That Anak ng Mayor

Chapter 7

Chapter 7: How to Hate Wednesdays

—KIYFER ADASTRE—

I was enjoying my sleep nang may maramdaman akong kakaiba. It's as if someone was watching me from my sleep, so I checked—

"WHAT THE HECK?!"

ANONG GINAGAWA NITO DITO?!

"2 hours ka nang exceeding sa call time natin. For your information, Adastre. Time is gold. Kapag sinabing ganitong oras ang start, magayos ka na nang sarili and be ready at least on time kung hindi mo kaya ng 10 minutes ahead the call time. Wag kang ignorante. Hindi ka special." She familiarly said while crossing her arms.

Geez! Nakakatakot talaga ang babaeng ito I swear. Bakit s'ya nasa kwarto ko!

"How did you end up here?" Tanong ko dito while slapping my face to see if this was only just a dream kaso ay hindi. She's real.

"Pinapasok na ako ni Attorney dito." She said in the most boring tone.

"Then why didn't you wake me up kung kanina ka pa pala andyan."

"Gumising ka magisa mo."

Eh? Aba. Selfish naman nito.

"Ano? Hindi ka na babangon d'yan sa higaan?" She raised her eye brows that made me jump off the bed.

Bakit ba nakakatakot ang facial expressions n'ya. Kahit sino ay masisindak talaga.

"Eto na gosh."

"20 minutes Kiyfer. Kapag wala ka pa sa study room within 20 minutes, gagasgasan ko 'yung kotse mo."

My soul almost left my body as I heard her threat. Kaya't agad akong natauhan at napatakbo na lang sa banyo.

。。。

"Ang sabi ko 20 minutes lang. Anong oras na."

"5 minutes lang naman ako lumagpas. Not of a big deal." Retorted I but she just raised her brows at me.

¯\_༼ ಥ ‿ ಥ ༽_/¯

What did I even do. Para namang late ako ng super.

"Fyi, 2 hours kang late sa sinabi kong time at pinagbigyan pa kita ng 20 minutes but you exceeded for 6 more minutes. To sum it all up, you are late for 2 hours and 26 minutes. Tingnan mo nga kung anong oras na. 9:40 na Kiyfer. Kaya tayo nagadjust kasi ayon sa schedule mo ay wala kang klase nang Wednesday at ako naman ay mamaya pang hapon. And sa weekend naman ay parehas tayong free, so that's our only whole day. Pero instead na makapagstart tayo ng 7 ngayon ay inabot pa tayo ng siyam siyam dahil hindi ka makapagcomply sa sinabi kong oras."

I was taken aback as soon as she scolded me while sitting face to face each other. Gosh. Bakit ba lagi na lang nananakot ang babaeng 'to.

"Fine. Sorry." I blurted but she just sighed. Geez, nagsorry na nga ako sa kan'ya. "Ano na. Let's start—"

Halos takasan ako ng kaluluwa nang pabagsak nitong inilapag sa desk ang mga gamit na tila ba sisirain na ang table.

ಠ◡ಠ

"Subukan mong umulit pa. Babaliktad yung higaan mo." Masama ang tingin sa aking sabi nito. "Anyways, enough with that. Patingin ng report card mo last school year."