit na wala ako sa tabi niya. Hmmp.

No'ng nakita ko talaga si Antoinette kanina ay napaiyak nalang ako. Bakit ang ganda niya parin? Huhuhu. Siguro ang panget ko na kasi sige lang ako kaiyak. Buti nayakap ko siya kanina. Hehe, naka-chansing tuloy si ako. Ang bango niya parin. Hindi nagbabago.

Ang cute-cute niya pa eh. Pati rin ako. Paano kaya kung magkaroon na kami ng babys. Siguro super cute nila dahil sa super cute ng mga magulang niya.

Ngayon I'm currently staring at Antoinette gorgeous face. Ugh, her eyes, nose, lips. Hmm. Parang gusto ko tekman.

Kaylan ba siya papanget huh. Just kidding. We're staring at each other eyes. While staring at her eyes, her irish, hindi ko mapigilang mamangha. Kanino niya kaya namana ang pagkakaroon ng dark gray eyes? Kasi, nakakapagtaka lang.

Hmm hindi na pala ako magtataka kasi tiyak ako na may lahi siya dahil sa taglay ba naman niyang ganda. Grabe, ang ganda talaga ng may luvs ko.

Napaiwas kami ng mga tingin sa isa't isa ng marinig namin ang tunog ng bell na nagsasabing time freeze na ng lunch break namin. Wow, ang bilis naman.

"Ahh." Napalingon ako kay Antoinette my luvs. Nang sinubukan ko namang tingnan siya sa mata ay lagi niyang iniiwas ito sa akin. Anong problema ng my luvs ko?

"Hmm, Miss na kita my luvs ko." Ani ko at ngumuso habang nakatingin sa kaniya. Nakita ko namang namula siya. Hala, ang cute talaga niya. Ngumite ako at binigyan siya ng halik sa pisnge bago hinawakan ang braso niya.

"Tara na sa classroom natin." Nakangiting ani ko dito bago siya hinila. Hindi naman siya nagreklamo na at nagpahila nalang rin sa akin. Hehe, kaya luvs ko talaga siya eh.