TOGOSZ S2:The Royal Secret | COMPLETED

TRS 100: Ivan's Pain

A/N: Grammatical and typographical errors ahead.

SHIANNA ZENAIDIE'S POV

KASALUKUYAN akong naglalakad dito sa pasilyo ng condo. Pagkatapos kasi ng klase ngayong buong araw ay umuwi ako kaagad. Hindi ko na hinintay pa si Lara at Lester. Sabi nila sa akin may class schedule sila tonight. Kaya nauna na ako sa kanila. Ayoko rin manatili sa campus. Baka may uuwi lang na may itim sa kabilang mata ngayong gabi.

Buong araw ba namang nakasunod sa akin yong Claire na 'yon. Gusto niya raw makipagkaibigan sa akin. Ilang beses ko na siyang tinanggihan, Kaso mga lang mas matigas pa siya sa bakal. Ayaw talaga paawat. Gusto niya talaga akon maging Kaibigan.

Of course I didn't accept it! Baka may masama siyang intension towards me.
Or maybe alam niya ang relationship ko towards Tristan.

Relationship? Baliw ka talaga Shianna. Hindi naman naging kayo, remember?

Sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko man lag napansin na nandito na pala ako sa harapan ng pintuan ng condo ko. Muntikan pa talaga akong lumampas.

I remember. I saw that girl, Claire here in the Condominium. Dito rin kaya siya nakatira? Or may dinalaw lang siya?

Ano namang pakialam ko sa kaniya? Tssk!

Kiuha ko amg card sa bag ko pero napahinto ako ng mapansin ko na nakabukas ng kunti ang pintuan.

Shit! Ay nakapasok? No! Imposible. Mahigpit ang security ng building na ito. So it's imposible na may nanloob.

Pinakalma ko ang sarili ko saka dahan-dahan na binuksan ang pintuan. Mang tuluyan na akong makapasok say isinarado ko ng maingat ang pintuan at dumiretso na sa sala.

Tumambad sa akin ang nakasimangot na mukha ni Ivan. Nag-angat ito ng tingin nang mapansin niyang may nakatingin sa kaniya.

Bigla nalang nagsalubong ang kilay nito nang magtama ang paningin namin.

"You're here. May kailangan ka?" I asked. Naglakad ako palapit sa sofang katapat ng inuupuan niya at pabatong nilagay ang bag at ang iba ko pang mga gamit.

Hindi ito sumagot kaya nagtaka ako. I looked at him pero inirapan lang ako nito saka tumayo at dumiretso sa kusina.

Kumunot ang noo ko sa inasal ni Ivan. Ano na naman kayang problema niya? Minsan talaga ang hirap intindihin ng ugali ni Ivan.

Naglakad ako palapit sa kaniya at kinalabit ito.

"Hey, Ivan. Kinakausap kita." I muttered casually. But instead of answering me. He just stare at me emotionless at nilagpasan ako. Bumalik na naman ito sa pwesto niya kanina.

I rolled my eyes at iritang sinundan ito.

"Hoy! Ivan! Naririnig mo ba ako?" nakakaramdam na talaga ako ng inis sa inaasal ni Ivan, ah. Ano na naman kayang problema nito at ako na naman ang napagbubuntungan niya ng galit?

"Ivan Lee Villarin. Ano ba! I' m talking to you! Naririnig mo ba-"

"Naririnig kita! So stop shouting at me!" muntik na akong matumba dahil sa gulat sa biglaang pagsigaw niya. Umatras ako ng kunti dahil sa kaba. Minsan ko lang nakitang magalit si Ivan. Kong ano man ang nararamdaman niya ngayon. Malamang seryoso ang reason niya.

I tried to pull my self together at galit na tinignan si Ivan.

"Did you just shout at me?" I asked him while pointing myself.

"I'm sorry." mahinang sambit niya habang umiiling. Akmang hahawakan ako nito sa kamay pero bago pa niya mahuli iyon ay iniwas ko ang kamay ko at dumistansya sa kaniya.

Nakaamoy ako ng alak. Uminom siya?

"Lasing ka, Ivan. Umuwi ka na." wika ko saka tinalikuran siya.

"Hindi ako lasing, Shianna. Kunti lang." pagdadahilan nito. Hinarap ko siya at tinignan ng masama.

"I said, Leave. Umuwi ka na. Baka mapano ka pa sa daan."

"Bakit?" mahinang sabi niya.

Naguguluhan ako sa sagot nito.

"Baliw. Anong bakit? Nagtatanong ka pa? Malamang may sarili kang bahay! Kaya umuwi ka na don. Para makapagpahinga ka na." I said softly.

"Bakit siya pa? Bakit siya nalang lagi? Why you're always into him? Why him!? He hurted you! He broke your hurt! But why still him? Ano bang meron sa kaniya na wala ako! Tell me, Shianna!" natulala ako sa pagtaas ng boses ni Ivan. I don't know what to say. I'm speechless. Ano bang dapat isagot ko?

"W-Why?" halos pumiyok na ang boses nito.

"A-Ano b-bang ibig mong sabihin, Ivan?" mahinang tanong ko.

Pinunsan nito ang mga luhang pumatak galing sa mga mata niya at diretsong tumitig sa akin.

"S-Si Tristan. Lagi nalang siya. Bakit, Shianna? Sinaktan ka niya noon. Pero bakit nararamdaman ko na siya parin ang gusto mo? Nandito naman ako. Bakit siya pa, kong pwede naman na ako nalang. Ako nalang, please. A-Ako nalang." naging mahina ang pagkakasabi nito sa huling salita.

Huminga ako ng malalim.

"I won'ta answer your question. Umuwi ka na, malalim na ang gabi." tanging sagot ko at tinalikuran siya. Mabuti nalang at hindi ako pinigilan.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ko at sumandal sa pintuan. Dahan-dahan akong napaupo at namalayan ko nalang ang sarili ko na umiiyak. Sinapo ko ang mukha ko at iyak lang ng iyak.

Pakiramdam ko, napakasama kong tao. Ako na yata ang pinakamasamang tao sa mundo. Nasaktan ko ang kaibigan ko. Ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko. Si Ivan na nga lang ang meron ako ngayon, nasaktan ko pa.

Bakit? Bakit napakasama ko?

Kasalanan 'to lahat ni Tristan. Kahit kailan hindi siya nagbago. Puro pasakit lang binigay niya sa buhay ko.

Tumigil ako sa pag-iyak at napagdesisyunan na lumabas muna. Kumulo nalang kasi bigla ang tiyan ko sa gitna ng mga hikbi ko.

Bwiset na tiyan. Panira ng moment, eh.
Forda gutom na ang ferson.

Lumabas ako sa kwarto nang walang naabutan na Ivan. Malamang nakauwi na 'yon. Bumalik ako sa kwarto ko at kumuha ng hoodie.

Pagkatapos kong magpalit ng damit ay dumiretso na ako sa kusina.

Binuksan ko ang ref dahil gutom na gutom na talaga ako. Pero nakakainis, wala man lang laman ang ref kahit man lang tubig.

Sayang sa kuryente.

I decided na bumili nalang ng cup noodles sa baba. Total, malapit lang naman ang convinient store dito sa building.

Kumuha muna ako ng pera bago lumabas ng condo ko.

PAGKATAPOS kong bumili ng cup noodles ay bumalik na ako kaagad sa building. Pagpasok ko ay naggreet ako sa babaeng nasa front desk.

Dumiretso na ako sa elevator at pumasok roon. I pushed the 3rd floor buttom.

Nang bumukas ang elevator ay wala na akong sinayang na oras pa. Lumabas kaagad ako pero napahinto ako sa paglalakad nang may mapansin akong pamilyar na hubog ng tao.

Hindi ako pwedeng magkamali. Siya nga ito. I blink multiple times pero kahit anong kurap ko ay hindi talaga ako namamalikmata. Siya nga ito.

Walang emosyon itong nakasandal sa katapat ng pintuan ng tinutuluyan ko.

Napansin siguro nitong may nakatingin sa kaniya kaya lumingon ito sa gawi ko at nang magtama ang oaningin namin ay umayos ito ng tayo at naglakad palapit sa akin.

W-What the fuck is he doing here?

A Q U A V I A M O U R

🖤 AND 💙

TOGOSZ S2: THE ROYAL SECRET