TOGOSZ S2:The Royal Secret | COMPLETED

TRS 102: Her Tears

A/N: Grammatical and typographical errors ahead.

TRISTAN'S POV

"BAKIT mo iyon ginawa?" naguguluhan ako sa tanong ni Shianna. Hindi ko alam kong anong tinutukoy niya pero natauhan ako sa sunod nitong tanong.

"Bakit mo ako ginamit, niloko at pinaiyak?" her voice went broke when she said this words. Her tears killing million times. Parang sinasaksak yong puso ko habang titig na titig sa akin si Shianna. Patuloy lang sa paglandas ang mga luha niya.

"I-I can't take this anymore. I'm sorry, I have to go first." she stood up immediately at akmang takbo pero hindi ko alam kong anong naisip ko at sinundan ko siya. Bago pa siya makatakbo ay hinuli ko kaagad ang kaliwang braso niya dahilan para mapaharap ito sa akin.

Dahan-dahan niyang inagaw ang braso niyang hawak ko.

"May sasabihan ka ba?" she asked softly. I missed her voice, her face, her lips, how she stared at me, and lastly her loud voice na halos ikumpara ko na sa isang mega phone.

I missed calling her mega phone instead of her name.

"Gusto mo ba talagang malaman?"

Kumunot ang kaniyang noo saka umiling at tinalikuran ako ulit pero eto na 'to. Wala nang urongan. Ano pa nga ba ang saysay kong itatago ko pa sa kaniya?

I want her trust back to me. Gusto kong bumalik yong tiwala niya. Gusto kong ibalik ang dati naming samahan. Kong ayaw niya, pipilitin ko parin siya hanggang sa siya mismo ang magsasabi sa akin na ayaw na niya talaga. Na wala nang pag-asa.

"ANO ba ang unang gusto mong malaman, Shianna?"

"Simple lang. Ang kong bakit mo ako niloko. Bakit mo ako pinaikot at binilog yong ulo ko." she replied. I cleared my throat before answering her.

"S-Shianna-"

"Kong wala kang planong magsalita. Aalis na ako." akmang aalis ito pero pinigilan ko siya.

Huminga muna ako ng malalim.

"O-Ok. Fine." hindi siya sumagot kaya nagpasya na akong magsalita.

"I did all those things before because I love her." naguguluhan niya akong tinignan. "Trinity, I love Trinity so damn much." hindi ko napigilan ang na mapaiyak. Nilingon ko siya pero tulala lang siyang nakatitig sa akin.
"I-I love Trinity. P-Pero inagaw siya ni Carlo sa akin."

"Carlo? Y-You mean Kuya Carlo?" she asked and I nodded. "P-Paano? B-Bakit? Sabihin mo sa'kin, Bakit!?" he shouted.

"Nagibg sila ni Carlo. Hinayaan ko. Nagparaya ako. Hindi ko ipinaglaban si Trinity. Nag-give way ako dahil ayaw kong ipagkait kay Trinity yong kasiyahan niya. Kong saan siya masaya. Dun rin ako."

"Pero binalaan ko si Carlo. I warned him that once he will hurt Trinity. Ako na mismo ang maglalayo kay Trinity sa kaniya. I'm happy for them that time. Dahil nakikita ko na naging masaya si Trinity sa piling ni Carlo." I paused and tinignan ng masama si Shianna.

"Not until one day. Bigla nalang pumasok si Trinity sa loob ng sasakyan ko. She's crying. Iyak siya ng iyak. I asked her why. Pero hindi siya sumagot. Kaya tinanong ko siya kong pinaiyak ba siya ni Carlo. She didn't answer again. Pero kahit hindi siya sumagot ay alam ko na ang rason kong bakit umiiyak si Trinity." I muttered emotionless. Bumalik sa isipan ko ang mga nangyari noon. Kong paano ako nagdurusa at nasaktan dahil sinisisi ko ang iba sa pagkawala ni Trinity pero sa totoo ay ako ang may dahilan. Kong mag-usap lang sana kami ng maayos. Kong hindi ko sana hinayaan si Trinity na makasakay sa kotse. Edi sana, buhay pa sana si Trinity until now.

It was all my damn fault!

I'm confused why all of sudden, Shianna became silent. I looked at her and we shared stares for a few minutes.