"Yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar. Ve yine yan yana yürümeyelim diye dar kafalıydı insanlar. Ve sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik. Sarılmak yakar bizi deyip aşkı hep uzaktan sevdik."
-
"Kaybettim ben!"...
Ay bu bölüm bir şeye çok şaşıracaksınız yazarken ben bile şaşırdımmm hahahahwjx yorum yapmayı lütfen unutmayın arkadaşlar. Neredeyse her gün yeni bölüm atıyorum. Ve sizden geri dönüş almak beni çok mutlu ediyor💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boş sokakta karşıdan gelen Kartalı görünce yürümeyi bırakıp durdum. O da beni fark etmişti.
Derin bir nefes aldım. Bacaklarım titriyordu ama umursamadan Kartal'a doğru yürümeye başladım.
Hızlı adımlarla aramızda ki mesafeyi kapattım ve sıkıca boynuna sarıldım.
Kısa bir an her şeyi unuttum. Tan'ın söylediklerini, kalp kırıklıklarımı, Kartal'ın yaptıklarını, akan göz yaşlarımı, nerede olduğumuzu ve kim olduğumu unuttum.
Hatırladığım ve doğruluğundan emin olduğum tek bir şey vardı. O da benim yıllardır hayalini kurduğum şeyi yapmam.
Ben yıllarca bu anın hayalini kurmuştum. Ona bir çok kez sarılmıştım. Bayramda, doğum gününde veyahut doğum günümde. Ya da her hangi bir özel günde işte. Babamlar yanımızdayken, Kartal abine de sarıl dediği için. Herkes birbirine sarılırken birden bizde karşı karşıya kaldığımız için. Çok kez sarılmıştım.
Ama şimdi ilk defa kendim isteyerek sarılıyordum. Kimse bir şey demeden, içimden böyle geldiği için.
Ömer'e sarılıyordum ben...
Aşık olduğum adama...
Göz yaşlarım omzunu ıslatırken şaşkınlıktan havada kalan elleri belimi sardı.
Öyle çok özlemiştim ki onu. Bu özlem içimi yakmıştı her gece.
Birini çok özlemek zordu. Ama hep gördüğün birini özlemek çok daha zordu. Biri ateşse diğeri o cayır cayır yanan ateşe çıplak el ile dokunmaktı.
Ben o ateşe çok uzun zamandır dokunuyordum.
Ben Kartal'ı sadece bu 5 senede özlememiştim. Ben ona hep hasrettim. Bizim aramızda hiç farklı bir şey olmamıştı. Olacak gibi olmuştu ama olmamıştı.
O ateş benim ellerimin arasında yanıyordu.
O an öyle görünce onu sadece sarılmak istemiştim. Çünkü biliyordum. Kalbim bu kadar kırıkkan ona sığınmak, ona sarılmak bana her şeyi unutturacaktı.
Tam olarakta öyle olmuştu. Sarıldığım an uçup gitmişti sanki her şey.
Ne kadar öyle durduk bilmiyorum. Zaman kavramıda bir süreliğine benden uzaklaşmıştı.
Ama her şey gibi bu da bitti. Kendime gelerek Kartal'dan uzaklaştım.
