my big secret. *1

hoofdstuk 2

Claire

We fietsen na tien minuten eindelijk het plein op en zetten de fietsen in de fietsenstalling. We zetten onze fietsen op slot en lopen naar een bankje, dat midden in de zon staat.

'Wie is onze mentor dit jaar?'

'Meneer Wellink, net zoals vorig jaar.'

'Oke.'

Even is het stil en ik kijk om me heen, om te kijken of Bas, Jos, Christy en Lucas er al zijn. Ik zie Christy op ons af lopen en even later zet ze vermoeid haar tas op het bankje.

'Nu al moe, mevrouwtje slechte conditie?'

Christy kijkt me vernietigend aan en ploft dan naast me neer.

'Nee, maar Yorian was vanmorgen vervelend. Hij heeft mijn wekker eerder af laten gaan.'

Ik schiet in de lach.

'Gelukkig dat ik enigst kind ben.'

Mandy en Christy kijken me kwaad aan.

'Shut up, Claire. Ik ben al in een slechte bui.'

'Hoezo?'

Christy kijkt me arogant aan.

'Duh, school begint weer.'

Ik zucht en dan schieten we in de lach.

Opeens legt iemand zijn handen voor mijn ogen.

'Wie ben ik?'

Ik doe alsof ik nadenk, maar natuurlijk weet ik het allang.

'Uhm, Lucas?'

Lucas grinnikt en haalt zijn handen weg.

'Goed geraden, babe.'

Ik grinnik om mijn koosnaampje en schuif een stukje op. Lucas komt naast me zitten en drukt zijn lippen op de mijne.

'Iel, doe dat lekker ergens anders!'

Ik kijk op en zie Bas en Jos staan. Lucas en ik grijnzen breed en dan gaat de bel.

'Waar moeten we heen?'

'Lokaal 432.'

We lopen met zijn allen naar binnen. Jos en Christy lopen de andere kant op, hun moeten naar lokaal 286. We lopen verder de trap op naar de 4e verdieping.

Eenmaal bij het lokaal aangekomen zien we meneer Wellink al bij de deur staan.

'Goedemorgen kinderen.'

'Meneer, we zijn geen kinderen, maar jong volwassenen.'

Meneer Wellink zucht.

'Claire, laat dit jaar maar zien dat je een jong volwassene bent. Je weet best wat je cijfers vorig jaar waren.'

'Ja, meneer. Ik beloof beter mijn best te doen dit jaar.'

Uhum, never in your wildest dreams. Ik loop het lokaal in en ga op een stoel zitten. Lucas komt naast me zitten en Bas en Mandy achter ons.

'Oke, jongens we beginnen. Jochem, wil jij het rooster uitdelen?'

Jochem staat op en deelt het rooster uit. Als hij bij mij komt, knipoogt hij. Ik steek mijn middelvinger op en Jochem maakt zich snel uit de voeten.

'Oke, jongens. We moeten dit jaar weer hard aan de slag.'

De klad kreunt en zucht.

'Maar natuurlijk hebben we ook leuke dingen.'

'Zoals?'

'Het uitstapje van dit jaar naar Rome. En nog veel meer dingen.'

Dan wordt er opeens op de deur geklopt. De directeur loopt naar binnen. Oh oh, nu al? Dat is geen goed teken.

'Meneer Dreulman, wat kan ik voor u doen?'

'Er is een nieuwe leerling. Kom maar, André.'

Een jongen met zwart haar en felblauwe ogen loopt naar binnen. De directeur loopt weer het lokaal uit en sluit de deur.

'Nou, André, vertel maar wat over jezelf.'

André kijkt onzeker om zich heen en zijn blik blijft bij mij hangen. Ik kijk hem vragend aan en hij glimlacht zwak.

'Nou, ik ben dus André. Ik ben 16 jaar. Ik woon hier een paar kilometer verderop, aan de rand van het bos. Ik ben enigst kind en mijn hobby's zijn: boswandelingen maken en horrorfilms kijken.'

Meneer Wellink knikt en wijst een plek aan voor ons.

'Je mag daar wel zitten, André.'

André knikt en gaat voor ons zitten. Hij kijkt me kort aan en draait zich dan weer om naar meneer Wellink.

'Zoals jullie zien hebben jullie morgen het eerste uur vrij. Dat betekent dat jullie om kwart voor 9 moeten beginnen.'