"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Merhabalarr❤️ her gün yeni bölüm atıyorum bence sizde bir kaç yorum atarsınız 🥳
İyi Okumalar♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyse yarım saat boyunca hiç konuşmadan öylece durduk. Ne Kartal bir şey söyledi ne ben bir şey söyledim.
Yarım saatın sonunda Tan ve Öner mezarlıktan çıktı.
Kartal bir tarafta, ben bir tarafta olduğum için Öner ve Tan'da iki yana ayrılmak zorunda kaldı. Bana kısa bir bakış attıktan sonra "Görüşürüz Tan." Dedi Öner.
"Görüşürüz."
Kartal, kolunu Önerin omzuna attı ve yürümeye başladılar. Bakışlarımı onlardan çekip Tan'a döndüm.
"İyi misin?"
Sessizce başını salladı.
"Eve gidelim mi? Biraz dolaşmak ister misin?"
"Eve gidelim." Deyince bizde yürümeye başladık.
Kartallar ile aramızda mesafe vardı ama görüyorduk.
Eve gelince kapıyı açtım ve içeriye girdim. Tan'da girdikten sonra kapıyı kapatıp ayakkabılarımı çıkarttım.
"Ben odamdayım." Dedi Tan. O üst kata çıkarken bende oturma odasına girdim.
"Kızım, Tan nerede?" Diye sordu babam.
Dükkanı öğleden sonra açacaktı bu gün, o yüzden hala evdeydi.
