my big secret. *1

hoofdstuk 17

Claire

Een beetje verveeld sta ik tegen de poort geleund. Het is nog maar kwart voor 9, maar er gebeurd niks. 'Waarvoor staan we hier eigenlijk?' 'Om de witte wereld te beschermen tegen de zwarte en de vampieren.'

Ik kijk hem vragend aan. 'De zwarte wat?' 'Wolven.' Ik grinnik. 'Zwarte wolven, are you kidding me?' André schudt zijn hoofd. 'Wacht, je bent serieus?' Hij knikt en ik hap naar adem. Wolven, moordmachines. Ze kunnen je zo aan stukken scheuren.

'Komen ze hier vaak?' André schudt zijn hoofd. 'Niet heel vaak, maar wel te vaak om te zeggen dat het veilig is.' Ik knik begrijpend en kijk om me heen. Ik heb de hele tijd al het gevoel dat iemand me aankijkt. Ik loop langzaam dichter naar André toe. Na een paar seconden sta ik naast hem.

'Wat is er?' Ik kijk op en zie André op me neer kijken. 'Ik ben bang.' Hij slaat een arm om me heen. Ik leun tegen zijn borst aan en zucht diep.

Opeens hoor ik geritsel bij de bosjes. Ik schrik en André duwt me achter hem. Dan springt er een zwarte wolf uit de bosjes. Ik begin te gillen. Opeens wordt ik verblind door een fel, wit licht en ik bedek mijn ogen. Als het licht weg is, is André ook weg. Het enige wat ik zie, zijn twee wolven. Één witte en één zwarte. De witte valt de zwarte aan en ik kijk er verwonderd naar. De witte is overduidelijk sterker en na een paar minuten komt het felle licht weer. Ik bedek mijn ogen weer en zie nu een jongen onder de witte wolf liggen. Een klein gilletje ontsnapt uit mijn mond en de witte wolf draait zijn kop snel om. Ik zie iets flitsen in zijn felblauwe ogen en zet een stap achteruit.

De wolf wendt zich weer tot de jongen en verscheurt hem. Ik slaak een gil en draai me weg van het tafereel. Ik zie weer een fel licht, maar dit keer achter me, en zie de wolf veranderen in een jongen. Ik draai me verschrikt om en zie André weer staan. Ik knipper verbaasd met mijn ogen. André loopt op me af en ik zet een aantal stappen achteruit, tot ik tegen de poort op loop. André legt zijn vinger onder mijn kin en dwingt me hem aan te kijken.

'J-je b-bent een w-weerwolf?!' André knikt langzaam. 'En je hebt hem ver-vermoord?!' Weer knikt hij. Ik voel alles draaien en dan dat ik in twee sterke armen val.

'Claire?!'