"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ Bazen acıların bir adım uzağındadır.~
🌵
Merdivenlerden inen kişi, babamın görüşünde bana notu veren çocuktu. Nasıl bir ironiydi bu. Cezaevinde tanımadığım birinden bir not almıştım. Okulda tesadüfen tanıştığım çocuğun arkadaşı çıkması. Kafayı yememe ramak kalmıştı.
"Çağan gelsene sende tanış Feris'le. "
Adının Çağan olduğunu öğrendiğim çocuk hala şaşkınlık dolu bakışlarıyla yanımıza geldi ve elini uzattı.
"Merhaba ben Çağan. Ulaş senden çok bahsetti. Daha dün tanışmanıza rağmen."
Kafayı yemek üzereydim. Ne yani hiçbişey olmamış gibi mi davranacaktık. Ben o notum hesabını sormayı planlarken. Tam ağzımı açacaktım ki elimi zorla tutup sıktı. Bu bir nevi uyarıydı anlaşılan. Paniklemişti. Pekala nasıl istiyorsa ayak uydururuz.
"Bende Feris. Memnun oldum Çağan."
Konuyu açmadığım için rahatlamıştı. Bana hafif tebessüm ederek bizimkilerle tanışmaya başladı.
"Eee Baturay nerede?"
"Markete gitti gelir birazdan."
"Eksik bişey varsa söyleseydin keşke biz gelirken alırdık."
"Eksik yok ya tekele gönderdim. İçecek bişeyler alsın diye."
Kafamı sallayarak cevapladım Ulaş'ı. Gözlerimi salonda ki Çağan'a çevirdiğimde onun da bana bakıyor olduğunu gördüm.
Sence kim bunlar Feris. Karşımıza çıkması tesadüf olamaz.
Bende bilmiyordum. Kimdi bunlar. Ulaş'la karşılaşmamız tesadüf müydü yoksa planlı mıydı? Kafam allak bullak olmuş şekilde etrafımı incelemeye koyuldum. Mavi ve lacivertin tonlarından oluşan salonun ferah bir havası vardı. Duvarlarda asılı çocukluk fotoğrafları vardı. Sanırım 3'ü de çok uzun zamandır arkadaşlardı. Bi fotoğrafa gözüm takıldığında ayağa kalkıp yakından incelemeye başladım. Fotoğrafta bir ikiz erkek kardeşler vardı. Tıpkısının aynısıydı. Birisi diğerinin omuzuna çıkmış poz veriyordu. Bu fotoğraf ister istemez tebessüm etmeme neden oldu. Diğer çerçeveye bakacakken Çağan seslendi.
"Feris hadi gel bahçeye çıkıyoruz. Baturay geldi."
"Pekala. İlk önce şu not işini konuşsak nasıl olur?"
Hemen etrafa bakındı. Sanırım diğerlerinin duymasından korkuyordu. Hemen kolumu tutup beni köşeye doğru çekiştirdi.
"Bunu diğerleri duymayacak Feris. Anlaşıldı mı? En uygun zamanda seninle bu konuyu konuşacağız. Ama bugün burada değil."
