35.Bölüm|Yağmur&Cüneyt

7.4K 506 59
                                    

Ay sonunda kavuştukkk💓 sizde beni özlediniz sayıyorum jajajekx bu bölüm için çok heyecanlıyım umarım sizde beğenirsiniz 💓💓💓✨

Boş boş tavana bakarken açık pencereden giren rüzgar saçlarımın uçuşmasına sebep oluyordu.

Çalan şarkı yüzünden mi yoksa kafamda ki düşünceler yüzünden mi bilmiyorum ama bir dram havası vardı odada. İnsanın enerjisini sömürem türden.

Hoş şuan bende sömürülecek bir enerji yoktu.

Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Ama rüzgar saçlarımın durmasına izin vermiyordu.

"Of!" Diye bağırarak kalktım ve yatakta oturur pozisyona geldim.

Yatağın sol tarafında ki coğru uzanıp pencereyi kapattım.

Tekrardan yatacakken, yatağımın tam karşısında ki makyaj masamın aynasından kendimi gördüm.

Sözde topuz bir şekilde toplanmış saçlarım karman çorman bir haldeydi. Üzerimde ki askılı crop, şort ve yüzümde ki memnuniyetsiz ifade beni hasta gibi gösteriyordu.

Hasta mıydım? Hayır.
Mutlu muydum? Hayır.
Mutsuz muydum? Hayır.

Ne olduğunu ben bile bilemiyordum. Olaylara hakimdim fakat olayların bana hissettirdiği şeylere oldukça yabancıydım.

İçimde daha önce hiç hissetmediğim, bana yabancı olan bir his vardı.

Sanki ruhumu almışlar başka bir bedene koymuşlar gibi. Sanki bu bakışlar, bu yüz, bu kalp benim değil gibi.

Oflayarak geriye doğru bıraktım kendimi. Ama keşke bırakmasaydım. Yastığımın yanında olan hoparlöre sert bir şekilde kafamı vurmuştum.

"Off!" Diye bağırarak kalktım yataktan.

"Kız ne oluyor?" Dedi odaya dalan annem.

"Bir şey yok!" Dedim.

"Ağlıyor musun sen?"

"Ne ağlıycam ya?" Dedim sinirle.

"Ne bağırıyorsun kız?" Dedi annem hızla.

"Bağırmıyorum anne! Bir şey yok hadi çık."

Annem odadan çıkmak yerine kapıyı tamamen açtı ve içeriye girip yatağa oturdu.

"Otur bakayım şuraya."

"Anne!" Dedim göz devirerek.

"Otur dedim."

Derin bir nefes alıp annemin karşısına oturdum.

"Ne oluyor sana?" Diye sordu.

"Bir şey olmuyor." Dedim gayet rahat bir şekilde.

Şehreküstü | TamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin