6. 10. 21

25. Bölüm | Hareket Lazım

Sesinde ne var biliyor musun

Ev dağınıklığı var

İki de bir elini başına götürüp

Rüzgarda dağılan yalnızlığını

Düzeltiyorsun

Sesinde ne var biliyor musun

Söylemediğin sözcükler var

Küçücük şeyler belki

Ama günün bu saatinde

Anıt gibi dururlar

Sesinde ne var biliyor musun

Söyleyemediğin sözcükler var

Cemal Süreya | 8.10 Vapuru

1 yıl 7 ay sonra

1 Haziran 2023 | İstanbul | Birce Dereli

Saat sabah yedi buçukta uyandım. Üzerime spor kıyafetlerimi giyip kendimi evime hemen hemen on dakika mesafedeki sahile attım.

Sahil tıpkı benim gibi yürüyüş yapmak isteyen insanlarla dolu. Kulaklarımı dolduran şarkıyı değiştirmek için adımlarımı biraz yavaşlatıp cebimden telefonumu çıkarttım. Birkaç mesajı es geçip tempomu arttırmayı sağlayacak bir şarkı seçtim. Lady Gaga'nın bir şarkısıydı. Deniz kokusunu içime çekerek koşmaya devam ettim.

Günlük olarak hedeflediğim noktaya geldiğimde banklardan birine çöktüm. Havalar güzelleşmeye başladığı andan itibaren her sabah koşmayı, yürümeyi ihmal etmemeye çalışıyordum. Sabah erken kalkmak, günün koşuşturmacasına girmeden önce biraz hareket etmek bana çok iyi geliyordu. Ayrıca şehir telaşı başlamadan, sahil henüz sakinken, gürültü çok yokken denize karşı olmak da ruhumu besliyordu.

Oturduğum yerden kalkıp taytımın paçalarını düzelttim. Bacaklarımı sırasıyla banka doğru uzatarak esnettim. Olduğum yerde birkaç adım attıktan sonra geldiğim sekiz bin adımlık yolu yeniden yürümeye başladım. İlk sekiz bin adımı tamamlamak her zaman daha zordu. Eve dönüş yolunu hep daha kısa sürede bitiriyordum.

Evim, sahilin bitip kafelerin başladığı noktadan caddeye çıktıktan sonra, caddenin karşısındaki üçüncü ara sokaktaydı. Denizi ne yazık ki görmüyordu çünkü giriş kattaydı. Ama denize bu kadar yakın bir konumda ev bulduğum için şanslıydım. Çok büyük bir evim yoktu. İki artı birdi. Salonum koltuklarımın ve bir duvarı kaplayan kitaplığımın sığacağı kadar genişti. Bu sefer televizyon almamıştım. Uzun zaman sonra ilk kez gardrobumla aynı odada uyuyordum. Bu da garip hissettiriyordu. Bazı geceler üç kapılı gardrobum gözüme o kadar büyük geliyordu ki nefesimin sıkışmasını engelleyemiyordum. Her an beni içine alacakmış, üstüme geliyormuş gibi hissediyordum. Bir ara bunu da anlatmalıyım. Evin geniş bir mutfağı vardı. Yemek masası ve geniş tezgah sayesinde zamanımın çoğunu mutfakta geçiriyordum. Fransız balkon, sigara içerken evi kokutmaması sayesinde evin en işlevsel bölgesini mutfak yapıyordu. Geriye kalan son odada da geniş bir yatak ve ütü masası gibi evin hiçbir yerine sığmayan ıvır zıvırlar vardı. Arkadaşlarım geldiğinde kalmaları için bir odaydı.

Anahtarla kapıyı açıp eve girdim. Hızlı adımlarla mutfağa gidip kahve makinasını çalıştırdım. Kahve olurken de hızlı bir banyo yaptım. Bornozum hala üstümdeyken mutfağa girip kahvemi büyük bir kupaya doldurdum. Mutfak masasına oturup telefonumdaki yeni gelen bildirimlere baktım.