"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*"O benden gitmişti. Geri dönmesini beklemek, kurak toprağa ektiğin çiçeğin açması kadar imkansızdı."*
🌵
Duyduklarımı sindirdiğimde kafamda planımı kurmuştum. Yarın kalkar kalkmaz ilk işim bu oyunu bozmaktı.
Ben ne yapmıştım da böyle şeylerle sınanıyordum. Ne Nefha'nın bu kıskançlık oyunlarını ne de Ares'in en ufak şeyde gözden çıkarmalarını haketmiştim. Artık gerçekten yorulmuştum. İçimde bastırılması güç bir istek peydah oluyordu sürekli. Çekip gitmek istiyorum buralardan. Hemde sonsuza kadar. Ama tüm düzenim, arkadaşlarım, ailem ve Dila buradaydı.
Her şeyi bir kenara atarak sindiğim köşeden sessizce çıkarak merdivenlere yöneldim. Daha fazla bu konuşmaya kulak misafiri olmak istemiyordum.
Sessiz bir şekilde merdivenleri tırmandıktan sonra direkt Dila'nın kaldığı odaya yöneldim. Sessizce tıklatarak içeri girdim. Umut'ta buradaydı.
Dila; "Feris abla ne oldu aşağıda?"
"Ares abiniz geldi ablacım."
Umut; "Yerimizi mi öğrenmiş?"
"Hayır canım, Rüveyda ablanızla konuşmak için gelmiş."
Dila; "Gitti mi şimdi?"
"Hala konuşuyorlar bebeğim. Ben çaktırmadan kaçtım. Konuşacakları özeldir muhtemelen."
Umut; "Biz burada mı kalacağız artık?"
"Kısa bir süre kalacağız ablacım. Daha sonra bir kaç şehir gezelim diyorum. Siz ne dersiniz?"
Dila; "Çanakkale'yede gider miyiz!?"
"Sen istersin de gitmez miyiz güzelim."
Umut; "Güzel bir aktivite olacak gibi görünüyor."
"Siz varsınız güzel olmaması mümkün mü?"
Hemen yatakta oturan Dila'nın yanına ilişiverdim. Kollarımı küçük bedenine sararak kafasını göğsüme koydum.
"Yarın bir kaç işim var. Rüveyda ablanız da izinliymiş. Onunla vakit geçirirsiniz. Ben gelince de sinemaya gideriz. Olur mu?"
Dila başını sallayarak yanıtlamıştı. Umut'a baktığımda ise tebessümle Dila'yı işaret etmişti. Bende tebessüm ederek anın tadını çıkarmaya başlamıştım.
Açılan kapıyla korkuyla dikleştim. Ares'in burada olduğumuzu bilmemesi gerekiyordu. Rüveyda'nın kafasını görmemle rahatladım. Acaba duyduğumu biliyor muydu? Bilmiyorsa bile bana söyleyecek miydi?
