Şehreküstü | Tamamlandı

37.Bölüm

Çok değerli okuyucularımmm lütfen yorum yapmayı unutmayınızz♥️

12 Ekim 2014

"Bak güzel arkadaşım." Diyerek Yağmur'un elinden kabı aldım. "Öyle hayvan gibi değil nazik karıştıracaksın."

"Allah aşkına kek nereden anlasın naziği falan? Salak mısın sen?"

"Kızım şu evi soktuğun hale bak!" Dedim tezgahı işaret ederek. "Kek anlamaz ama Cemile teyze de hiç nazik olmaz."

Yağmur tezgaha döndü ve kısaca baktı.

"Yani." Dedi. "Biraz dağınık çalışmışım."

"Aynen biraz!"

"Üff sen yap o zaman!" Diyerek elinde ki kaşığı tezgaha bıraktı.

"Ee ben yapıyordum zaten, sen geldin illa da ben yapacağım dedin." Dedim hızla.

"İyi yap, demiyorum bir şey." Dedi ve mutfak masasının sandalyesini çekip oturdu.

Ben keki yapmaya devam ederken Yağmur'da bir şeyler anlatıyordu.

"Ondan sonra da Kartal abim gelmiş, demiş işte siz kimsiniz de böyle konuşuyorsunuz?"

Kartal abim deyince duraksayıp Yağmur'a döndüm.

"Ne olmuş Ömer abiye?"

Yağmur sinirle bana baktı. "Ya kızım iki saattir anlatıyorum, dinlemiyor musun?"

Cevap vermedim. Dinlemiştim aslında ama ne dediğini, ne anlattığını hiç anlamamıştım.

"Ama Kartal dedim ya hemen kilitlen konuya."

"Ondan değil." Dedim. "Yani merak ettim o yüzden."

"Hııı." Dedi uzatarak. "Zaten sadece Kartal abimi merak edersin."

"Yağmur ne alaka? Saçmalama."

"Ben mi saçmalıyorum?" Diyerek yerinden kalktı ve yanıma geldi. Tezgaha yaslanıp bana bakarak konuştu.

"Aşıksın sen Kartal abime."

Duraksadım.
Aşık mıyım? Ben, Ömer abiye?

Sertçe yutkundum.
Tamam herkese hissettiğim gibi hissetmiyordum Ömer abiye karşı, çok daha farklı şeylerdi. Ama bu aşk mıydı?

Sonuçta abi diyordum ben ona. İnsan abi dediği birine aşık olabilir miydi?

Aklıma o bana bakarken kalbimin nasıl hızlı attığı geldi. İsmimi söylediğinde nasıl heyecanlandığımı. Bana dokununca, ellerimin nasıl soğuk soğuk terlediğini...