"Bana o ilaçları getireceksin!"
Katran karası gözleri, gecenin zifiriyle karışarak daha da tehlikeli bir hal almıştı. Farketmemesini umarak sessizce yutkundum.
"Neden bunu yapayım?" diye yönelttim sorumu.
Gülümsedi. Bu samimiyetten çok uzak bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~Düşünmekten canım çıksa da sen çıkmıyorsun şu aklımdan. Beni en çok yoran şey de bu peri kızı~
🌵 Bugün hastanede dokuzuncu ve son günümdü. Doktor artık taburcu olabileceğimi söylemişti. Onlara göre gayet sağlıklı görünüyordum. Bana göre ise tek kolum olmadan hiç sağlıklı değildim. Gün geçtikçe daha da zihnimdeki buhrana kapılıyordum. Sonrasını düşünemiyordum. Kolumu bir daha kullanamama düşüncesi beni yerle bir ediyordu.
Son iki gündür aklımdan Ares'in arkadaşı olan Rüveyda'yı aramak geçse de henüz cesaret edememiştim. İyi gelebilir diye düşünüyordum. Sonuçta o bir psikiyatrdı. Arkadaşlarımdan biriyle konuşsam sırf üzülmeyeyim diye umut verirlerdi. En kötü ihtimal benimle üzülürlerdi. Onları daha da üzmeye hakkım olduğunu düşünmüyordum.
Kapının açılmasıyla gelenlere baktım. Nefha,Mirza ve Akay'dı. Giray hastanede kaldığım süreçte ne aramıştı ne de ziyarete gelmişti. Kayıplara karışmıştı. Ona hiç olmadığım kadar kırgındım. Kolay kolay konuşmak isteceğimi sanmıyordum. Bunları düşünürken gelen arkadaşlarıma döndüm.
"Herşey tamam mı? Kurtuluyor muyum buradan?"
Mirza; "Duyanda mapus damlarına düştü zannedecek. Ne nefret ettin kızım şu hastaneden."
Akay; "Feris'ten sonra birde seni yatırırız artık kardeşim. Bakalım mapushane miymiş."
Nefha; "Lütfen şu şom ağzınızı açmayın. Ben Feris'ten sonra bir vurulma vakası daha yaşamak istemiyorum.Sizi kaybetme düşüncesi içimin paramparça olmasına sebep oluyor."
"Giray'dan hala bi haber yok mu?"
Mirza ağzında birşeyler gevelemişti. Duymadığımızı zannediyorsa yanılıyordu. Çok net duymuştum.
Mirza; "Cehennemin dibine kadar yolu var."
"O ne demek Mirza? Neden böyle birşey söyledin?"
Akay; "Ee senin yanına gelmedi ya. Bu yüzden çok sinirli. Gelirken dokuz gün boyunca baykuş oldum diyordu. Uykusunu nasıl düzene sokacağını düşünüyor."
Mirza şok olmuş bir şekilde Akay'a baktı. Akay'da ona bakınca aralarında sessiz bir konuşma gerçekleşti. Neler dönüyordu?
Başımı Nefha'ya çevirdiğimde onunda anlamadığını gördüm. Tuhaf gözlerle çocuklara bakıyordu. Bir an önce buradan çıkmak istiyordum. Bu yüzden fazla kurcalamadan yataktan kalktım.
"Hadi çıkalım. Duvarlar üstüme üstüme geliyor."
Akay; "Bencede çıkalım. Bana da bir sıcaklık bastı."
Nefha; "Tamam ben Feris'i alıp çıkıyorum beyler sizde lütfen çantaları alıp gelin."
