16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın.
Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözler...
Şarkılar: Manga, Bitti Rüya Sleeping Pulse, Gagging Order
Lâl Sarca'nın güncesinden...
07.05.2009
Bugün bana bir tercih hakkı sunuldu, Önder tarafından. Ve bana bu tercih hakkını sunarken, yanıtımı bildiği halde bunu yaptı.
Bana dedi ki, "Seç güzel kızım, Bartu mu yoksa Yankı mı?" "Onlara ne olacak?" diye sordum.
"Birisi zarar görecek," dedi. "Ben zarar görürüm, onların yerine," dedim. "Sen benim zarar veremeyeceğim tek göz bebeğimsin," dedi. "İkisi de zarar görmesin," dedim. "Seçmezsen ikisine de zarar veririm," dedi.
Sonra durdum. Ve hangisinin acısını kaldıramayacağımı düşündüm, ikisinin de acısını kaldıramazdım. Bir tarafımda beni her fırsatta iyileştiren, sesime ses olan Yankı vardı.
Bir tarafımda beni iyileştirmek için kendi acılarını yok sayan, sessizliğime sessiz sevgisiyle karşılık veren Bartu vardı.
Hangisinin acıyı kaldıramayacağını düşündüm, hangisinin daha güçlü olduğunu ve hangisinin vazgeçmeyeceğini.
"Yankı," dedim ardından Önder'e. "O zarar görsün. Bartu kaldıramaz, o kadar güçlü değil."
Benim seçtiğim yine Yankı oldu ama bu sefer, bu onun iyiliği için değildi.
"Dördüncü Sokak Nöbetçisi, Lâl Sarca"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman durdu. Gerçekten zaman durdu.
Çünkü ben, ruhumun vücudumdan uzaklaştığını ve kalkıp, tek tek Sokak Nöbetçileri'ne dokunduğunu hissettim. O büyük masanın etrafında dönüp durdum, tek tek hepsine dokundum ama tek bir kişi için zaman durmadı.
Bu kişi Koza'ydı.
Gözleriyle beni izledi, ne yaptığımı gördü, bakışları üzerimden ayrılmadı. Ve ben onu hatırladım.
Aslında hatırlamadım, ruhum onu da hissetti ve o bunu anlarmış gibi gülümsedi, tam gözlerimin içine bakarak.
Altı yaşındaydım. Dayımın evindeydim, dayımın küçük bahçesinde olan salıncağına oturmuştum ama sallanmıyordum çünkü, o yaşıma rağmen böyle şeyler beni mutlu etmezdi. Diğer çocukları böyle şeylerin nasıl mutlu ettiğini ise merak ederdim.
Bana göre, o yaşımda, bütün dayılar, küçük yeğenlerine bana dokundukları gibi dokunurlardı. Hiç unutmuyorum, karşı komşumuzun kızı vardı ve annesi, onu, gözlerimin önünde benimle konuşuyor diye azarlamıştı. Hep kendimde suçu bulmuştum ama o kız sonrasında bana ailesinin dayımı sevmediğini, kötü birisi olduğunu ve benim de o kötülükle yaşadığımı söylemişti.
