"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Ayyy merhabalar benim güzel okuyucu arkadaşlarım. Ne zamandır yokum yaa🥺 özlediniz mi beni? Vallahi ben özledim sonunda hahajsıel geçtiğimiz günlerde bölüm yazmaya vaktim olmadığı için yeni bölüm atamadım ama artık bölümler gelmeye devam edecek.
Yorum yapmayı unutmayınnnn🌸🌸🌸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dükkanda boş boş otururken ofladım. Bu gün gerçekten sıkıcı bir gündü. Dükkanda o kadar yoğun değildi. Neredeyse öğlen olmuştu ama bir iki kişi anca gelmişti.
Havada çok sıcaktı. Dükkandan gidip başka bir şey yapmaya kalksam iki adım attıktan sonra sıcaktan bayılırdım.
Sehpahının üzerinde duran kumandayı alıp klimanın derecesini biraz daha yükselttim.
Oflayarak geriye yaslandığım sırada "Kızım ne oflayıp puflayıp duruyorsun?"
"Canım sıkılıyor baba." Dedim oflayarak.
"Git eve istiyorsan."
"Yok." Dedim. "Evde ne yapacağım sanki?"
"İyi kendin bilirsin." Dedi.
Babamla konuşurken dükkanın kapısı açıldı ve içeriye elinde kocaman bir buket çiçek olan bir adam girdi.
"Gökçen Vural?" Deyince kaşlarımı çattım. "Buyurun benim." Diyerek ayağa kalktım.
Adam elinde ki çiçek buketini bana doğru uzatarak. "Size." Dedi.
Bana mı?
Adam şaşırmama izin vermeden çiçekleri elime tutuşturduktan sonra "Şuraya bir imza atabilir misiniz?" Dedi. Gösterdiği yeri imzaladıktan sonra adam dükkandan çıktı.
Bende elimde ki çiçeklere dik dik bakan babamla baş başa kaldık.
Bakışlarımı babamdan çekip çiçeklere çevirdim. Çiçeklerin arasına sıkıştırılmış not kağıdını elime alıp açtım.
"Sessizliğini evet olarak mı kabul etmeliyim?"
İsim yazmıyordu fakat kim olduğunu anlamam için isim yazmasına gerek yoktu. Kartal göndermişti. Kartal bana çiçek göndermişti.
Şuan sevinsem mi şaşırsam mı bilememiştim. Dışarıdan bakınca Kartal asla çiçek alacak biri değildi. Hatta dış görünüşü bırak, onu çok iyi tanıyan biri olarak da söylüyorum Kartal çiçek alacak biri değildi. Ondan olsa olsa 'sevgimi iki yaprak bir çiçekle mi ölçüyorsun?' diyen hödük olurdu.
Ama sanırım Kartal benim tanıdığım Kartal olarak kalmamıştı. Değişmişti.
İnsanlar değişebilir miydi bilmiyordum. Ama aynı kalmazlardı bunu çok iyi biliyorum.
