TOGOSZ S2:The Royal Secret | COMPLETED

TRS: LAST CHAPTER

A/N: Grammatical and typographical errors ahead.

A Few Months Later...

SHIANNA'S POV

BUMANGON na ako sa kama ng tumunog ang aking cellphone.

"Hello?" sagot ko habang nakapikit parin ang aking mga mata. I'm still sleepy. Puyat na puyat ba naman ako kagabi? Masakit rin ang ulo ko dahil sa dami ng nainom ko.

Nagyaya ba naman si Lara na makipag-inuman. Kesyo nag-talo daw sila ni Lester sa kadahilanang nahulog ni Lester ang favorite mug niya.

Like heck? Dinamay pa ako sa gulo ng relasyon nilang dalawa! Ako nga dito? Wala man lang nagtanong kong ayos pa ba ako?

Hello? Halos three days na kaming hindi nagpapansinan ni Tristan! At kung umuwi man siya dito sa condo ko ay hanggang sa sala lang din siya. Ni hindi nga niya ako magawang tignan! Ewan ko ba sa kaniya. May dalaw ata ang lalaki na iyon. Ang mas nakakainis pa ay nagawa niya talagang tiisin na hindi ako pansinin.

Kaya ayun! Edi pumunta nalang ako sa bahay nina Lara para mag-inom at malimutan ko man lang ang mukha ni Tristan! Tsk!

Kapag talaga makita ko ang pagmumukha niya dito sa condo, auto kick out sya sa akin.

"Hi, Shianna!..." magiliw na boses ni Lara sa akin sa kabilang linya. Bumangon ako sa aking higaan at lumabas ng kwarto na di ko man lang kayang imulat ang mga mata ko.

"What do you need?" sagot ko na antok na antok parin. Inilapag ko ang cellphone sa lamesa at kumuha ng tubig sa ref.

"Grabe ka naman. Wala man lang bang good morning diyan?" Lara said.

"There's no good in my morning. Baka sa'yo meron?" I answered in sarcastic tone.

"Bakit ba? Hindi parin ba kayo maayos ni Tristan? One week na 'yan ah. I also noticed that this is the first time na natiis ka ni Tristan na hindi pansinin." 

"Exactly! kaya hindi maganda ang umaga ko. Tuwing sumasagi talaga 'yon sa isip ko. Gusto ko nalang sakalin si Tristan. Alam mo 'yong pakiramdam na gusto ko nalnag siyang itulak sa building? nakakainis na kasi, Lara!" pagalit kong sabi. Padabog kong inilapag ang baso sa kitchen counter at naglakapad palapit sa sala.

"Hala ka beh. What if?" 

"Anong what if? Pinag- ooverthink mo na naman ako. Tss" Binuksan ko ang bintana at lumapit sa may veranda. "Alam mo kasi Lara, huwag mo akong idamay sa pagiging overthinker mo, ok? Alam ko na hindi ako lolokohin ni Tristan! Subukan lang nya, baka gusto niya putulin ko 'yong ano niya."

"Hep! Hep! kalmahan mo lang beh. Ok?" Lara took a deep breath. " Alam ko naman na hindi magagawa ni Tristan 'yon sa'yo. Sa tagal nating magbestfriend. I'm one of the witnesses of Tristan's love for you. Sa dami ng pinagdaanan ninyong dalawa. Still, you've reached this far. Idagdag nalang natin 'yong memories ninyong dalawa nong high school days niyo. Kaya alam ko, hindi lang ako. Marami kami. Mahal na mahal ka ni Tristan. Hmm?"mahabang wika ni Lara.

Hindi ako nakasagot kaagad. Lara is right. Me and Tristan conquered all of the obstacles together. Fought together, cried and almost give-up.  

"Yeah, you're right. Maybe he's just busy doing and managing our company to the point that forgot about me." sagot ko kay Lara na may halong pait sa tono ng aking boses.

"Shh! stop it. You know what? Just go somewhere else You should take some rest and time to think. I'll text you the location. Ok? See yah!"

"Wait teka lang-...." bago ko pa tuluyang sabihin ang sasabihin ko sana sa kaniya ay binabaan na ako nito ng telepono.