"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Ay bu bölüm benim çook hoşuma gitti. Umarım sizinde hoşunuza gider. Lütfen yorum yapmayı unutmayınnnn❤️❤️❤️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Öldüreceğim onu!" Diye bağırdı Yağmur. "Görecek bak o canavarı sokağa salmak ne demekmiş. Görecek!"
"Yağmurcuğum tamam görecekte biraz sakin mi olsan?"
"Olamam!" Dedi hızla. "Sakin falan olamam."
"Ama doktor ciddi bir şey olmadığını söyledi. Ayrıca gerekeni de yaptılar."
Yağmur gözlerini kıstı. "Ciddi bir şey yok mu? Ayağım koptu be!" Dedi Yağmur.
"Kızım salak salak konuşma." Dedim. Daha sonra elimle uzattığı ayağını işaret ederek devam ettim. "Bak ayağın yerinde duruyor."
"Tamam duruyor ama bu yine de o Cüneyt denen salağın hatası."
"Ya o nereden bilsin köpeğin ısıracağını?"
"Sen kimin tarafındasın acaba?"
"Senin tabii ki ama."
"Aması falan yok o zaman!" Dedi sinirle. "Söyledim ama söyledim. Cüneyt bak bu köpeğin niyeti niyet değil birinin canını yakar başına bela alırsın dedim. Dedim dedim ne oldu? Geldi beni ısırdı. Ama görecek o. Dediğim bela ben olacağım."
Yağmur'un ayağını köpek ısırdıktan sonra kendini yere atmış, mahallenin ortasında bağırmaya başlamıştı. Buraya kadar her şey normaldi, sonuçta canı acımıştı.
Sonra yanımızda birden Semih belirmişti. Mahallede işi olduğunu söylemişti ama o an ne işi hiç anlamamıştım.
Sonra da bizi hastaneye getirmişti.
Hastaneye geldikten sonra acilde pansuman ve kuduz aşısı yapılmıştı. Daha sonrada yine kuduz için serum takmışlardı. Onun bitmesini bekliyorduk ama Yağmur o kadar sinirliydi ki Cüneyti görse ısırmasından korkuyordum.
