16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın.
Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözler...
Şarkılar: Yüzyüzeyken Konuşuruz, Dinle Beni Bi Radiohead, High And Dry
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aptal değildim. Ama mantığım tamamen devredeyken.
Duygularım seslerini yükselttikleri zamanlar da ve mantığımı susturduğumda aptal birisine dönüşebiliyor, aklıma gelene yapabiliyordum.
Saniyeler önce yaptığım aptal cesaretiydi ve mantığım, içimde durmadan çığlık atıyor olsa da onu dinlemek istemiyordum çünkü biliyordum ki dinlersem yaptığımla yüzleşecek belki de pişman olacaktım.
Yanlış bir şey mi yapmıştım ki? İç hesaplaşmam da kendimi savunurken durmadan bu soruyu tekrar ediyordum. Birine 'Benimle çıkar mısın?' demek de ne vardı? O birisi Yankı Sarca'ydı fakat bunun da önemi yoktu çünkü normâl bir insan gibi görmek ve görünmek istemek ne zamandan beri suçtu?
Sinemaya gittiğimizi hayal ettim. Kesin onun istediği beyin yakan bir filme giderdik, o yarısında filmi çözerdi ve ben anlamıyorum diye kafamı önümdeki koltuğa vururdum. Ya da ben istediğim için komedi filmine giderdik çünkü en sevdiğim filmler komedi filmleriydi. Ben kahkahalar atarken o düz gözlerle filmi izleyip uyuyakalırdı.
Böyle olmaması gerekirdi ama. Biz birbirimize uyum sağlamalı, keyif alıyormuş gibi davranmalıydık. Normalde böyle olurdu, hem belki de o da kahkaha atardı? Atar mıydı... Atmazdı...
Yankı'nın gözlerinin içine bakarken hemen arkamdaki adım seslerini duyabiliyordum, Sokak Nöbetçileri yaklaşıyordu ama o bana aynı şekilde bakmaya devam ediyordu. Sanki aklımdan geçenleri görebilirmiş gibi o düşünceleri yok etmek istedim. Dudaklarının arasındaki sigara neredeyse düşecekken yaklaşıp sigarayı dudaklarının arasından aldım. "Yankı?" dedim merakla. "Cevap vermeyecek misin bana?" Parmaklarımın arasındaki sigaraya baktım. "Bak biliyorum, kesin komedi filmleri sana göre değildir ama ben çok gülüyorum ve en sevdiğim filmler. Israr etmeyeceğim ama sence de eğlenmez miyiz?"
Başımı kaldırıp tekrardan yüzüne baktım. Hayal görüyor olmalıydım. Onu tanıdım tanıyalı ilk defa bu kadar şaşırmış görünüyordu, ben konuşurken ve beni dinlerken daha fazla şaşırıyordu. Ve yine hayal görüyor olmalıydım çünkü utanan bakışları hâlâ yerindeydi, aramızda tek bir fark vardı; ben utandığım zamanlar gözlerimi kaçırırken Yankı tam gözlerimin içine bakıyordu.
"Bana neden böyle bakıyorsun?" diye sordum afallamış bir sesle. "Çok yanlış bir soru mu sordum? Tamam, komedi filmine gitmeyelim ama lütfen beynimi yakan filmlere gideceksek de bana neler döndüğünü anlat."
Aralıklı duran dudaklarını ağır ağır birleştirdi ve yutkunduktan sonra kaşlarını kaldırdı. Yüzünde yarım dakika duran o utanmış ifadesini zorlukla da olsa sildiğinde kendisi de hangi duygusunu açık ettiğinin farkında gibiydi. "Belimde iki tane silah, çorabımın içinde üç tane bıçak var. Cebimde de boğmak için ipler." Tekrardan yutkundu, yüzüme doğru yaklaştı. "Ve sen komedi filminden bahsediyorsun. Bu soruları soracağın zaman için sence de fazla tehlikeli değil miyiz? Hem de her açıdan."
