I Remember You

Rozdział ósmy

Aiden
Udało mi się. Oczywiście jako dobry człowiek musiałem poinformować jej braci bo jestem bardzo odpowiedzialny  nie mogłem pozwolić przecież by siostrzyczka moich najlepszych przyjaciół zrobiła sobie krzywdę . Mogą mnie nazwać stalkerem ale to po części prawda nie zaprzeczam.

Ta dziewczyna mnie denerwuje a zwłaszcza kiedy widzę ją z kimś innym to mnie irytuje. Dalej nie mogę się pozbyć uczucia ze ją znam, że ją kojarzę ale dalej nie wiem skąd.

-Aha żalówa, co to miało być? -Wybuchnęła , na co chciało mi się śmiać

-To co widziałaś księżniczko-odpowiedział jej Will

-Pierdol się -warknęła odwracając się do niego plecami . Zaintrygowało mnie to że ona się nic a nic nie hamowała do Williama że w ogóle sie go nie bała. Jednak jest jego siostrą on raczej jej krzywdy nie zrobi .

-Mówiłem ze jej słownictwo jest bardzo bogate - dziewczyna odwróciła się i przewróciła oczami. Była cała czerwona zapewne ze złości co mnie nie dziwiło , ale jej złoszczenie się wydawało się nawet w jakiś sposób urocze.

-To twoja wina zgadza się?-rzuciła na co szeroko się uśmiechnąłem

-Masz pełną racje -przytaknąłem

-Wsiadaj -odezwał się Wiliam , zignorowała to i krzyczała dalej

-Pierdolcie się oby dwoje tak nie można , wy możecie się umawiać z kim wam się podoba a ja nie mogę ? Bo co? Bo jestem dziewczyną? Idiotyczna wymówka -krzyknęła i zaczęła machać rękoma  - To jest po prostu śmieszne , to nie normalne. A w ogóle skąd wiedziałeś gdzie jestem do cholery -wskazała na mnie palcem złość z niej kipiała

-Zgadywałem -palnąłem i w tym momencie skończyła jej się cierpliwość.

Wyminela Williama i znalazła się obok mnie w czterech krokach i wymierzyła mi liścia w twarz . Miała siłę nie zaprzeczę bo aż mnie odrzuciło w drugą stronę .

Ja tego nie rozumiem ona mnie uderzyła a ja zamiast być zły to jestem zaintrygowany

-Jesteś arogancki , samolubny i masz problemy psychiczne.-wydarła się a ja dalej stałem jak wryty . Nie wiedziałem co powiedzieć . Nie sądziłem ze ona będzie w stanie to zrobić. Otrząsnąłem się z chwilowego szoku

-Jeszcze raz -złapałem za jej nadgarstek-Mnie kurwa uderz to pożałujesz-warknąłem i zobaczyłem kątem oka jak Wiliam się zbliża

-Stary spokojnie -zaczął ale siostra wariatka mu przerwała

-No dawaj , nie boje się ciebie -syknęła i zwęziła oczy. Ona naprawdę się nie boi, przyjęła bojową postawę

-Spokojnie ?!-krzyknąłem i nabrałem powietrza do płuc - Ja jestem spokojny ale ona jest postrzelona -odparłem uspokojonym już tonem

-To dobrze -zaczął ale słyszałem w jego głosie jakby mówił ,,yhym napewno'' , jednak dalej trzymał się blisko niej jakby bał  się ze naprawdę jej coś zrobię

-Wsiadaj-warknąłem

-Wracamy do domu -wtrącił William

Nie odezwała się tylko wsiadła na tylne miejsca i trzasnęła drzwiami tak mocno że myślałem że zaraz ją uduszę.

Wymieniłem zwycięskie spojrzenie z moim przyjacielem i wsiedliśmy na swoje miejsca.

Zatrzymalismy się pod domem moich przyjaciół . Dziewczyna wyszła trzaskając drzwiami samochodu i wchodząc po schodach do domu nie zamieniając z nami ani jednego słowa .