"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Hepinizin kurban bayramı mübarek olsun okuyucu arkadaşlarımm💖 dilerim çok güzel bir bayram olur💘💘💘 bu bölüm de benden size bayram hediyesi olsun haahshdf❤️ Yorum yapmayı unutmayınnnnn🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abim benim her dediğimi yaptı. Ben üzülmeyeyim diye, ağlamayayım diye her şeyi yaptı. Yapmaya devam ediyor. Hep yapar da eminim. Ama işte bir değil Gökçen abla. Sen Tan'ın annesi gibi oldun. Annenin yerine koydun kendini. Bu çok farklı bir şey. Bende isterdim yani annem öldükten sonra birinin bana böyle hissettirmesini."
Tan'ın nefret kusarak, sinirle söylediği şey Öner için çok farklı bir şeydi. Tan'ın asla istemediği şey Öner'in istediği şeydi.
Hayat bazen böyleydi işte...
"Ben seninde ablanım Öner." Dedim. "Bu zamana kadar sana ablalık yapmadım ama bak kendime getirdin sen beni. Ben yanında olamadığım günler için özür dilerim. Bundan sonra yanındayım."
Gülümseyerek bana baktı.
"Teşekkür ederim Gökçen abla."
Gülümseyerek kollarımı açınca bana doğru dönüp sarıldı.
-
"Tan bak sakin ol ablacığım." Dedim Tan'a bakarak. "İçini ferah tut. Senin yaptığın, senin için en iyisi olacak böyle düşün tamam mı?"
"Avla ben sakinim." Dedi Tan rahat bir şekilde. "Sen sakin ol bence."
Sakinleşmek için derin bir nefes aldım. Ama yok, sakinleşemiyordum.
"Abla." Dedi Tan tekrardan. "Ya ben gayet iyiyim. Kendime de güveniyorum. Sen sakin ol tamam mı? Senin dediğin gibi benim yaptığım bizim için en iyisi olacak."
"En iyisi olacak." Diyerek tekrar ettim Tan'ı.
Tan'dan bakışlarımı çekip arkamı döndüm ve bir kaç adım uzağımızda olan Öner'in yanına gittim.
"Öner." Dedim heyecanla.
"Gökçen abla?" Dedi benim aksime gayet rahat bir şekilde. Bu çocuklar neden bu kadar sakindi? Ya da ben mi çok heyecanlıydım.
"Sakin ol tamam mı?" Dedim sanki ben değilde onlar heyecanlıymış gibi. "En iyisini yapacaksın."
"Tabii en iyisini yapacağız abla." Dedi Öner kendinden emin bir şekilde. "Zaten biz yaparız, o en iyisi olur."
Yanımızda duran Kartal hafifçe bize doğru eğildi. "Bence sakin olması gereken kişi sensin." Dedi.
"Bence onlar çok rahat." Dedim kendimi savunarak.
"Bu iyi bir şey değil mi?"
"İyi bir şey mi?" Diye sordum.
"İyi bir şey. Her şeyden önemlisi kendilerine güveniyorlar."
