my big secret. *1

hoofdstuk 26

Claire

Inmiddels is het al donker buiten en liggen we in bed. André's armen zijn om me heen geslagen en ik lig op zijn borst. 'Hoelaat is het?' André pakt zijn horloge van het nachtkastje en werpt er een blik op. 'Half tien.' Ik knik en gaap.

'Ben je moe?' Ik knik en druk mijn gezicht in zijn shirt. Ik hoor en voel hem grinniken. 'Ga maar slapen. Ik blijf bij je.' Ik kijk op en glimlach naar hem. Ik ga in een fijne slaappositie liggen en sluit mijn ogen.

'Sleep well, beauty.' 'Sleep well, weerwolfje.' Hij grinnikt en ik voel zijn adem langs mijn nek gaan.

--------------------------------------------------------

Ik open verschrikt mijn ogen. Ik werd wakker van een raar gevoel in mijn lichaam. Ik kijk naar beneden en zie mijn lichaam oplichten.

Opeens lijk ik op te stijgen. Ik gil en zie André wakker worden. 'Wat gebeurt er?!' André staat op en blijft naast het bed staan. 'Je hebt je gedaanteverwisseling. Je bent 16.' Ik kijk hem vragend aan. 'Je wordt een weerwolf.' Mijn mond vormt een "O" en ik lijk wel te ontploffen van binnen. Een fel licht verlicht de kamer en ik val met een plof op het bed.

De kamerdeur vliegt open en ik hoor mensen binnen komen. 'Is ze al getransformeerd?' 'Ja, het is net voorbij.' 'Ah, dan hebben we het net gemist!'

Ik kom overeind en kijk even om me heen, nog steeds niet gelovend wat er net gebeurd is. 'Kan je veranderen?' Ik kijk op en zie mijn ouders staan. 'Hoe moet dat?' 'Je denkt aan een witte weerwolf en je concentreerd je daar op. Dan herhaal je in je hoofd: word een weerwolf.' Ik knik en probeer het.

Ik denk aan een witte weerwolf en zeg in mezelf: 'word een weerwolf. Word een weerwolf.' Opeens voel ik een zachte plof en dan sta ik op vier poten. 'Wauw.' 'Je bent prachtig, Claire.' Ik voel dat ik moet blozen en wil 'dankje' zeggen, maar het enige wat er uit komt is een jankend geluid. 'Als je terug wilt, moet je denken aan een mens en herhalen in je hoofd: word een mens.'

Word een mens. Word een mens.

Ik voel weer een plof en sta weer op twee benen. Ik loop naar de anderen toe en kijk ze aan. 'Hoe kan dit?' 'Het zit in de familie. Je bent een weerwolf of een vampier. Een goede of een slechte. En in het geval van weerwolfen ben je een witte of een zwarte.' Ik knik en voel twee armen om me heen.

Ik kijk op en zie André staan. Ik glimlach en sla mijn armen ook om hem heen. Ik hoor een 'awh' geluidje achter ons en kijk lachend om. Gabriël en mijn ouders staan naar ons te kijken. 'Laten we maar weer weggaan, jongens. Dan geven we ze wat privacy.' Ze lopen de kamer uit en sluiten de deur achter zich.

'Nu zijn we alleen.' Ik grinnik. 'Ja, dan kunnen we slapen.' André blijft verbaasd staan, terwijl ik weer onder de warme deken kruip. 'Wat is er?' André ontwaakt uit zijn trance en loopt naar me toe. Hij buigt zich over me heen en drukt zijn lippen op de mijne. Ik ga er in mee en ik voel zijn tong tegen mijn onderlip aan. Ik open mijn mond en zijn tong schiet naar binnen. Een moment later zijn onze tongen verstrengeld in een vurig tongspelletje.

André kruipt bovenop me, zonder zijn lippen van de mijne af te halen. Ik kreun zacht als ik zijn hand onder mijn shirtje voel en duw zijn hand weg. 'Stop!' Ik duw hem van me af en kijk hem hijgend aan, net zoals hij. Samen hijgen we uit, totdat ik de stilte verbreek. 'Ik ben nog maar 16. Ik ben er nog niet klaar voor.' Hij knikt begrijpend en gaat met zijn rug naar me toe liggen.

Heb ik hem nou gekwetsd?

Ik besluit de vraag te negeren en draai me om, sluit mijn ogen en val weer in slaap.