16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın.
Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözler...
Şarkılar: Juice WRLD, Legends Anyone, Anywhere, Anathema
Işık Sarca'nın Güncesinden...
24.08.2008
Daha önce hiç toprağın tadını almamıştım. Bugün ise o toprak zeminde son nefesimi vereceğimi düşünürken ve soluğum kesilirken tadını aldım.
Acıydı, yaralayıcıydı ama en çok ölüm tadı vardı çünkü bir mezarlığın ortasındaydım.
Ellerimi kollarımı bağladılar, Önder'in vücudumda bıraktığı silahının sancısı geçmezken, şiddet gördüm. İlk önce tekmelediler sonra tokat attılar; ardından saçlarımdan sürüklediler ve beni bir mezarlığa getirdiler.
Ölülerden korkar mısın, diye sordular. Hayır, dedim.
Babandan korkar mısın, diye sordular. Evet, dedim.
Başımı toprağa bastırdılar, babamın mezarındaki toprağı bana yedirdiler sonra kahkahalarla güldüler.
Acı çektim, dakikalarca hatta hiç ummadığım yerde, o mezarın başında öleceğimi düşündüm. Geçecekti, geçmeliydi; Mutlu neredeydi?
Gözlerimi açtığımda aydınlıktı ve tekrar açtığımda karanlıktı. Son hatırladığım beni kucağına taşıyan bir vücuttu. Kolları kuvvetli, nefesi keskin.
Mezarlıktan çıkardı, aydınlığa çıktığımızda gözlerini gördüm. Bir gözü mavi, bir gözü kahverengiydi. Sonrası yine karanlıktı.
Bir daha onu göremedim çünkü o bir melekti.
İstenmeyen Sokak Nöbetçisi, Işık Sarca
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölüm, bir nefes kadar değil, beş nefes kadar uzağımdaydı. Canım, tek bir kalbin üzerinde atmıyordu, beş kişi için tek tek atıyordu. Ellerim tek bir kişi için titremiyordu, beş kişi için titriyordu.
Korkuyordum; yeni yeni tanıştığım kaybetme korkusu kalbimdeydi, ensemde dolaşan parmaklar ise Tanrının üvey evladına dokunan parmaklarıydı.
Tanrı diyordu ki sanki kulaklarıma, sen benim üvey evladımsın, onları sana verdiğimde kendini öz evladım gibi mi hissetmiştin?
İnanmak istiyordum. Kurtulacaklarına, canlarının tehlikede olmayacağına ama içimdeki korkuyu bir türlü aşamıyordum.
Sürekli kendini düşünen, bencil kadın Helin'e ne olmuştu?
Sokak Nöbetçileri için onlar için kendi canımdan bir an bile gözümü kırpmadan vazgeçebilirdim.
Bakışlarım birkaç saniye sonunda Koza'nın elinde tuttuğu kronometreden ayrıldı ve Yankı'ya döndüğünde onun profilinde bana güveni aşılayan duyguları aradım. O Yankı Sarca'ydı. Her zaman başka bir yolu vardı, bunu hep söylerdi; eğer yolu yoksa yeni yollar yaratırdı. Bunu da başaramazsa kendisi yıkılan yolları tekrardan onarırdı.
