my big secret. *1

hoofdstuk 15

Lucas

Na een aantal dagen verstopt te hebben gezeten in de onderwereld, kom ik weer op de wereld. Doen alsof je niet meer bestaat, het beste plan ooit. Ik vlieg naar mijn huis, want tja, wij vampiers kunnen vliegen.

Na een paar minuten kom ik aan bij mijn huis en ik duw de deur open. 'Lucas!' Ik loop verbaasd naar de woonkamer en zie mijn neefje Tristan zitten. 'Hee, Tristan. Wat doe jij nou hier?'

'Ik moest komen van mijn vader om te vragen of het al is gelukt met je vriendinnetje.' Ik zucht diep en plof naast mijn 2 jaar jongere neefje. Over twee weken zal hij een vampier of weerwolf worden, dan is hij 16 geworden. Ik ben nou 17, en wordt over drie maanden 18.

'Nee, er kwam zo'n bemoeial langs. Ene André, hij zit bij mij in de klas en wist me naar de onderwereld te sturen voor een paar weken. Hij is 24/7 bij Claire.'

Het is even stil. Ik sta op, pak een glas en vul het met bloed. Heerlijk verfrissend. Ik voel me weer machtig, weer sterk. Ik loop weer terug naar de woonkamer en ga weer zitten.

'Dat is best balen. Als je hulp nodig hebt, bel me.' 'Zal ik doen. Groeten aan oom David.' Tristan staat op en steekt zijn hand op als groet. Ik loop nog mee naar de voordeur en zie nu pas zijn fiets staan.

Tristan heeft veel contacten, overal in Nederland. Hij heeft me al vaker geholpen, bijvoorbeeld door Claire op te zoeken.

Tristan stapt op zijn fiets en fietst weg. Ik blijf nog even staan en loop dan naar boven.

Nu een plan verzinnen.

Claire

Na een lange dag shoppen komen we weer bij ons paleis. Ik loop meteen naar boven. Ik kreeg te horen dat mijn ouders een grote verrassing voor me hebben op mijn verjaardag. Ik ben beniewd wat, maar ze laten er nog niks over uit.

Opeens voel ik twee sterke armen om me heen. Ik schrik en stoot mijn elleboog naar achteren. Ik hoor een grom en een zacht gejammer. 'Au!' Ik draai me om en zie dat André achter me staat. 'Help me herrineren dat ik je nooit meer van achteren vast pak of laat schrikken.'

Ik grinnik en leg mijn hand op zijn borst. André kijkt verbaasd naar beneden, en om eerlijk te zijn: ik ben ook verbaasd om mijn actie. André kijkt weer naar boven en zijn ogen boren zich vast in de mijne.

Dan voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Mijn handen glijden over zijn borst naar zijn nek en blijven daar rusten. Zijn handen glijden via mijn schouders naar mijn onderrug. Hij drukt me wat dichter tegen zich aan en houdt me dan stevig vast.