"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Abim." Dedi kesik kesik aldığı nefeslerin arasında. "Abim kavga etmiş."
Duyduğum cümleyi idrak etmeye çalıştım kısa bir süre.
Ömer kavga etmişti.
Yine.
Bu cümleyi uzun zamandır duymuyordum ama duymaya o kadar alışıktım ki.
Alıştıktım alıştık olmasına fakat şuan ne tepki vermem gerektiğini bilmiyordum. Kızmalı mıydım? Kırılmalı mıydım? Üzülmeli miydim? Yoksa Ömer'i merak mı etmeliydim?
"N-ne?" Dedim en sonunda.
"Oğlum dalga geçme!" Dedi Yağmur hızla. "Koskoca adam niye kavga etsin artık?"
"Abla vallahi." Dedi Öner hızla. "Kavga etmiş, çok kötü."
"Çok mu kötü?" Diye sordum telaşla.
"Evet." Dedi korkuyla. "Ben ne yapacağımı bilemedim size geldim. Eve de gitmedim ama çok kötü."
"Öner bir sus be!" Dedi Yağmur hızla. "Görmüyor musun kızı? Felâket tellalı gibi geldin. O kadar kötü değildir."
Yağmur iyi bir şeyler duymaya çalışıyordu. Kavga etti ama kötü bir şey yok desin istiyordu. Ama Öner öyle bir şey dememeye emin gibiydi.
"Abla o kadar kötü olmasa niye öyle diyeyim?"
"Nerede?" Diye sordum araya girip.
"Cüneyt abinin dükkanda."
"Iy bu gerizekalı da her yerden çıkacak mı?" Dedi Yağmur.
"Yağmur şuan konumuz bu mu sence?" Diyerek ona baktım.
"Ya kızım dükkandaymış işte, kötü olsa hastaneye giderdi." Dedi Yağmur. Ne de güzel rahatlatmıştı ama içimi.
"Yağmur kavga etmiş."
"Gökçen özür dilerim ama ben Kartal abimin kavga etmesine şaşırmayı bırakalı uzun zaman oldu."
Evet ama bana söz vermişti...
Az önce bıraktığım çantamı tekrardan elime aldım ve hızlıca ayakkabılarımı giydim.
"Gökçen beni de beklesene!" Diye seslendi Yağmur arkamdan.
Umursamadan hızlı hızlı yürümeye başladım.
Umarım mantıklı bir açıklaman vardır Ömer. Umarım gerçekten mantıklı bir açıklaman vardır...
Uzun zamandır yaşamadığım ama yabancısı da olmadığım bir his yerleşti kalbimin ortasına.
Bir yanım Ömer'e deli gibi kızarken diğer yanım yine onun suçsuz olduğuna ikna etmeye çalışıyordu beni.
