"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~beni iyileştiren bu ilaçlar değil ki; beni asıl iyileştiren senin sevgin yangın bakışlı..."
🌵 Adam yavaşça doğruldu. Hala utanmadan gülüyordu. Çömez demişti değil mi o? Bu da ne demekti? Hemen doğruldum. Geri geri giderek sırtımı duvara verdim. Adam hala gitmemişti. Yavaşça kafamı kaldırıp baktığımda adam sakalını sıvazlayarak bana bakıyordu. Daha da korkmaya başlamıştım. Yavaşça üzerime geldi. Geldi ve geldi, aramızda bir adım mesafe kala eğilip şeytani bir tebessümle konuşmaya başladı.
"Evet güzel kız. Sen artık bir çömezsin. Malın etkisi sabaha son bulur. Sonra krize gireceksin, ilk önce ellerin titremeye başlayacak, sonra soğuk soğuk terleyeceksin, iştahın kaçacak, gözlerin kızarmaya başlayacak, huzursuz hissedeceksin, en ufak ses, en ufak söz seni rahatsız edecek, sanrılar göreceksin, kalbin normalden çok hızlı atacak. Çökeceksin."
Söyledikleriyle korkmaya başladım. Bedenime giren bu yabancı madde ne kadar korkutucu gözükse de yavaşça gevşemeye başlamıştım. Sanki tüm vücudum sıcak su etkisine girmişti. Beynim benden bağımsız hareket ediyor yüzümde ister istemez anlamsız bir tebessüm oluşuyordu. Bu hissin tadını çıkarmak isterken karşımdaki adam tekrar konuşmaya başladı.
"Eğer olacakları önlemek istersen bana gel. Yarın yine bu saatlerde seni burada bekliyor olacağım çömez."
Ve arkasını dönüp gitmişti. Başımı tek elime yaslayıp sallanmaya başlamıştım. Korkuyordum. Ama bu tarif edilemez hissin geçmesini de istemiyordum. Vücudumda şuan yabancı bir madde dolanıyordu. Fakat ben bu yabancı maddeyi hiç yabancılamadan kabul etmiştim. Bedenimdeki gevşeme an be an artıyordu. Tuhaf bir şekilde aşırı rahatlamış hissediyordum.
Sonra bir kaç kişinin koşuşturma sesini duydum. Ardından kendini dizlerimin dibine atan birini gördüm. Ve bir fısıltı.
"Benim yüzümden, benim yüzümden Feris bu halde!"
Başımı ağır bir şekilde kaldırdım. Gelenlere bakmak istiyordum. İlk önce önümde duran kişiye bakmamla yüzümdeki gevşek tebessüm yerini içten bir gülümsemeye hatta kahkahaya bıraktı.
"Seni gökte ararken yerde bulduk Giray Altun! Nerelerdesin yahu?"
Giray; "Feris iyi misin?! O çığlık senden mi çıktı!?"
"Ne çığlığı ya? Ben burda masum masum oturuyorum. Sahi ya, ben neden burada oturuyorum? Kaldırsanıza beni!"
Elimi önümdeki genç adama uzattım. Fakat öyle şokta olmalı ki bön bön bana bakıyordu. Arkadan birinin konuşmasıyla kafamı ona çevirdim.
Ares; "Emre sen emin misin abim? Bu abla mı kurtardı seni?"
Emre; "Eminim tabi Ares abi. Bana kaç dedi, ben seni bulacağım dedi. Çığlık da onundu, duymasaydım saklandığım yerden çıkmazdımki ben."
