my big secret. *1

hoofdstuk 36

Claire

De dag verliep snel, en voor ik het weet lag ik alweer in bed. In mijn eentje, deze keer. André heeft poortwacht.

Ik zucht en draai me om. Ik moet goed uitgerust zijn voor morgen, maar ik ben gewoon nerveus voor wat er morgen gaat gebeuren.

Je ontsnapt niet aan me. Ik kom je halen.

Ik slik. 'Wie is daar?'

Je ergste nachtmerrie.

Ik spring mijn bed uit, en hoor mijn snelle ademhaling. Mijn borst gaat gejaagd op en neer.

Ik trek snel mijn slippers aan en ren naar beneden, de voordeur uit en naar de poort.

Je bent niks waard.

Ik zie je wel.

Jij kan mij niet zien.

Ren maar naar je vriendje.

Wees alert. Ik kom je elk moment ophalen.

'André!' Ik laat me huilend in zijn armen vallen.

Awh, zielig wolfje. Ga maar huilen bij je vriendje.

Hoe is het met je ouders?

'Stop!' Ik zak neer op de grond en sla mijn armen om mijn benen. André kijkt me bezorgd aan en knielt voor me neer.

'Claire, wat is er?'

Ja Claire. Wat is er?

Word je gek?

Ik doe niks tegen je.

Tenminste nog niet.

'Ga weg! Laat me met rust!' André schrikt achteruit en trekt zijn hand terug.

'Claire, ontspan!'

'André, wolf!' Ik hoor een grom en André springt overeind. Ik blijf wenend op de grond zitten en ga langzaam heen en weer.

Meerdere grommen volgen en dan zie ik een beeld voor me. Weer een zwarte wolf, dezelfde als die mijn ouders vermoordde.

Hij grijnst naar me en er vlamt iets in zijn groene ogen. Ik slik en hij komt op me afrennen. Ik gil.

En toen kwam ik weer in de werkelijkheid. Ik kijk verbaasd voor me uit, waar André zit. Hij kijkt me bezorgd aan en steekt zijn hand langzaam naar me uit.

Ik laat me weer vallen in zijn armen en begin luid te snikken. Hij maakt sussende geluiden en wrijft zachtjes over mijn rug.

Langzaam kalmeer ik.

'Wat is er gebeurd?'

'Stemmen in mijn hoofd. En ik zag die wolf weer voor me.' André tilt me langzaam op en draait zich om naar de poort.

'Ik ga even kamille klaarmaken voor Claire.' Gabriël knikt.

'Vraag maar of Youssef even wil opletten bij de poort.' André knikt en tilt me naar binnen. Hij zet me op een stoel in de zitkamer neer en loopt weg met de woorden: 'ik kom zo terug.'

Even later komt André terug met een glas thee in zijn handen. Hij geeft het glas aan mij en ik neem een slokje.

Ik voel me ontspannen en zak wat onderuit in de stoel. 'Gaat het weer?' Ik knik.

'Ja, dankje. Voor de thee.' Hij glimlacht en gaat achter me staan. Hij legt zijn handen op mijn schouders en begint me te masseren. Ik zucht genietend en laat me achterover hangen, tegen zijn handen aan.

'Geen probleem. Geniet je ervan?' Ik knik.

Na een poosje tilt hij me weer op en brengt hij me naar boven. 'Je bent vast wel moe.' Ik knik en leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik sluit mijn ogen en snuif zijn geur op.

Binnen een paar seconden val ik in slaap, dromend over die enge zwarte weerwolf.

Even een update. Vanavond sowieso geen update meer, want ik moet optreden.

Whoop whoop!

Succes wensen mag :) en stemmen en reageren natuurlijk ook.

En wie zal die geheimzinnige zwarte weerwolf zijn?

Dat is voor jullie een vraag en voor mij een weet.

Doei.

Love you all xxx wondergirl101.