16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın.
Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözler...
Şarkılar: Çoban Yıldızı, Teoman Woodkid, where I live I wanna be your, Arctic Monkeys
Helin Güneş'in güncesinden...
11.04.2020
Gökyüzüne bak, erik ağaçları bugün parlak yıldızlara dokunuyor.
Hüseyin için, Nadir için... Çocuklar için.
Bizim için. Sokak Nöbetçileri için.
Altın Sokak Nöbetçisi, Helin Aktan Üzerini karaladım. Altıncı Sokak Nöbetçisi, Helin Güneş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
LÂL SARCA
2 gün önce...
Gökyüzünde yıldızlar yoktu ve ben, genelde yıldızların olduğu gecelerde kendimi mutlu hissederdim.
Bartu'nun beni öptüğü gece gökyüzü yıldızlıydı.
Babamın rus ruletinde kaybedip öldüğü gün de gökyüzü yıldızlıydı. Evet, kulağa tuhaf geliyordu ama o gün, babam öldüğünde çocuk olmama rağmen mutlu hissetmiştim, bir çocuğun babasının ölmesini istemesi en büyük acıymış, büyüyünce fark etmiştim.
Annemin kendini asıp öldürdüğü günün gecesi yıldızlıydı. Evet yine kulağa tuhaf geliyordu ama annem öldüğü için de mutlu olmuştum, onun adına. Çünkü ruhu işkence çekiyordu, sonrasında ise bunun için pişman olmuştum, keşke o gün yıldızlar olmasaydı.
Küçük kardeşim Hüseyin'in öldüğü gece ise hava yıldızsızdı. Kapkaranlık bir gece. O gün mutsuzdum çünkü bu hayattaki tek ailemi kollarımda kaybetmiştim.
Sokakta avazım çıktığı kadar bağırıp insanlardan yardım istediğim gün de yıldızlar yoktu.
Hüseyin'i kendi ellerimle gömdüğüm gün de yıldızlar ortalarda görünmüyordu. Elbette görünmezdi, hangi yıldız kendi kardeşini elleriyle gömen bir ablayı görmek isterdi ki?
Büyüdüm, uzun bir süre yıldızlar hiç parlamadı, bir süreden sonra da yıldızlara bakmadım ama Bartu'nun sanki hissediyormuş gibi benimle daima gökyüzünü izleme hevesini bir türlü anlayamamıştım.
Bartu zaten böyleydi, hiçbir şeyi bilmese bile kalbiyle yol çizdiğinde en doğrusunu bulurdu.
Onunla uzanıp gökyüzünü izlediğimiz bütün geceler yıldızlıydı ama beni öptüğü gün öyle parlak yıldızlar vardı ki, bir an bizim için parlıyorlar sanmıştım.
Bunu Bartu'ya söylemeli miydim? Belki de bunların hiçbirini onunla paylaşmadığım için eksik hissediyordu. Hayır, söylememeliydim çünkü işaret diliyle anlatmaya çalışsam da tam olarak duygularımı veremezdim. En iyisi bunu da günlüğüme yazmalıydım, bir gün bana bir şey olursa son sayfasında daima onun adının yazacağı sayfanın altına.
