Bölüme başlamadan önce bir soru sormak istiyorum. Cevaplarsanız çok mutlu olurum.
Hikayenin gidişatını, konusunu, karakterleri nasıl buluyorsunuz?
İyi Okumalar❤️
"Kalkalım mı artık?" Diye sordum Kartal'a.
Kısa bir süre bir şey söylemeden bana bakmaya devam etti. Daha sonra iç çekerek bakışlarını kaçırdı ve "Kalkalım." Dedi.
Kartal hesabı ödedikten sonra birlikte dışarıya çıktık. Hava o kadar güzeldi ki, denizin kokusu, rüzgarın hafif esintisi insana huzur veriyordu.
"Biraz yürüyelim mi sahilde?" Diye sordu Kartal.
"Eve gitsek daha iyi olur." Dedim.
"Tamam, gidelim."
Birlikte arabaya doğru yürümeye başladık. Arabaya bindikten sonra Kartal arabayı çalıştırdı ve eve doğru yola çıktık.
Oldukça sessiz bir yolculuktu. Ki bu sessizlikte düşünmeme sebep oldu.
Kartal'a şans vermek saçmalık mıydı yoksa mantıklı mıydı bilmiyorum.
Ama yaşamak zorunda olduğumuz hayatta bir şeklide mutlu olmamız gerekiyordu. Hayat bu kadar kısayken bazı şeyleri bile isteye uzatmak istemiyordum.
Kartal'ı zaten affedeceğim ama şimdi değil, biraz daha üzülsün, biraz daha peşimden koşsun demek asıl saçma olan şeydi. İlk zamanlar belki unuturum umudu vardı içimde. Ama sonradan emin oldum ki ben Kartaldan vazgeçemezdim. O yüzden bir adım atmam gerekiyordu. Bu adım Kartal'ın boynuna atlamak değildi. Kendi içimde bir şeyleri kabul etmekte bir adımdı.
O yüzden ben kabul ediyordum. Belki hataydı. Beni daha önceden bu kadar üzen bir insanı affetmek, tekrar bir şeyler olsun istemek hataydı. Ama ben onu bu kadar çok seviyorken hayır diyemezdim. Ben onu unutsam, ondan vazgeçebilecek olsam geri de bıraktığımız 5 yılda bunu zaten yapardım. Ama yapamıyordum.
Hayat kısaydı ve ben artık gerçekten mutlu olmak istiyordum. Sevdiğim adamın artık gerçekten hayatımda olmasını istiyordum. Ve bunları istiyorum diye kimse bana kötü bir şey söyleyemezdi. Ben kötü bir şey istemiyordum ki.
Kartal artık gerçekten hayatımda olsun istiyordum. Ömer abi olarak değil, annemin en yakın arkadaşının oğlu olarak değil, mahalleden biri olarak değil gerçekten sevdiğim adam olarak hayatımda olmasını istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehreküstü | Tamamlandı
Teen Fiction"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik." - "Kaybettim ben!"...
