"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Acı mıydı, cesareti ortaya çıkaran, cesaret miydi acıyı çekilir kılan.~
🌵
Kendimi karanlık bir kuyunun en dibinde hissediyordum. Çıkmak için her çabalayışımda yerden daha fazla su yükseliyordu. Ve ben hala pes etmiyordum. O suyla kendimi boğmaya yeminli gibiydim. Su yükseldikçe çabaladım, çabaladıkça su yükseldi. En sonunda su boyumu geçtiğinde çabalamayı bırakmıştım. İçimde tuttuğum nefesimi suyun içine bıraktım. Su beni yüzeye bile çıkaramıyordu. O kadar dipteydim. Nefessizlikten ciğerlerimin yandığını hissediyordum. Daha sonra yavaşça bilincim kapanırken, kendimi bilinmezliğe teslim ettim.
Gelen telefonun ardından kendimi hastanede bulunmuştum. Nasıl olmuştu en ufak bir fikrim bile yoktu. Babam şuan ameliyattaydı. Annemi aradığım halde bende ulaşamamıştım. Meryem sultandan nerede olduğunu öğrenmek istesem de ondan da bişey çıkmamıştı.
Hastaneye geldiğimden beri kaç saat geçmişti bilmiyordum. Saat kavramını tamamen unutmuştum. Sıkıntıyla koridoru turluyordum. Ameliyathanenin kapısının açılmasıyla hemen doktorun karşısına geçtim.
"Babamın durumu nasıl? İyi olacak mı? "
Doktor; "İlk öncelikle sakin olun lütfen. Babanızın durumu şuan stabil. Şiş sol kürek kemiğine saplanmış. Her kim şişlediyse amacı şişi arkadan kalbine isabet ettirmekmiş. Fakat kürek kemiğine gelmiş babanız bu yönden şanslıydı. Aksi taktirde olacaklar pek iç açıcı olmazdı. Her ne kadar stabilize etsek de durumunu, bulguları biraz düşük. Bu yüzden bir kaç gün yoğun bakımda gözetim altında olacak. Daha sonra normal odaya alacağız. Siz sormadan ben söyleyim yoğun bakıma ziyaretçi girişi yasak. Çok geçmiş olsun."
"Şükürler olsun Allah'ım."
Babama bişey olacak korkusu nefesimin kesilmesine neden olmuştu. Ömrümden ömür gitmişti. Ya gerçekten bişey olsaydı, o zaman ne yapardım ben. Kötüyü düşünmemek için kendimi koridordaki sandalyelerden birine attım.
O yapmıştı. Babamı o öldürmek istemişti. Sırf onun söylediğini yapmayacağım için. Düşündüğümden daha cani ve korkusuzdu. Bunu onun burnundan fitil fitil getirecektim. Aklıma Baturay'ın ve Çağan'ın konuşması gelince hemen bakışlarımı karşımda konuşan ikiliye çevirdim. Eğer duyduklarımı belli edersem ne olacağını bilmiyordum. Bana daha ne kadar oynayacaklardı. Bu kadar mı duygusuzdu bunlar. Acaba Ulaş'ın da herşeyden haberi var mıydı? Ama olsaydı, Çağan planları alt üst ettiğini söylemezdi. Ben herşeyi öğrenmiştim. Ama Ulaş kim bilir ne kadar süredir aralarında kandırılıyordu. Bundan sonra hepsine ayrı ayrı dikkat etmem gerekiyordu.
Giray yanıma gelip; "Daha iyi misin güzelim? Hem bak baban da iyiymiş, bir eve gitsen duşa alsan bişeyler yesen nasıl olur?"
