Chapter 23

32.1K 987 318
                                    

Matapos sabihin ni Miss Ragel iyon ay padabog na siyang umalis na pinagtaka ng mga ka teammates ko, ngunit sina Eya ay tumawa lang. Kinuha ko na ang bag ko at nagpaalam na kanila na uuwi na.

Yeah? Uuwi ako. Why would I follow her? I'm not that fragile to obeyed her. Diretso lang akong naglakad papuntang parking lot habang seryosong nakatingin sa selpon ko dahil nag ring 'yon.

"WHAT THE-" gulat na mura ko nang may biglang humila sa'kin papasok sa isang puting sasakyan at padabog na sinara ang pinto.

"What's wrong with you?" tanong ko kay Miss Ragel nang makapasok siya sa driver seat. Masama lang siyang tumingin sa'kin at hindi sumagot. Pinaandar niya na 'yong sasakyan at mabilis na nilisan ang parking lot.

"Miss Ra-" I stopped when she glared at me.

"Damn! I want to go home!" I complained pero parang wala siyang narinig.

"Go home? or are you just going to flirt with those girls at the bar, later?" She said coldy as I furrowed.

"WHAT?" malakas na sabi ko nang makuha ang sinabi niya.

"Damn! what are you talking about?" inis na tanong ko.

Sarkastiko pa siyang tumawa bago magsalita.

"I hate you for making me feel this way!" galit na saad niya.

"You hate me since day one, so what are you talking about?" inis na sabi ko dahil nakakainis naman talaga. Sinabi niya na layuan ko siya pero ano 'to?

I DON'T UNDERSTAND HER!

"YOU MAKING ME FEEL I DON'T EXIST! YOU FUCKING DIDN'T SHOW YOURSELF ON ME FOR 2 DAYS! AND I WAS THERE...I WAS THERE, SITTING NEXT TO YOU BUT I FEEL LIKE MY PRESENCE IS NOT IMPORTANT TO YOU!!!" galit na sigaw niya

"IT FEELS LIKE I WAS NOTHING TO YOU, DUMBASS!" dagdag niya pa na ikinatahimik ko.

Damn! I really can't understand her. Parang nag si-sink in pa sa utak ko 'yong mga sinabi niya as my heart expanding in my chest. Lurching itself against my rib cage.

I bite my lower lips to stop myself from smiling when I realize what she just said.
I looked at her ngunit seryoso lang siyang nagmamaneho at napansin kong namumula ang mukha niya.

Pareho kaming nanahimik at hindi na nagsalita matapos nung huling sinabi niya. Napansin kong halos dalawang oras na siyang nag mamaheno pero hindi pa rin kami tumitigil. Ang alam ko kasi ilang minuto lang naman pauwi sa bahay nila.

My brows furrowed. Saan ba'ko dadalhin ng babaeng 'to? Hindi naman 'to 'yong daan pauwi.

"You're driving for almost two hours. Where are you going to take me?" I broke the silence between us.

"Don't talk, until I say so" mataray na sabi nito

"Are you kidnapping me, Miss Ragel?" tanong ko sa mataray tono na ikinataas ng kilay niya.

"Do I look like a kidnapper?"

Napakataray, nagtatanong lang naman.

"Yes" seryosong sagot ko kaya binato niya sa'kin 'yong selpon niya na nakalagay sa pagitan ng upuan namin.

Nang masalo ko 'yong selpon na binato niya ay hindi ko na mapigilan na tumawa.

"Damn!" inis na mura niya pero namumula 'yong mukha.

•••

"What are we doing here?" nagtatakang tanong ko sa kanya at inilibot ang paningin.

"To buy poison...for your girls" sarkastiko at malamig na sagot niya ngunit parang may sinabi pa siya, hindi ko lang narinig.

On The Thin Ice Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon