"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ Acı gözle görülür, elle tutulur muydu....?
🌵
Sabahın erken saatlerinde kendiliğinden açılan gözlerimi ovarak sağ taraftaki komidinin üzerindeki saate çevirdim bakışlarımı. Üzerimde hala dün gecenin yorgunluğu vardı. Sabahın altısını gösteren saatle nasıl bu kadar geç yatıp erken kalktığımı sorguluyordum. Gece Akay ile beraber anneme sayımlarda yardım etmiştik. Taşıdığım kolilerden olsa gerek sırtımda keskin bir ağrı vardı. Yatakta doğrularak banyoya doğru ilerledim. Aynanın karşısına geçtiğimde, göz altlarımda ki halkaların daha da koyulaştığını farkettim. Hızlıca elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Gardropun karşısına geçerek siyah bir tayt ve bol siyah bir tişört çıkardım. Hızlıca üzerimdeki pijamalardan kurtularak üzerimi değiştirdim. Saçlarımı tepeden toplayarak beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Kulaklığım ve telefonumu da alarak aşağı inmeye başladım. Daha erken olmasına rağmen mutfaktan sesler geliyordu. Aşağı indiğimde mutfakta elleri hamurlu bir şekilde ordan oraya koşuşturan Meryem teyzeyi gördüm. "Günaydın sultanım."
"Günaydın cimcime. Nereye böyle hazırlanmışsın?"
"Biraz dolaşacağım. Merak etme kahvaltı hazır olmadan burada olurum."
"Tamam kuzum dikkat et."
"Ederim sultanım sen merak etme."
Kapıdan çıkar çıkmaz üzerime hırka almadığım için pişman olmuştum. Yaza girmek üzereydik ama havada ilkbahar rüzgarı vardı. Kulaklığımı takarak kulağıma aşina olan şarkıyı açtım. Adımlarım kendiliğinden sahil yolunu almıştı bile. Denizin tuzlu, geniz yakan kokusu burnuma dolmaya başladığında huzurla derin bir nefes aldım. Kenarda ki banklardan birine oturarak denizi seyretmeye başladım.
İnsan kocaman bir kalabalığın içinde yalnız kalabilir miydi? Dört bir yanı ağaçlarla çevrili olmasına rağmen nefessiz kalabilir miydi? Kalıyordu. Hayatım ne kadar dört dörtlük olsa da her zaman onun gölgesini arayacağımı biliyordum. Ama ne kadar yanımızda olmasa da bir o kadar da yanımızda olduğunu biliyordum. Babam...
"Feris neredesin kızım sen? Meryem teyzen dışarı çıktığını söyledi. Sabahın köründe ne yapıyorsun tek başına."
"Anne sakin olur musun? Biraz kendime gelmek istedim. Sahildeyim kalkıyorum şimdi. Gelince konuşuruz."
"Tamam çabuk ol bekliyorum. Akay ve Nefha geldi kahvaltı yapacağız."
"Tamam dedim ya anne hadi kapatıyorum görüşürüz. "
Telefonu kapatıp şarkının devam etmesine izin verdikten sonra geldiğim yolu geri yürümeye başladım. Bir anda ağzımın kapatılmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Hızlıca ayağımla arkadaki kişinin ayağına sertçe basınca elini ağzımdan çekmek zorunda kaldı. Hemen arkamı döndüğümde karşımda elbette Mirza'yı görmeyi beklemiyordum. "Kızım napıyorsun ya. Kırdın ayağımı!"
